Treadstone - Seizoen 1

Het thema geheugenverlies is al vaak gebruikt in boeken en films. Misschien wel het meest bekende voorbeeld is dat van Jason Bourne. Het verhaal van deze getormenteerde huurmoordenaar is bedacht door Robert Ludlum, die er een serie boeken over schreef. In 1988 werd een miniserie uitgebracht met Richard Chamberlain in de hoofdrol. Deze serie volgde het eerste boek vrij nauwkeurig en werd een bescheiden hit. Zelf vond ik Richard niet de beste keuze voor een rol als keiharde killer. In Shogun en The Thorn Birds vond ik hem doorgaans eerder wat soft en afwezig overkomen.

De serie films met Matt Damon nam slechts de hoofdpunten uit de boeken en gaf er een compleet andere draai aan. Een vergelijk met de Chamberlain-versie is zinloos. Dat was een soort spionageverhaal, de latere versies waren flitsende actie-thrillers. Het tempo ligt veel hoger en het verhaal richt zich nog meer op de pogingen van Jason Bourne om Treadstone te beëindigen en de steeds wanhopiger pogingen van de mensen achter het Treadstone-programma om dat te verhinderen.

Blijkbaar zijn de filmmakers na zes films nog niet klaar met de avonturen rond de ‘black-ops’-organisaties. In de serie Treadstone wordt het verhaal nog verder doorgetrokken. Hoewel de Treadstone-organisatie door toedoen van Jason Bourne is opgeheven, samen met het afgeleide Black Briar, hielden daar de stiekeme praktijken niet op. Jaren na Jason Bourne komt een oudere organisatie weer tot leven: Cicada. Door middel van extreme hypnose en marteltechnieken zijn begin jaren zeventig zorgvuldig geselecteerde kandidaten klaargestoomd voor een leven in de schaduw.

Dit is een gegeven dat smeekt om een serie, maar helaas laten de makers nogal wat steken vallen.

Deze mensen weten na afloop van de training zelf niet dat ze supermenselijke huurmoordenaars zijn geworden. Ze leven hun leven als normale burgers met een gewone baan en een gezin, totdat ze worden ‘gewekt’. Hun enige levensdoel bestaat vanaf dat moment uit het vervullen van hun missie; meestal een moord op iemand die een regering of concern in de weg staat.

Dit is een gegeven dat smeekt om een serie, maar helaas laten de makers nogal wat steken vallen. Er is namelijk voor gekozen om een flink aantal personages tegelijk te volgen. Pas in de tweede helft van het seizoen wordt enigszins duidelijk wat al die mensen met elkaar te maken hebben.

Helaas is de kijker tegen die tijd al behoorlijk in de war. Niet alleen wordt er te pas en te onpas naar andere personages en locaties overgeschakeld, er wordt ook een extra tijdlijn doorheen geweven met gebeurtenissen rond de eerste Cicada of moordenaar. Juist, backflashes en andere scenes die slechts even de tijd krijgen waarna de editor weer ijverig een andere lijn aansnijdt. Het is nog net geen videoclip.

Dit voelt allemaal nogal chaotisch aan, maar een oplettende kijker zou er nog mee kunnen leven. Helaas mankeert er nog meer aan het scenario. Personages keuvelen bijna gezellig hardop op een terras of een werkplek over geheimen die hen het leven kunnen kosten. Ultrageheime dossiers kunnen gewoon in de trein worden gelezen, met foto’s en al gewoon zichtbaar voor eenieder die over de schouder mee wil kijken. Vuistgevechten die onwerkelijk lang worden uitgesponnen, met herhaalde vuistslagen als mokerslagen die vrijwel zonder reactie verwerkt worden, etc.

En dan volgt, om het chaotische aspect te benadrukken, ineens weer een scene waarin alles wel klopt. Dan zijn de actiescenes helemaal goed, de personages geloofwaardig en de emoties passend. Jammer dat dit niet consequent kon worden volgehouden.

Ik vind dat de serie te veel steken laat vallen op het gebied van de geloofwaardigheid.

Ik vind dat dat de serie te veel steken laat vallen op het gebied van de geloofwaardigheid. Voor een serie als Treadstone is dat dodelijk. De wereld waar de verhalen zich afspelen moet juist realistisch zijn. Daar haalt de Bourne-cyclus zijn geloofwaardigheid vandaan. De eerste film met Jason Bourne was mede daarom zo realistisch. Je kon zijn frustratie en verwarring haast voelen. Zijn vechttechniek was hard, snel en economisch, met elementen uit de meest effectieve vechtstijlen bijna terloops afgewisseld met creatief toegepaste hulpmiddelen. Die Jason Bourne was een mens van vlees en bloed met precies genoeg geloofwaardigheid als supermoordenaar met geheugenverlies. Deze serie mist dat realisme.

Ik zou dat allemaal door de vingers kunnen zien, maar de montage geeft de serie de doodsteek, naar mijn mening. Beter hadden ze een beperkt aantal personages per seizoen kunnen volgen. Vooral de Koreaanse verhaallijn had zo veel meer menselijke diepgang kunnen krijgen. Ieder voor zich hadden de verhalen over verschillende Cicada’s mij dan veel meer geboeid. Nu kreeg ik het gevoel dat men alles op alles zette om de Matt Damon-films als serie in dezelfde vorm voort te zetten. Dat is niet echt gelukt. Zelf vond ik het hierdoor niet eens erg dat dit seizoen afgelopen was. Erger nog, ik vond het niet eens heel jammer dat er geen tweede seizoen gaat komen. En dat zegt wel wat.

Conclusie: Mislukte poging om het Treadstone-universum verder uit te melken. Een magere 7 is mijn oordeel. Ik ga toch liever Matt nog eens in de Blu-ray speler slingeren.