6
Dries Van Gijsel geeft Tomb Raider - Seizoen 1 een 6.
Vrijdag 27 december, 17:05 door Dries Van Gijsel
Tomb Raider - Seizoen 1
Tomb Raider: The Legend Of Lara Croft is een animatieserie gebaseerd op de razend populaire video game. Je moet de laatste 2 decannia al heel afgelegen wonen om nog nooit iets gehoord te hebben van Lara Croft of Tomb Raider. In deze video game franchise kruip je in de huid van een jonge archeologe die de strijd aangaat met mensen en organisaties die het niet zo goed voor hebben met de mensheid en die bepaalde relikwieën of oude voorwerpen hiervoor willen gebruiken. Al ‘globe trottend’ schiet en spring je je een weg doorheen talloze locaties die vaak bezaaid zijn met gevaarlijke creaturen en dodelijke boobytraps.
Lara Croft is in feite een vrouwelijke Indiana Jones, maar dan met een arsenaal aan vuurwapens in plaats van een zweep. Er zijn door de jaren heen al verschillende verfilmingen geweest met onder andere Angelina Jolie (Unscripted) en Alicia Vikander (Irma Vep). Tijd dus voor een animatieserie na al dat live action gedoe, nietwaar?
In deze reeks maken we opnieuw kennis met Lara Croft (Hayley Atwell, Agent Carter), een jonge pittige archeologe die het avontuur absoluut niet schuwt. Na een tragische gebeurtenis waarbij ze een dierbare verloor is ze er voor een lange tijd tussenuit geknepen. Na een verzoek van een van haar goede vrienden keert ze echter toch terug naar huis om opnieuw te beginnen op het gigantische landhuis van haar vader.
Daar aangekomen krijgt ze steun van haar twee goede vrienden Zip (Allen Maldonado, Heels) en Jonah (Earl Baylon, Arcane). Ze besluit om een grote veiling te houden van allerhande historische artefacten en schatten die ze in al die jaren heeft vergaard. Het duurt echter niet lang of de rust wordt verstoord door een charismatisch man genaamd Devereaux (Richard Armitage, Obsession). Hij krijgt het voor elkaar om een bijzonder artefact te stelen dat in het landhuis verscholen ligt. Na een spectaculaire achtervolgingsscène kan hij op het nippertje ontsnappen en laat Lara achter in de nacht.
Na de eerste aflevering is het duidelijk dat deze serie gaat voor een extreem gemoderniseerde versie van het hoofdpersonage. Lara Croft is in deze serie enorm vermannelijkt en dat alleen al maakt het geheel er niet bepaald beter op. Goed, Lara Croft was ook in de games niet bepaald een huisvrouwtje, dat weten we wel. Maar toch had zij een bepaalde charme en zag er ook heel aangenaam uit. Met deze nieuwe metamorfose komt er nauwelijks vrouwelijkheid aan te pas en dat maakt het toch wel een serieuze aanpassing voor mensen die haar voornamelijk kennen van de games.
Niet enkel uiterlijk lijkt ze mannelijker dan ooit, ook innerlijk lijkt er geen plaats te zijn voor enige vrouwelijke charme waardoor ze nu meer lijkt op een losgelaten workaholic en adrenaline junkie dan een bedachtzaam maar toch avontuurlijke persoonlijkheid. Dat is spijtig, want hierdoor komt ze enorm egocentrisch en zelfs een tikkeltje narcistisch over. De zogenaamde sidekicks maken het er niet beter op. Zip en Jonah volgen haar blindelings en wagen zonder boe of bah telkens hun leven voor elke veronderstelling die het hoofdpersonage maakt. Ze dienen voornamelijk om Lara te laten zien hoe goed, sterk en speciaal ze wel is.
De antagonist Deveraux is eigenlijk een stuk beter uitgewerkt omdat zijn achtergrond ten minste duidelijk maakt waarom hij nu doet wat hij doet. Ook maakte hij het Lara een aantal keren best moeilijk waardoor het verhaal dan toch een aantal spannende momenten kende. Het kat-en-muisspel tussen Lara en Devereaux is wat deze serie staande houdt.
Op grafisch vlak is het een beetje een hit en mis. Bij sommige scènes zijn de achtergronden werkelijk adembenemend en met een verbluffend oog voor detail. Maar de personages zelf zijn veel vlakker uitgewerkt waardoor het contrast in detail en stijl soms te groot wordt. De locaties waar het verhaal ons heen brengt zijn wel leuk in beeld gebracht en ook de zogenaamde tombes waar onze helden in verzeilen zijn best vermakelijk en met een zekere creatieve touch.
Het einde van deze serie valt wat tegen. De ontknoping met de antagonist was een beetje een anticlimax en in plaats van het verhaal af te ronden volgde er toch nog een volledige aflevering om nogmaals te tonen hoe geweldig miss Croft in al haar doen is geweest.
Hiermee is alles gezegd. Is het een aanrader? Het kan ermee door als niet te veeleisende actieserie. Door de te extreem gemoderniseerde versie van het hoofdpersonage, of zeg maar gewoon het woke-gehalte, houdt deze serie niet lang stand.
Lara Croft is in feite een vrouwelijke Indiana Jones, maar dan met een arsenaal aan vuurwapens in plaats van een zweep. Er zijn door de jaren heen al verschillende verfilmingen geweest met onder andere Angelina Jolie (Unscripted) en Alicia Vikander (Irma Vep). Tijd dus voor een animatieserie na al dat live action gedoe, nietwaar?
In deze reeks maken we opnieuw kennis met Lara Croft (Hayley Atwell, Agent Carter), een jonge pittige archeologe die het avontuur absoluut niet schuwt. Na een tragische gebeurtenis waarbij ze een dierbare verloor is ze er voor een lange tijd tussenuit geknepen. Na een verzoek van een van haar goede vrienden keert ze echter toch terug naar huis om opnieuw te beginnen op het gigantische landhuis van haar vader.
Na de eerste aflevering is het duidelijk dat deze serie gaat voor een extreem gemoderniseerde versie van het hoofdpersonage.
Daar aangekomen krijgt ze steun van haar twee goede vrienden Zip (Allen Maldonado, Heels) en Jonah (Earl Baylon, Arcane). Ze besluit om een grote veiling te houden van allerhande historische artefacten en schatten die ze in al die jaren heeft vergaard. Het duurt echter niet lang of de rust wordt verstoord door een charismatisch man genaamd Devereaux (Richard Armitage, Obsession). Hij krijgt het voor elkaar om een bijzonder artefact te stelen dat in het landhuis verscholen ligt. Na een spectaculaire achtervolgingsscène kan hij op het nippertje ontsnappen en laat Lara achter in de nacht.
Na de eerste aflevering is het duidelijk dat deze serie gaat voor een extreem gemoderniseerde versie van het hoofdpersonage. Lara Croft is in deze serie enorm vermannelijkt en dat alleen al maakt het geheel er niet bepaald beter op. Goed, Lara Croft was ook in de games niet bepaald een huisvrouwtje, dat weten we wel. Maar toch had zij een bepaalde charme en zag er ook heel aangenaam uit. Met deze nieuwe metamorfose komt er nauwelijks vrouwelijkheid aan te pas en dat maakt het toch wel een serieuze aanpassing voor mensen die haar voornamelijk kennen van de games.
Niet enkel uiterlijk lijkt ze mannelijker dan ooit, ook innerlijk lijkt er geen plaats te zijn voor enige vrouwelijke charme waardoor ze nu meer lijkt op een losgelaten workaholic en adrenaline junkie dan een bedachtzaam maar toch avontuurlijke persoonlijkheid. Dat is spijtig, want hierdoor komt ze enorm egocentrisch en zelfs een tikkeltje narcistisch over. De zogenaamde sidekicks maken het er niet beter op. Zip en Jonah volgen haar blindelings en wagen zonder boe of bah telkens hun leven voor elke veronderstelling die het hoofdpersonage maakt. Ze dienen voornamelijk om Lara te laten zien hoe goed, sterk en speciaal ze wel is.
De antagonist Deveraux is eigenlijk een stuk beter uitgewerkt omdat zijn achtergrond ten minste duidelijk maakt waarom hij nu doet wat hij doet. Ook maakte hij het Lara een aantal keren best moeilijk waardoor het verhaal dan toch een aantal spannende momenten kende. Het kat-en-muisspel tussen Lara en Devereaux is wat deze serie staande houdt.
Op grafisch vlak is het een beetje een hit en mis. Bij sommige scènes zijn de achtergronden werkelijk adembenemend en met een verbluffend oog voor detail. Maar de personages zelf zijn veel vlakker uitgewerkt waardoor het contrast in detail en stijl soms te groot wordt. De locaties waar het verhaal ons heen brengt zijn wel leuk in beeld gebracht en ook de zogenaamde tombes waar onze helden in verzeilen zijn best vermakelijk en met een zekere creatieve touch.
Het einde van deze serie valt wat tegen. De ontknoping met de antagonist was een beetje een anticlimax en in plaats van het verhaal af te ronden volgde er toch nog een volledige aflevering om nogmaals te tonen hoe geweldig miss Croft in al haar doen is geweest.
Hiermee is alles gezegd. Is het een aanrader? Het kan ermee door als niet te veeleisende actieserie. Door de te extreem gemoderniseerde versie van het hoofdpersonage, of zeg maar gewoon het woke-gehalte, houdt deze serie niet lang stand.
Over de auteur, Dries Van Gijsel
Dries Van Gijsel is afkomstig van Lokeren (België). Hij is altijd al heel in de ban geweest van film/series en kan het nog steeds niet laten om deze stevig uit de doeken te doen. In het verleden heeft hij tal van kortfilms en reportages gemaakt en heeft dit via zijn bijberoep nog even kunnen voortzetten. Hij heeft een aantal jaar film- en videokunsten gevolgd aan het SASK (Sint-Niklaas) en heeft hierdoor ook de nodige kennis opgebouwd in verband met scenario opbouw en onder andere het kritisch bekijken van film. En ja, hij doet het gewoon graag. Vandaar dat hij met plezier series recenseert voor MijnSerie.nl.
Bekijk profiel van Dries Van Gijsel