Leuk?
2
0
Bekijk stemmen
The Wire - Seizoen 1
“Swear to God, it was never a cop show”, zegt schrijver David Simon over zijn eigen creatie The Wire. De ex-journalist van The Baltimore Sun schreef samen met oud-politieman Ed Burns (ook uit Baltimore) een vijfdelige serie die TV-drama op een ongekend niveau tilde. De serie ging in de Verenigde Staten op 2 juni 2002 in première, de laatste aflevering werd uitgezonden op 9 maart 2008.
Het vertrekpunt van The Wire doet echter wel degelijk aan als het begin van een politieserie. Detective Jimmy McNulty wordt voorzichtig in het midden geschoven van het verhaal in seizoen 1: een stevig drinkende en vrouwenverslindende rebel die aan het begin van het seizoen een rechterlijk bevel afdwingt. Het netwerk van een aantal drugsbazen in Baltimore gaat door dit bevel grondig onderzocht worden door een speciaal team, bestaande uit bijeengeraapte agenten en rechercheurs. Het klimaat binnen het streng hiërarchische politiewezen wordt onmiddellijk scherp aangezet - een wereld vol achterbakse politiek en cynische wetsdienaars, die allemaal bukken onder de last van de statistiek. De cijfers over moorden, drugshandel en andere criminaliteit moeten omlaag; wat er in de realiteit gebeurt is minder belangrijk.
De wereld aan de andere kant van de wet blijkt niet eens zo heel anders te zijn. De rangorde is overduidelijk aanwezig binnen de organisatie van Avon Barksdale, de leider van een drugskartel in West-Baltimore. Onderaan staan de kinderen die zonder veel bescherming de drugs moeten slijten op de straathoek, bovenaan de gangsters die het geld vangen. Deze organisatie wordt met evenveel nuance en recht aan de realiteit neergezet als die van de politie, waarbij het aantal karakters aan beide kanten sterk oploopt.
Het word tijdens het kijken naar The Wire al snel duidelijk dat de jarenoude politieseriestandaard, het goede versus het kwade, met geweld word weg gemept. De kijker wordt zowaar serieus genomen en getrakteerd op complexe, genuanceerde en ontzettend realistische verhalen die The Wire absoluut uniek maken. De sympathie van de kijker wordt niet alleen gewonnen voor de rechterlijke macht, maar ontwikkelt ook een begrip voor de overzijde.
Na het eerste seizoen over de drugshandel laat The Wire een ander deel van Baltimore zien (de havens), waardoor er naast de 93 (!) karakters uit het eerste seizoen nog eens een klein leger aan personages bijkomt. Elk seizoen krijgt een eigen decor, zo blijkt: de politieke wereld, het schoolsysteem en de journalistiek komen verder nog voorbij, en ze komen er niet goed vanaf. Elk seizoen laat de gaten en hiaten in het systeem zien, en, belangrijker nog, wie er de dupe van zijn. Belerend is The Wire echter nooit – de verhalen lijden nergens onder de ambitie iets te laten zien wat nog niet eerder is vertoond. De karakters zijn vaak gebaseerd op bestaande mensen, die vaker dan eens gespeeld worden door mensen die uit Baltimore komen.
Waar The Wire precies over gaat? Over onrecht, de oorlog tegen drugs, de zwarte onderklasse, het andere Amerika. Of, weer in de woorden van David Simon: ‘It was about The City”.
Volg The WireHet vertrekpunt van The Wire doet echter wel degelijk aan als het begin van een politieserie. Detective Jimmy McNulty wordt voorzichtig in het midden geschoven van het verhaal in seizoen 1: een stevig drinkende en vrouwenverslindende rebel die aan het begin van het seizoen een rechterlijk bevel afdwingt. Het netwerk van een aantal drugsbazen in Baltimore gaat door dit bevel grondig onderzocht worden door een speciaal team, bestaande uit bijeengeraapte agenten en rechercheurs. Het klimaat binnen het streng hiërarchische politiewezen wordt onmiddellijk scherp aangezet - een wereld vol achterbakse politiek en cynische wetsdienaars, die allemaal bukken onder de last van de statistiek. De cijfers over moorden, drugshandel en andere criminaliteit moeten omlaag; wat er in de realiteit gebeurt is minder belangrijk.
De wereld aan de andere kant van de wet blijkt niet eens zo heel anders te zijn. De rangorde is overduidelijk aanwezig binnen de organisatie van Avon Barksdale, de leider van een drugskartel in West-Baltimore. Onderaan staan de kinderen die zonder veel bescherming de drugs moeten slijten op de straathoek, bovenaan de gangsters die het geld vangen. Deze organisatie wordt met evenveel nuance en recht aan de realiteit neergezet als die van de politie, waarbij het aantal karakters aan beide kanten sterk oploopt.
Het word tijdens het kijken naar The Wire al snel duidelijk dat de jarenoude politieseriestandaard, het goede versus het kwade, met geweld word weg gemept. De kijker wordt zowaar serieus genomen en getrakteerd op complexe, genuanceerde en ontzettend realistische verhalen die The Wire absoluut uniek maken. De sympathie van de kijker wordt niet alleen gewonnen voor de rechterlijke macht, maar ontwikkelt ook een begrip voor de overzijde.
Na het eerste seizoen over de drugshandel laat The Wire een ander deel van Baltimore zien (de havens), waardoor er naast de 93 (!) karakters uit het eerste seizoen nog eens een klein leger aan personages bijkomt. Elk seizoen krijgt een eigen decor, zo blijkt: de politieke wereld, het schoolsysteem en de journalistiek komen verder nog voorbij, en ze komen er niet goed vanaf. Elk seizoen laat de gaten en hiaten in het systeem zien, en, belangrijker nog, wie er de dupe van zijn. Belerend is The Wire echter nooit – de verhalen lijden nergens onder de ambitie iets te laten zien wat nog niet eerder is vertoond. De karakters zijn vaak gebaseerd op bestaande mensen, die vaker dan eens gespeeld worden door mensen die uit Baltimore komen.
Waar The Wire precies over gaat? Over onrecht, de oorlog tegen drugs, de zwarte onderklasse, het andere Amerika. Of, weer in de woorden van David Simon: ‘It was about The City”.
Reacties (1)