The Walking Dead – Seizoen 4

Na het derde seizoen vroeg ik mij af hoelang ze het verhaal van The Governor en de gevangenis zouden volhouden. Nu ik net de televisie heb uitgezet na de laatste beelden van het vierde seizoen weet ik het antwoord en ik had het voor geen goud willen missen. Al drie seizoenen vroeg ik mij af hoelang een mens zijn mensheid kan behouden en hoe lang een kind een kind kan blijven in een vijandige wereld. Als je je omdraait staat er wel een zombie in de weg of staat een andere groep je naar het leven. In het vierde seizoen heb ik op een niet zo plezierige manier antwoord gekregen op mijn vraag.

We beginnen The Walking Dead in de gevangenis waar de groep van Rick al behoorlijk is uitgebreid. Rick lijkt meer op een boer dan sheriff en in de eerste paar minuten lijkt het allemaal pais en vree. Lijkt, zeg ik, want er waren zes miljard mensen op aarde en slecht een paar miljoen is geen zombie geworden. Dat betekent dat Rick en consorten altijd te maken zullen hebben met zombies. Al ziet het leven er in de gevangenis nu rustig uit, buiten staan altijd een troep hongerige zombies om je naar het leven te staan. En staan er geen zombies dan is er altijd wel een andere groep die wil hebben wat jij hebt. In dit geval is dat gezworen vijand The Governor. En ook onderweg is het altijd oppassen geblazen. Sommige mensen vinden een dergelijk wetteloos leven geweldig en wachten tot ze de kans krijgen om herrie te schoppen.

De groep heeft een raad gevormd en die neemt beslissingen. Voor Rick is het dus even rustig. Hij kan zich concentreren op Carl en Judith. Vooral Carl heeft begeleiding en sturing nodig. De jongen heeft te veel gezien en te veel meegemaakt om nog enigszins een ‘normale’ puber te worden. Hij moest snel volwassen worden en dat merk je in de omgang met de andere kinderen. Carl voelt zich een buitenstaander en probeert de andere kinderen duidelijk te maken dat de zombies niet leuk zijn en zelfs levensgevaarlijk. De zusjes Lizzie (Brighton Sharbino, True Detective) en Mika Samuels (Kyla Kenedy, The New Normal) begrijpen het niet. Ze geven de zombies namen en praten zelfs tegen ze. Carol probeert de kinderen verdedigingsles te geven. Ze moet dit stiekem doen want de groep wil liever dat de kinderen een zo ‘normaal’ mogelijk leven leiden.

Helaas is er voor Rick en consorten nog een gevaarlijke vijand op weg naar hen toe. En deze is niet te bevechten met pistolen, hamers en zwaarden. Deze nieuwe vijand maakt van Carol een moordenaar en zorgt dat de groep uitgedund word. Zelfs de belangrijkste spelers als Glenn en Hershel ontsnappen niet. Het is weer eens wat anders dan zombies en levensgevaarlijke gouverneurs. Door deze wending krijg je als kijker nog meer inzicht in de ellende waar de mensheid zich in bevindt. Kun je nog gelukkig zijn? Als daarna het verhaal een volledige draai van 180 graden maakt is voor mij de verbijstering groot. Ik heb een aantal minuten met verbazing naar het beeldscherm zitten kijken. Vol ongeloof over het gebeuren. Het was nodig deze verandering, maar het had van mij minder bruut gemogen.

De karakters worden wel meer uitgediept en Carl en Rick moeten vanaf dat moment alle zeilen bijzetten om te overleven. Carl lijkt de leiding van zijn vader over te hebben genomen en een weg terug is er niet meer. Helaas kan ik niet meer vertellen want ik wil de mensen die het nog moet gaan zien niet de verbazing onthouden die ik had. De serie maakt een aantal metamorfosen door net als de karakters. Het leven ziet er nog zwarter dan zwart uit. Soms zijn er kleine gelukjes en daar teren de spelers op en ik als kijker trouwens ook. Vaak vraag ik me af: “wat zou ik gedaan hebben? Maar godzijdank hoef ik die beslissing niet te nemen.” Door de nieuwe weg die is ingeslagen moeten Rick en zijn groep andere beslissingen nemen en ook andere taken op zich nemen. Sommigen stijgen daardoor boven zichzelf uit. De overlevingsdrang is bijzonder om te zien en volgen.

Veel afleveringen in dit seizoen kabbelen rustig voort om te eindigen met een shock. Dat maakte voor mij van elke aflevering weer iets bijzonders. Je zat te wachten op, ‘wat nu weer?’ en soms was dat ‘wat nu weer’ matig of amper aanwezig, maar soms was er een grote shock. Het vierde seizoen van The Walking Dead laat ons achter met een cliffhanger en heel veel vragen. Waardoor de makers ook dit keer weer verzekerd zijn dat deze dame voor de buis zit zodra het volgende seizoen weer gaat beginnen. Ook hoop ik dat ze net als de vorige keer weer wat webisodes zullen uitbrengen vlak voor het begin van het seizoen.

Ook nu weer een 9, vooral voor de twist in het verhaal.