Leuk?
0
1
Bekijk stemmen
The Originals - Seizoen 2 (Eerste deel)
The Originals opent een nieuw seizoen met honderden ballen in de lucht zonder er ook maar één te laten vallen. De serie had bijna geheel seizoen één nodig om geschikte verhalen te vinden voor de originele vampierenfamilie. Het concept van de serie is niet gemakkelijk; een machtsstrijd om New Orleans met twee broeders van duizend jaar oud aan de basis. De serie is in zijn tweede jaar niet zonder fouten, maar wie oplet krijgt er meer voor terug dan ooit.
De moederserie van The Originals, The Vampire Diaries (TVD), is een persoonlijke favoriet die weinig fout kan doen. The Originals daarentegen wist mij slechts sporadisch te boeien tijdens het eerste seizoen. Dat ligt absoluut niet aan de acteurs. Joseph Morgan is een wereldspeler als Klaus, Daniel Gillies draagt de serie met gemak als Elijah en is er iemand ooit negatief geweest over Phoebe Tonkin (die kleine wolf Hayley speelt)? Zelfs van de schrijvers ben ik fan. Julie Plec kan geen fout maken en Michael Narducci is verantwoordelijk voor veel goeds bij TVD en ik zal niet eens beginnen over mijn zwak voor schrijfster Carina McKenzie. Toch, met al deze winnende factoren stelt The Originals me regelmatig teleur. Het grootste probleem tijdens seizoen één was de overbodige complicaties van onderlinge relaties. Vrienden werden vijanden en allianties veranderden continu zonder motivatie of doel. In seizoen twee is elk personage alsnog onbetrouwbaar en impulsief, maar de serie voelt al concreter aan.
Het blijft gissen voor een ieder die niet in de schrijfkamer zit, maar wat mij betreft begint seizoen twee pas echt bij aflevering vier. Vorige zomer eiste The CW dat de eerste drie afleveringen van het nieuwe seizoen meteen na de laatsten van vorig seizoen geschreven werden. Dit zorgde er voor dat de première, Rebirth, niet echt als een wedergeboorte aanvoelt. De grote gevaren, in de vorm van mama Esther (aan het begin van seizoen twee gespeeld door Natalie Dreyfuss) en papa Mikael (Sebastian Roché), stonden nog steeds in de wacht en zelfs de baby is nog aanwezig, al is het alleen in herinnering. Het gedoe met de heksen, de opkomende weerwolven en wie weet wat nog meer was niet erg sterk en kon beter vergeten worden. Daarom begint seizoen twee met de nasmaak van oude verhaallijnen. Pas als de verhaallijnen samen komen begint de lol pas echt. Het is dan ook aan te raden om ten minste tot de aflevering Live en Let Die te blijven kijken. De opvolgende, Red Door, is zelfs het beste uur van de serie. Waarom? Duidelijkheid.
Als een schaakspel wilde The Originals vanaf de pilot een oorlog tussen rassen, families en vrienden vertonen. Het voelde episch aan. Met geliefde personages, top acteurs en een vaste fanbase leek dit een gegarandeerd succes. In seizoen twee zien we een verschuiving plaats. Dankzij grotere vijanden worden de verschillende partijen gedwongen samen te werken. Klaus en Elijah, beide gebroken zielen door toedoen van hun ouders, worden geconfronteerd met hun moordlustige kant. Het is interessanter om ze niet te laten vechten met personages als Marcel (Charles Michael Davis) of Davina (Danielle Campbell). Voor hen juichen we immers ook. Nee, nu worden vampieren, wolven en heksen samen geforceerd om hun sterkste zelf te zijn en te vechten tegen vijanden waar ze wellicht niet van kunnen winnen.
Het nieuwe seizoen verlost zichzelf van heel veel problemen waar de serie over struikelde. Immers, de gebroeders zijn de machtigste vampieren op aarde. Geen enkele gewone vijand die voor legitiem gevaar zorgt. Daarbij komt dat dankzij een verhaallijn van The Vampire Diaries bleek dat zodra Klaus sterft, de hoofdrolspelers van die serie ook het loodje leggen. Dat maakte Klaus onsterfelijk in elke zin van het woord. Ook daar doen de eerste afleveringen van seizoen twee wat aan. Daarnaast combineert de serie actie met interessante personage ontwikkelingen. Zelfs Cami (Leah Pipes) heeft wat te doen. Dat is eigenlijk hetgeen wat de serie altijd had moeten doen. De vele geweldige personages inzetten met een gericht doel, zonder ze te begraven onder onnodige wendingen.
Het moge duidelijk zijn dat The Originals niet werkt als de aandacht er niet geheel bij is. Ikzelf miste tijdens de eerste afleveringen de helft omdat ik met m'n iPhone in de hand keek. Bij de tweede kijkbeurt ging er een wereld voor me open. Nog meer dan dat verdient de serie ook de onverdeelde aandacht. De prachtige, sfeervolle decors, de grappige flashbackpruiken en de uitzonderlijk fijne muziekkeuze komen allen nog beter op hun recht in de nieuwe afleveringen. Sommige verhaallijnen zijn nog steeds onnodig complex, maar meer dan ooit lijkt de serie te weten hoe het z'n kracht moeten gebruiken. In de eerste helft van seizoen twee worden de personages volledig benut en leidt het allemaal naar een spetterende najaarsfinale. Het is een feest voor de hele familie.
Volg The OriginalsDe moederserie van The Originals, The Vampire Diaries (TVD), is een persoonlijke favoriet die weinig fout kan doen. The Originals daarentegen wist mij slechts sporadisch te boeien tijdens het eerste seizoen. Dat ligt absoluut niet aan de acteurs. Joseph Morgan is een wereldspeler als Klaus, Daniel Gillies draagt de serie met gemak als Elijah en is er iemand ooit negatief geweest over Phoebe Tonkin (die kleine wolf Hayley speelt)? Zelfs van de schrijvers ben ik fan. Julie Plec kan geen fout maken en Michael Narducci is verantwoordelijk voor veel goeds bij TVD en ik zal niet eens beginnen over mijn zwak voor schrijfster Carina McKenzie. Toch, met al deze winnende factoren stelt The Originals me regelmatig teleur. Het grootste probleem tijdens seizoen één was de overbodige complicaties van onderlinge relaties. Vrienden werden vijanden en allianties veranderden continu zonder motivatie of doel. In seizoen twee is elk personage alsnog onbetrouwbaar en impulsief, maar de serie voelt al concreter aan.
Het blijft gissen voor een ieder die niet in de schrijfkamer zit, maar wat mij betreft begint seizoen twee pas echt bij aflevering vier. Vorige zomer eiste The CW dat de eerste drie afleveringen van het nieuwe seizoen meteen na de laatsten van vorig seizoen geschreven werden. Dit zorgde er voor dat de première, Rebirth, niet echt als een wedergeboorte aanvoelt. De grote gevaren, in de vorm van mama Esther (aan het begin van seizoen twee gespeeld door Natalie Dreyfuss) en papa Mikael (Sebastian Roché), stonden nog steeds in de wacht en zelfs de baby is nog aanwezig, al is het alleen in herinnering. Het gedoe met de heksen, de opkomende weerwolven en wie weet wat nog meer was niet erg sterk en kon beter vergeten worden. Daarom begint seizoen twee met de nasmaak van oude verhaallijnen. Pas als de verhaallijnen samen komen begint de lol pas echt. Het is dan ook aan te raden om ten minste tot de aflevering Live en Let Die te blijven kijken. De opvolgende, Red Door, is zelfs het beste uur van de serie. Waarom? Duidelijkheid.
Als een schaakspel wilde The Originals vanaf de pilot een oorlog tussen rassen, families en vrienden vertonen. Het voelde episch aan. Met geliefde personages, top acteurs en een vaste fanbase leek dit een gegarandeerd succes. In seizoen twee zien we een verschuiving plaats. Dankzij grotere vijanden worden de verschillende partijen gedwongen samen te werken. Klaus en Elijah, beide gebroken zielen door toedoen van hun ouders, worden geconfronteerd met hun moordlustige kant. Het is interessanter om ze niet te laten vechten met personages als Marcel (Charles Michael Davis) of Davina (Danielle Campbell). Voor hen juichen we immers ook. Nee, nu worden vampieren, wolven en heksen samen geforceerd om hun sterkste zelf te zijn en te vechten tegen vijanden waar ze wellicht niet van kunnen winnen.
Het nieuwe seizoen verlost zichzelf van heel veel problemen waar de serie over struikelde. Immers, de gebroeders zijn de machtigste vampieren op aarde. Geen enkele gewone vijand die voor legitiem gevaar zorgt. Daarbij komt dat dankzij een verhaallijn van The Vampire Diaries bleek dat zodra Klaus sterft, de hoofdrolspelers van die serie ook het loodje leggen. Dat maakte Klaus onsterfelijk in elke zin van het woord. Ook daar doen de eerste afleveringen van seizoen twee wat aan. Daarnaast combineert de serie actie met interessante personage ontwikkelingen. Zelfs Cami (Leah Pipes) heeft wat te doen. Dat is eigenlijk hetgeen wat de serie altijd had moeten doen. De vele geweldige personages inzetten met een gericht doel, zonder ze te begraven onder onnodige wendingen.
Het moge duidelijk zijn dat The Originals niet werkt als de aandacht er niet geheel bij is. Ikzelf miste tijdens de eerste afleveringen de helft omdat ik met m'n iPhone in de hand keek. Bij de tweede kijkbeurt ging er een wereld voor me open. Nog meer dan dat verdient de serie ook de onverdeelde aandacht. De prachtige, sfeervolle decors, de grappige flashbackpruiken en de uitzonderlijk fijne muziekkeuze komen allen nog beter op hun recht in de nieuwe afleveringen. Sommige verhaallijnen zijn nog steeds onnodig complex, maar meer dan ooit lijkt de serie te weten hoe het z'n kracht moeten gebruiken. In de eerste helft van seizoen twee worden de personages volledig benut en leidt het allemaal naar een spetterende najaarsfinale. Het is een feest voor de hele familie.
Reacties (2)