9
Mandy Gelling-Potharst geeft "The Missing - Seizoen 1" een 9.
Geschreven door Mandy Gelling-Potharst op 30 december 2014.
Leuk?
4
0
Bekijk stemmen
The Missing - Seizoen 1
The Missing is een verhaal over de ergste nachtmerrie van elke ouder. Een triest verhaal over een vader Tony Hughes (James Nesbitt, Cold Feet) die gevangen zit in zijn zoektocht naar zijn zoon Oliver. Een aangrijpend verhaal over een moeder Emily Hughes (Frances O'Connor, Mr Selfridge) die niet met haar verlies om kan gaan en keuzes maakt als doekjes voor het bloeden. En over een rechercheur Julien Baptiste (Tchéky Karyo, No Limit) die zijn laatste zaak niet kan loslaten omdat hij onopgelost is. The Missing laat zien hoe een journalist gewetenloos te werk gaat alleen voor een verhaal. Hoe sommige personen de wanhopige zoektocht van de ouders misbruiken voor eigen, al dan niet financieel, gewin.
The Missing laat de kijker kennis maken met het gezin Hughes die met hun vijf jaar oude zoon op vakantie zijn in Frankrijk. Als vader en zoon gaan zwemmen en daarna terecht komen in een kantine vol met Les Blues supporters verliest Tony zijn zoon uit het oog. In een tijd van vijf seconden is het kleine jongetje spoorloos verdwenen. De politie begint een grootscheepse zoekactie, maar helaas te vergeefs. Door middel van uitstekende in elkaar gezeten flashbacks zien wij hoe de gebeurtenissen vanaf 2006 tot 2014 zich afspelen. Nesbitt is in deze rol volledig op zijn plaats. Als een soort dwaze vader weigert hij de zoektocht naar zijn zoon op te geven.
Zijn zoektocht, die hem een alcohol verslaving en een scheiding oplevert, is prachtig in woord en beeld gebracht. De wanhoop als niemand hem wil geloven of helpen. Zijn opluchting als de werkelijk fantastisch spelende Karyo hem gaat helpen in zijn ogenschijnlijke heilloze queeste. Als hij een aanwijzing vindt begint de bal te rollen en langzaam maar zeker wordt iedere aflevering meer en meer duidelijk. Wat Hughes weet weten wij als kijker ook, niet meer en niet minder. Je volgt de vader alsof jij met hem mee loopt en ik moet zeggen het is een barre tocht. Een tocht vol met valkuilen en onverwachte wendingen. Prachtig in beeld gebracht in acht geweldige afleveringen.
Als je ziet hoe de burgemeester van Chalons du Bois, het plaatsje waar Oliver verdween, schaamteloos vertelt hoeveel de verdwijning van Oliver heeft gekost. Alsof Oliver het expres gedaan zou hebben. Hoe de journalist Malik Suri (Arsher Ali, Silent Witness) zonder scrupules te werk gaat. Hoe zakenman Ian Garret (Ken Stott, The Vice) zijn schaamte en schuld afkoopt. Of politieagent Khalid Ziane (Saïd Taghmaoui, Touch) die om zijn geheimen verborgen te houden bewijsmateriaal achterhoudt. Pas als je deze mannen op een rijtje zet zie je dat je te maken hebt met een gewetenloos stelletje engerds. En niemand ontsnapt aan de kijkers verdenkingen. Ook de pedofiel Vincent Bourg (Titus Voogdt, Aspe) staat hoog op het verdachten lijstje.
Maar pas in aflevering zeven begint het echt duidelijk te worden, om zijn ontknoping te krijgen in de zeer emotionele en verrassende laatste aflevering. Alle acteurs zijn stuk voor stuk zeer goed, al steekt Nesbitt er wel met kop en schouders boven uit. Helaas zijn sommige (edel) figuranten niet zo goed en dat doet de serie geen goed. Maar omdat het verhaal je gekluisterd houdt aan de buis en ook O’Connor (die geheel terecht een Golden Globe nominatie heeft voor haar rol) en Karyo je geboeid weten te houden vergeef je die missertjes snel. The Missing is een schot in de roos. De rust waarmee het verhaal wordt verteld staat in schril contrast met het afschuwelijke relaas van de familie Hughes. Deze miniserie kan zich met gemak meten met True Detectives en andere soort gelijke series. En gelukkig hebben ze besloten om van deze absolute aanrader een tweede seizoen te gaan maken.
9 punten voor een afschuwelijk goed verdwijningsverhaal.
The Missing laat de kijker kennis maken met het gezin Hughes die met hun vijf jaar oude zoon op vakantie zijn in Frankrijk. Als vader en zoon gaan zwemmen en daarna terecht komen in een kantine vol met Les Blues supporters verliest Tony zijn zoon uit het oog. In een tijd van vijf seconden is het kleine jongetje spoorloos verdwenen. De politie begint een grootscheepse zoekactie, maar helaas te vergeefs. Door middel van uitstekende in elkaar gezeten flashbacks zien wij hoe de gebeurtenissen vanaf 2006 tot 2014 zich afspelen. Nesbitt is in deze rol volledig op zijn plaats. Als een soort dwaze vader weigert hij de zoektocht naar zijn zoon op te geven.
Zijn zoektocht, die hem een alcohol verslaving en een scheiding oplevert, is prachtig in woord en beeld gebracht. De wanhoop als niemand hem wil geloven of helpen. Zijn opluchting als de werkelijk fantastisch spelende Karyo hem gaat helpen in zijn ogenschijnlijke heilloze queeste. Als hij een aanwijzing vindt begint de bal te rollen en langzaam maar zeker wordt iedere aflevering meer en meer duidelijk. Wat Hughes weet weten wij als kijker ook, niet meer en niet minder. Je volgt de vader alsof jij met hem mee loopt en ik moet zeggen het is een barre tocht. Een tocht vol met valkuilen en onverwachte wendingen. Prachtig in beeld gebracht in acht geweldige afleveringen.
Als je ziet hoe de burgemeester van Chalons du Bois, het plaatsje waar Oliver verdween, schaamteloos vertelt hoeveel de verdwijning van Oliver heeft gekost. Alsof Oliver het expres gedaan zou hebben. Hoe de journalist Malik Suri (Arsher Ali, Silent Witness) zonder scrupules te werk gaat. Hoe zakenman Ian Garret (Ken Stott, The Vice) zijn schaamte en schuld afkoopt. Of politieagent Khalid Ziane (Saïd Taghmaoui, Touch) die om zijn geheimen verborgen te houden bewijsmateriaal achterhoudt. Pas als je deze mannen op een rijtje zet zie je dat je te maken hebt met een gewetenloos stelletje engerds. En niemand ontsnapt aan de kijkers verdenkingen. Ook de pedofiel Vincent Bourg (Titus Voogdt, Aspe) staat hoog op het verdachten lijstje.
Maar pas in aflevering zeven begint het echt duidelijk te worden, om zijn ontknoping te krijgen in de zeer emotionele en verrassende laatste aflevering. Alle acteurs zijn stuk voor stuk zeer goed, al steekt Nesbitt er wel met kop en schouders boven uit. Helaas zijn sommige (edel) figuranten niet zo goed en dat doet de serie geen goed. Maar omdat het verhaal je gekluisterd houdt aan de buis en ook O’Connor (die geheel terecht een Golden Globe nominatie heeft voor haar rol) en Karyo je geboeid weten te houden vergeef je die missertjes snel. The Missing is een schot in de roos. De rust waarmee het verhaal wordt verteld staat in schril contrast met het afschuwelijke relaas van de familie Hughes. Deze miniserie kan zich met gemak meten met True Detectives en andere soort gelijke series. En gelukkig hebben ze besloten om van deze absolute aanrader een tweede seizoen te gaan maken.
9 punten voor een afschuwelijk goed verdwijningsverhaal.
Over de auteur, Mandy Gelling-Potharst
Mandy (1966) schrijft vanaf 2013 recensies, nieuwsberichten en columns. Inmiddels is het schrijven en meedenken voor MijnSerie een grote hobby geworden waar ze voorlopig nog niet mee wil stoppen. Ook maakte ze tussen 2016 en 2018 elke week een radiocolumn op Roulette FM voor het programma Ochtend Oostrom met Peter Oostrom. Vanaf januari 2019 gingen de twee weer samenwerken door éénmaal per maand een MijnSerie Podcast te maken. En sinds september 2018 is ze content manager. Vanaf 1 maart 2020 is ze hoofdredacteur van MijnSerie. Het genre series waar ze naar kijkt is nu ook zo uitgebreid dat ze niet kan zeggen welk genre, naast horror/thriller en alles over Sherlock Holmes, ze nu het beste vindt. Alle genres hebben wel iets wat haar aanspreekt. Ze staat altijd open voor goede tips over series die ze nog niet op haar kijk- of wensenlijstje heeft staan
Meer recensies van Mandy Gelling-Potharst
Reacties (13)