Michael J. Fox over The Michael J. Fox Show, de cancellering en de toekomst van de serie

In 2012 besloot Michael J. Fox terug te keren op het kleine scherm. Samen met producent Will Gluck zou hij een idee uitwerken voor een serie die te zien zou zijn op een netwerkzender. De pitch van Gluck en Fox ging over een vader met Parkinson die besluit om weer te gaan werken. De twee kregen aanbiedingen van elke netwerkzender, maar NBC bood meteen aan om tweeëntwintig afleveringen te garanderen. In de daarop volgende maanden werd de hype rond The Michael J. Fox Show vergezeld met zorgen: was Fox klaar voor het moordende schema? Zouden kijkers zich comfortabel voelen om te lachen om een televisie icoon met een ziekte?

''Ik weet niet of Mike wist dat hij alles zelf kon doen, maar hij dacht dat hij het wel voor elkaar zou kunnen krijgen. Dit is een man die niet hoeft te werken. Het maakt niet uit wat hij doet, zijn erfenis staat nog steeds en alles wat hij heeft gedaan met zijn stichting (voor Parkinson) is belangrijker dan alles waar wij het ooit over zullen hebben'', aldus Gluck over Fox. Michael J. Fox kreeg nominaties voor een Emmy voor zijn gastrollen in The Good Wife, Rescue Me en Curb Your Enthusiasm sinds hij Spin City verliet in 2001.

Maar tegen september was er een groter probleem, namelijk een zwakke lead-in in Sean Saves the World en sterke concurrentie van Two and a Half Men. In januari erkende NBC entertainment voorzitter Bob Greenblatt dat de kijkcijfers 'niet in de buurt' waren van de kijkcijfers die de zender graag zou willen zien. Drie weken later werd de serie van de programmering gehaald. De resterende zeven afleveringen, inclusief een gastoptreden van Back to the Future co-ster Christopher Lloyd, worden in de lente uitgezonden.

De eeuwig optimistische Fox, 52 jaar, reflecteert op zijn tijd bij de show.

''Niemand zei tegen mij 'doe dit niet'. Mensen vroegen mij bedachtzame vragen over mijn gezondheid, mijn geloof in eigen kunnen en of ik het grotere plaatje in ogenschouw had, maar dat had ik. Ik had een geweldige tijd toen ik werkte aan andere series, in het bijzonder mijn uitvoerige verhaallijn bij The Good Wife. Ik wist dat er twee dingen konden gebeuren: als ik door zou gaan zou ik zwakker worden of sterker. En ik werd sterker. Mijn uithoudingsvermogen nam toe. Dingen als het onthouden van teksten, wat moeilijker was geworden dan voorheen, kwamen weer terug. Dit ging over weer terug in het zadel klimmen en realiseren dat ik nog steeds wist hoe ik moest rijden.

Mijn oudste kind was aan het studeren, mijn twee achttienjarigen zouden ook snel het huis uit gaan om te studeren en ik heb nog een twaalfjarige thuis. Het leek gewoon het juiste moment om een televisieserie te proberen. Het was ook een succesvolle pitch. Will en Sam (Laybourne) gaven een omschrijving en ik vertelde verhalen die vervolgens ook daadwerkelijk gebruikt werden. Bijvoorbeeld het moment in de pilot waar Betsy (Betsy Brandt, zijn vrouw in de serie) de eieren van mij afpakt (terwijl hij de eieren rustig probeert te serveren, al trillend, en zij zegt: 'kun je nou niet een persoonlijk succesje gebruiken; we komen om van de honger'). Dat soort dingen gaan over mijn leven en ik zei gewoon simpelweg: ik ben een acteur, dit is wat ik doe. De uitvoerend producenten die aanwezig waren begrepen het. Het werd dus alleen nog een kwestie van het kiezen van een netwerk.

Ik vloog terug naar New York voordat wij ervoor kozen om overeen te komen met NBC. Het verhaal over eieren dat te zien was in de show, in het echt was het aardappelpuree. Toen ik dus thuis kwam, arriveerde een gigantische ton met aardappelen van Bob Greenblatt (van NBC). Dat was heerlijk en ik at er veel van. Toen zaten wij te denken over CBS en NBC en het kwam echt neer op de 22 afleveringen die NBC aanbood. Je kan op elke beslissing reflecteren en zeggen: 'misschien waren het teveel afleveringen of misschien hadden we niet genoeg tijd om alle scripts te verzamelen'. Maar ik ben nog steeds van mening dat het de juiste beslissing voor ons was.

Toen wij ons initiële tijdstip kregen (donderdag om 21.30 uur), werden we nerveus. We dachten: 'hopelijk hebben zij een plan om kijkers aan te boren'. Maar wij moesten het opnemen tegen CBS, en zij hebben The Big Bang Theory, een grootmacht, en daar is geen remedie voor. Dus ga je gewoon door en probeer je de show continu te verbeteren. Was ik teleurgesteld over de kijkcijfers? Het heeft waarschijnlijk te maken met wat ik zelf dagelijks ervaar, maar ik verwerk dingen niet op die manier. Ik voel mij niet slecht. Ik voel mij niet boos. Ik heb niet het gevoel dat ik met mijn vinger moet wijzen naar tijdstippen en dat soort zaken.

Toen ik voor het eerst publiekelijk mijn diagnose bevestigde, probeerden mensen mij in de ogen te kijken op zoek naar een bepaalde angst en wat zij zagen was hun eigen angst dat gereflecteerd werd op hen. Het komt erop neer dat je te maken krijgt met de angst van mensen om ziek te zijn, angst om iets onder de leden te hebben en angst om niet te behoren tot de groep mensen waar niks aan mankeert. Ik kreeg de mogelijkheid om bepaalde dingen te introduceren die beangstigend zijn en om te zeggen: 'hier is een man die ermee leeft en er mee lacht, en verder gaat met zijn leven'. En wat wij probeerden te doen met de show, een gedeelte was incidenteel en een gedeelte was wie ik ben, is een familieserie maken over normale familie zaken.

Ik heb nooit het gevoel gehad dat wij aan het lachen waren om de ziekte: ik heb het gevoel dat wij aan het lachen waren om de reactie erop. Ik kan mensen niet besluipen, dus ik moet het openlijk doen. Ik dacht dat wat zou gebeuren, en dit is gebeurd in mijn leven, dat mensen het gewoon zouden accepteren en zouden weten dat als ik erom lach het oké, in ieder geval in een bepaalde mate, is dat zij lachen. En het is niet lachen om. Deze situaties komen voor in mijn leven en ik heb een dagelijkse keuze om ervoor te kiezen om dat te zien als een tegenslag of als een uitdaging. Ik houd er niet van om betutteld te worden of dat mensen medelijden met mij hebben. Ik wou dat ik credit kon nemen voor dit gezegde, maar dat kan ik niet: 'medelijden is een negatieve vorm van misbruik'.

Ik houd van deze show en ik houd van de mensen waarmee ik werk en ik zou graag door willen gaan als dat erin zit. Het moeilijkste van iets doen is eraan beginnen, maar zodra je eraan begint, begint het een eigen leven te leiden en volg je dat pad tot waar het je leid. We moeten gewoon afwachten waar het ons brengt. Maar ik denk niet dat deze reis ten einde is. Ik denk dat deze afleveringen, als zij op een avontuurlijkere tijdstip worden geprogrammeerd, een publiek kunnen aantrekken en behouden''.