Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
The Body Farm - Seizoen 1
Langlopende series lopen het gevaar uiteindelijk ten onder te gaan aan hun eigen succes. Het valt namelijk niet mee de dragende personages meerdere jaren achtereen te binden; en dan bedoel ik natuurlijk de acteurs in kwestie. Hoofdrolspelers laten zich echter niet zo gemakkelijk vervangen, tenzij gekozen wordt voor een spin-off. Die vormt als het ware een brug tussen het oude bekende waarvan afscheid genomen moet worden en een nieuwe serie die toch ook wel weer vertrouwd aandoet. De succesvolle detectiveserie Morse is daarvan misschien wel het meest aansprekende voorbeeld: Morse werd opgevolgd door Lewis, die sinds kort zelf weer een opvolger heeft in zijn voormalige assistent Hathaway. Voorlopig blijft de serie overigens gewoon Lewis heten.
Toen het productieteam van Waking the Dead in 2011 besloot ermee te stoppen – het beschikbare budget was ontoereikend om nog voldoende kwaliteit te kunnen leveren – koos de BBC voor een spin-off met patholoog-anatoom Eve Lockhart (Tara Fitzgerald, Game of Thrones) in de hoofdrol. Volgens Kate Harwood, hoofd van de afdeling televisiedrama, beantwoordde het personage aan alle kenmerken die nodig zijn voor een dragende rol: gevoelig en zakelijk tegelijk, betrokken en altijd op zoek naar waarheid en gerechtigheid. Precies dat wat hoofdinspecteur Peter Boyd in Waking the Dead belichaamde. En dus werd in het voorjaar van 2011 begonnen met de opnamen van in totaal zes afleveringen van dik negentig minuten per stuk. De eerste aflevering verscheen in september in Groot-Brittannië op de buis, de laatste zes weken later. En bij die zes zou het blijven; The Body Farm bleek niet in staat het succes van Waking the Dead te evenaren.
In deze nieuwe serie staat Eve Lockhart aan het hoofd van een commercieel forensisch instituut dat zich ten doel stelt de politie te helpen ingewikkelde moordzaken op te lossen. Ze wordt daarin bijgestaan door een team van voornamelijk jonge honden, van wie de autistisch ogende Oggy (Finlay Robertson, Life Begins, How Not To Live Your Life) wel de meest bijzondere is. Hun toewijding gaat zo ver dat zij regelmatig als speurders de politie terzijde staan en actief meedoen in het onderzoek.
The Body Farm is ondergebracht in een oude, afgelegen boerderij, waar het in de meeste ruimten ronduit een chaos is; het oogt in ieder geval allemaal bijzonder onprofessioneel. Dat kan echter niet gezegd worden van de apparatuur waarmee gewerkt wordt; Eve en haar mensen werken met het nieuwste van het nieuwste (voor zo ver ik dat als leek kan beoordelen). Overigens vind ik de manier waarop die gadgets en hun functionaliteit in beeld gebracht worden, vaak wat overdone; de techniek overheerst regelmatig. Dat betekent echter niet dat ook recht gedaan wordt aan het forensisch onderzoek. Integendeel; dat wordt eigenlijk maar een beetje afgeraffeld. In die zin is er dus sprake van onbalans.
De onderwerpen die de scenarioschrijvers aansnijden, variëren van uit de hand gelopen studentenfeestjes (met dodelijke afloop) via jongensprostitutie tot een ordinaire strijd om de rechten op olieboringen in de Noordzee. Niets nieuws onder de zon in dat opzicht. Nieuw is wel de voice-over aan het begin en het eind van iedere aflevering, waarin Eve Lockhart allerlei goedbedoelde maar volstrekt overbodige moralistische teksten uitspreekt. Alsof het verhaal alleen niet in staat zou zijn een boodschap over te brengen.
Het zal duidelijk zijn dat de serie waaraan ik met hoge verwachtingen begon, mij jammer genoeg niet echt heeft kunnen bekoren. En met mij waarschijnlijk een groot deel van televisiekijkend Groot-Brittannië; anders was er heus wel een tweede serie gekomen. Eve Lockhart is Eve Lockhart gebleven, daar ligt het niet aan. Maar een Peter Boyd-achtig type wordt toch gemist; een min of meer ongeleid projectiel dat af en toe binnen de gevestigde orde de boel eens lekker opschudt. En een goede scenarist, want deze zes verhalen zijn toch wel erg aan de magere kant. The Body Farm is met name geschikt voor verzamelaars van de Britse crime drama; en daarvan zijn er gelukkig nog een heleboel.
Volg The Body FarmToen het productieteam van Waking the Dead in 2011 besloot ermee te stoppen – het beschikbare budget was ontoereikend om nog voldoende kwaliteit te kunnen leveren – koos de BBC voor een spin-off met patholoog-anatoom Eve Lockhart (Tara Fitzgerald, Game of Thrones) in de hoofdrol. Volgens Kate Harwood, hoofd van de afdeling televisiedrama, beantwoordde het personage aan alle kenmerken die nodig zijn voor een dragende rol: gevoelig en zakelijk tegelijk, betrokken en altijd op zoek naar waarheid en gerechtigheid. Precies dat wat hoofdinspecteur Peter Boyd in Waking the Dead belichaamde. En dus werd in het voorjaar van 2011 begonnen met de opnamen van in totaal zes afleveringen van dik negentig minuten per stuk. De eerste aflevering verscheen in september in Groot-Brittannië op de buis, de laatste zes weken later. En bij die zes zou het blijven; The Body Farm bleek niet in staat het succes van Waking the Dead te evenaren.
In deze nieuwe serie staat Eve Lockhart aan het hoofd van een commercieel forensisch instituut dat zich ten doel stelt de politie te helpen ingewikkelde moordzaken op te lossen. Ze wordt daarin bijgestaan door een team van voornamelijk jonge honden, van wie de autistisch ogende Oggy (Finlay Robertson, Life Begins, How Not To Live Your Life) wel de meest bijzondere is. Hun toewijding gaat zo ver dat zij regelmatig als speurders de politie terzijde staan en actief meedoen in het onderzoek.
The Body Farm is ondergebracht in een oude, afgelegen boerderij, waar het in de meeste ruimten ronduit een chaos is; het oogt in ieder geval allemaal bijzonder onprofessioneel. Dat kan echter niet gezegd worden van de apparatuur waarmee gewerkt wordt; Eve en haar mensen werken met het nieuwste van het nieuwste (voor zo ver ik dat als leek kan beoordelen). Overigens vind ik de manier waarop die gadgets en hun functionaliteit in beeld gebracht worden, vaak wat overdone; de techniek overheerst regelmatig. Dat betekent echter niet dat ook recht gedaan wordt aan het forensisch onderzoek. Integendeel; dat wordt eigenlijk maar een beetje afgeraffeld. In die zin is er dus sprake van onbalans.
De onderwerpen die de scenarioschrijvers aansnijden, variëren van uit de hand gelopen studentenfeestjes (met dodelijke afloop) via jongensprostitutie tot een ordinaire strijd om de rechten op olieboringen in de Noordzee. Niets nieuws onder de zon in dat opzicht. Nieuw is wel de voice-over aan het begin en het eind van iedere aflevering, waarin Eve Lockhart allerlei goedbedoelde maar volstrekt overbodige moralistische teksten uitspreekt. Alsof het verhaal alleen niet in staat zou zijn een boodschap over te brengen.
Het zal duidelijk zijn dat de serie waaraan ik met hoge verwachtingen begon, mij jammer genoeg niet echt heeft kunnen bekoren. En met mij waarschijnlijk een groot deel van televisiekijkend Groot-Brittannië; anders was er heus wel een tweede serie gekomen. Eve Lockhart is Eve Lockhart gebleven, daar ligt het niet aan. Maar een Peter Boyd-achtig type wordt toch gemist; een min of meer ongeleid projectiel dat af en toe binnen de gevestigde orde de boel eens lekker opschudt. En een goede scenarist, want deze zes verhalen zijn toch wel erg aan de magere kant. The Body Farm is met name geschikt voor verzamelaars van de Britse crime drama; en daarvan zijn er gelukkig nog een heleboel.
Reacties (0)