8
Liesbeth de Raaf geeft "The 100 - Seizoen 2 (Eerste deel)" een 8.
Geschreven door Liesbeth de Raaf op 9 januari 2015.
Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
The 100 - Seizoen 2 (Eerste deel)
Na het zien van het eerste seizoen kon ik niet wachten tot het tweede seizoen. Gelukkig hoefde ik niet lang in spanning te blijven. Het tweede seizoen begint precies waar het eerste seizoen stopte. Dat bevalt me wel, geen verwarring, van waren we nou? Het einde van seizoen een stond nog vers in mijn geheugen. Een aantal van de jeugdige 100 waren namelijk gevangen genomen. Niet door de normale bedreigingen zoals de Grounders of Reapers. Er blijkt echter een nieuwe vijand in het spel of is het een vriend? Natuurlijk vertrouwt Clarke ze meteen voor geen meter. Wanneer zij wakker wordt, gaat ze direct bezig met ontsnappen. Dit wantrouwen bevalt me wel van haar. Geen tijdverspilling aan vrienden maken die je niet kan vertrouwen. In dit deel ga ik dan ook meer om Clarke geven. Dit terwijl ik haar in seizoen een nog zo'n streber vond.
De oorsprong van de Reapers komt in dit deel ook meer naar boven. Dit zijn de vijanden van de Grounders. In het kamp van de Grounders vinden ook diverse ontwikkelingen plaats. Er gebeuren gruwelijke dingen waarbij de Grounders een overtuigend geloof hebben dat bloed met bloed moet worden bestraft. Hierdoor moet een van de hoofdrolspelers zijn leven inleveren. Natuurlijk doet Clarke alles wat ze kan om dit te voorkomen. Zeker aangezien de Grounders er gruwelijke straffen op nahouden. Octavia wordt in dit deel ook uitgedaagd. Vooral haar liefde voor Lincoln krijgt een zware beproeving. Ik vind hun een mooi stel samen. Heel mooi om zo'n liefde in het verhaal te verweven. Helaas wordt het voor Octavia en Lincoln ook niet makkelijk gemaakt. Natuurlijk zou ik het ook niks aan vinden als iedereen nog lang en gelukkig leeft.
Ze worden dus wakker in Mount Weather. Allemaal verdeeld in steriel witte kamers waar ze gevangen zitten. Echter merkt Clarke meteen op dat haar vrienden weg zijn. Ze onderzoekt wat er aan de hand is. Hierbij komen ze erachter dat niks is wat het lijkt. Vijanden kunnen vrienden zijn en andersom. Echter is niet iedereen het met Clarke eens. Sommige vertrouwen de mensen in Mount Weather wel. Het wordt een spannende ontknoping. Heeft Clarke gelijk met haar wantrouwige instelling? Of zijn ze wel veilig in Mount Weather? Natuurlijk draait niet alles om Mount Weather. Er gebeurt genoeg buiten op de aarde. Soms is het zelfs hartverscheurend, waarbij ik een traantje moest wegpikken.
In dit deel komen ook de volwassenen meer aan bod. Deze hebben namelijk onderling ook nog diverse conflicten uit te vechten. Clarke is zelfs voor de volwassenen vaker dan eens de reddende engel. Naar mijn mening is zij vaak nog een van de weinige die rationeel na kan denken. Ik had van de volwassenen dan ook meer verwacht. Terwijl Clarke de omgang met de vijandige probeert op te lossen, zijn de volwassenen meer bezig met het vechten om de leiding. Het liefste zie ik dan ook de jongeren bezig. Het is mooi om te zien hoe hun samenwerking groeit. Clarke en Bellamy hoeven maar een blik te wisselen en ze weten genoeg. We zien ook terugblikken hoe Finn aan zijn gevangenisstraf komt. Daarbij zien we ook meer van zijn vriendin Raven, die ik echter alleen maar minder ga mogen. Daarentegen vind ik Murphy iets beter uit de verf komen.
De serie is sterk en vernieuwend. Voor de rest van het seizoen verwacht ik dat ze de handen ineen slaan en samen de grootste bedreigingen gaan verslaan. Eindelijk geen zinloze onderlinge geruzie maar structureel bezig gaan met wat echt belangrijk is. Van seizoen 3 verwacht ik dat ze de aarde eindelijk wat leefbaarder en gezelliger gaan maken. Die saaie ruimteschepen komen me namelijk de spuigaten uit. Zelfs bij Lost hadden ze tegen deze tijd al hutjes gebouwd. Dit zou de volwassenen dan eindelijk wat nuttigs te doen geven. Echter wil ik natuurlijk de spanning van het onvoorspelbare leven op aarde niet verliezen. Toch lijkt het me wel mooi te zien hoe de aarde weer opgebouwd wordt tot wat het ooit was. Wat ik wel mis in de serie zijn de vervallen gebouwen. Na zoveel jaar kunnen die toch niet zomaar verdwenen zijn. Ik hoop dus nog op een deel aarde die ze vinden met vervallen gebouwen waar de natuur doorheen groeit.
De oorsprong van de Reapers komt in dit deel ook meer naar boven. Dit zijn de vijanden van de Grounders. In het kamp van de Grounders vinden ook diverse ontwikkelingen plaats. Er gebeuren gruwelijke dingen waarbij de Grounders een overtuigend geloof hebben dat bloed met bloed moet worden bestraft. Hierdoor moet een van de hoofdrolspelers zijn leven inleveren. Natuurlijk doet Clarke alles wat ze kan om dit te voorkomen. Zeker aangezien de Grounders er gruwelijke straffen op nahouden. Octavia wordt in dit deel ook uitgedaagd. Vooral haar liefde voor Lincoln krijgt een zware beproeving. Ik vind hun een mooi stel samen. Heel mooi om zo'n liefde in het verhaal te verweven. Helaas wordt het voor Octavia en Lincoln ook niet makkelijk gemaakt. Natuurlijk zou ik het ook niks aan vinden als iedereen nog lang en gelukkig leeft.
Ze worden dus wakker in Mount Weather. Allemaal verdeeld in steriel witte kamers waar ze gevangen zitten. Echter merkt Clarke meteen op dat haar vrienden weg zijn. Ze onderzoekt wat er aan de hand is. Hierbij komen ze erachter dat niks is wat het lijkt. Vijanden kunnen vrienden zijn en andersom. Echter is niet iedereen het met Clarke eens. Sommige vertrouwen de mensen in Mount Weather wel. Het wordt een spannende ontknoping. Heeft Clarke gelijk met haar wantrouwige instelling? Of zijn ze wel veilig in Mount Weather? Natuurlijk draait niet alles om Mount Weather. Er gebeurt genoeg buiten op de aarde. Soms is het zelfs hartverscheurend, waarbij ik een traantje moest wegpikken.
In dit deel komen ook de volwassenen meer aan bod. Deze hebben namelijk onderling ook nog diverse conflicten uit te vechten. Clarke is zelfs voor de volwassenen vaker dan eens de reddende engel. Naar mijn mening is zij vaak nog een van de weinige die rationeel na kan denken. Ik had van de volwassenen dan ook meer verwacht. Terwijl Clarke de omgang met de vijandige probeert op te lossen, zijn de volwassenen meer bezig met het vechten om de leiding. Het liefste zie ik dan ook de jongeren bezig. Het is mooi om te zien hoe hun samenwerking groeit. Clarke en Bellamy hoeven maar een blik te wisselen en ze weten genoeg. We zien ook terugblikken hoe Finn aan zijn gevangenisstraf komt. Daarbij zien we ook meer van zijn vriendin Raven, die ik echter alleen maar minder ga mogen. Daarentegen vind ik Murphy iets beter uit de verf komen.
De serie is sterk en vernieuwend. Voor de rest van het seizoen verwacht ik dat ze de handen ineen slaan en samen de grootste bedreigingen gaan verslaan. Eindelijk geen zinloze onderlinge geruzie maar structureel bezig gaan met wat echt belangrijk is. Van seizoen 3 verwacht ik dat ze de aarde eindelijk wat leefbaarder en gezelliger gaan maken. Die saaie ruimteschepen komen me namelijk de spuigaten uit. Zelfs bij Lost hadden ze tegen deze tijd al hutjes gebouwd. Dit zou de volwassenen dan eindelijk wat nuttigs te doen geven. Echter wil ik natuurlijk de spanning van het onvoorspelbare leven op aarde niet verliezen. Toch lijkt het me wel mooi te zien hoe de aarde weer opgebouwd wordt tot wat het ooit was. Wat ik wel mis in de serie zijn de vervallen gebouwen. Na zoveel jaar kunnen die toch niet zomaar verdwenen zijn. Ik hoop dus nog op een deel aarde die ze vinden met vervallen gebouwen waar de natuur doorheen groeit.
Over de auteur, Liesbeth de Raaf
De keuze om een recensent bij MijnSerie te worden, was snel gemaakt voor Liesbeth. Ze heeft namelijk altijd van series kijken en schrijven gehouden. De voorkeuren van Liesbeth gaan voornamelijk uit naar horror en fantasie, maar ook andere categorieën gaat ze niet uit de weg.
Meer recensies van Liesbeth de Raaf
Reacties (8)