The Wheel of Time - Seizoen 1

Waarschijnlijk zullen vele het er niet mee eens zijn, maar ik vond het eerste seizoen van The Wheel of Time niet echt goed. En dan druk ik mij nog mild uit.

In deze recensie zal ik proberen uit te leggen waarom ik eigenlijk best wel teleurgesteld ben in het eerste seizoen van de fantasyserie The Wheel of Time van Amazon. Er zijn enkele zaken die ik niet vind kloppen. Het acteerwerk van enkele hoofdpersonages is op zijn zachtst gezegd zwak. Sommige verhaallijnen zijn volstrekt onduidelijk en sommige personages lijken zo willekeurig neergezet dat ik soms wanhopig naar de televisie roep: “Hoe dan?”

Laat ik vooraf bekennen dat ik de boeken van Robert Jordan, waarop de serie is gebaseerd, niet heb gelezen. Ik kan dus niet zeggen of de serie het verhaal uit de boeken goed volgt. Ik begin met te zeggen dat de decors, make-up, digitale computeranimatie (CGI) en speciale effecten er fantastisch uitzien. Geld noch moeite zijn gespaard om het er zo echt mogelijk uit te laten zien. Het verhaal zou interessant kunnen zijn als het niet zo warrig werd verteld.

The Wheel of Time turns, and Ages come and pass, leaving memories that become legend. Legend fades to myth, and even myth is long forgotten when the Age that gave it birth comes again.

De achtergrondverhalen komen niet of nauwelijks aanbod waardoor je geen connectie krijgt met de meeste hoofdpersonages. Rosamund Pike als Moiraine Damodred moet in de eerste paar afleveringen duidelijk in haar rol komen, maar Pike (State of the Union) komt op het einde wel sterker naar voren dan menig ander personage. Wellicht kan zij de andere acteurs uitleggen dat rondlopen alsof je heel nodig moet poepen geen bijdragen is aan je tekst of acties.

You can never know everything, and part of what you know is always wrong. Perhaps even the most important part. A portion of wisdom lies in knowing that. A portion of courage lies in going on anyways.

Ook zijn sommige dialogen te hoogdravend of lijken ze zo willekeurig dat je de draad snel kwijt bent. Sommige verhaallijnen lijken letterlijk zo uit de lucht gegrepen, mij verbaasd achterlatend met heel veel vragen en geen antwoorden. Je zou bijna denken dat ze proberen andere fantasyseries te overtreffen en daarbij vergeten zijn om er een samenhangend geheel van te maken. Ook is het verhaal zeer voorspelbaar en dat is de nekslag voor een fantasyserie als deze.

Je weet al voordat het is gebeurd wat er met sommige personages zal gaan gebeuren. Maar als je daar doorheen kijkt lijkt het belangrijkste verhaal wel voor een spetterende finale te kunnen gaan zorgen. Dus blijf je kijken tegen beter weten in. Want wat word je teleurgesteld. De seizoensfinale gaat uit als een nachtkaars. Er gebeurt helemaal niets, je verwacht een geweldige clash tussen goed en kwaad, maar niets van dat alles.

Er is nauwelijks spraken van een gevecht en als Moiraine dan zegt dat het nog lang niet over is begin ik smalend te lachen: “Serieus”, zeg ik tegen het personage. “Het is niet over, nee dat moet er nog eens bijkomen.” Waarom dan een kleine voldoende in plaats van een dikke onvoldoende, hoor ik je denken. Omdat ik wel naar het tweede seizoen ga kijken, want nu wil ik weten wat er dan wel niet over is en of ze de serie in het tweede seizoen gaan redden of dat het roemloos kopje ondergaat.

Voor nu zes punten en hopen dat het tweede seizoen de belofte na gaat komen.