The Outsider (2020) - Seizoen 1

An outsider knows an Outsider – Holly Gibney

Ik ben een aantal keer opnieuw begonnen met het schrijven van deze recensie. Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen, hoe ik moet vertellen wat je beleeft als je de tien afleveringen van The Outsider (2020) net hebt bekeken. Normaal gesproken wacht ik tot het einde van de recensie om mijn volledige mening te geven, maar lieve lezer; dit is televisie van het hoogste niveau.

Voordat ik vertel waarom ik dat vind, duiken we eerst even het verhaal in. The Outsider (2020) is gebaseerd op het gelijknamige boek van Stephen King uit 2018. Na een gruwelijke en lugubere moord op een jong kind, wordt al snel een verdachte opgepakt. Met DNA en andere bewijsmiddelen in overvloed is het glashelder: deze verdachte is ook de schuldige. Op het moment dat de veroordeling in de buurt komt, blijkt echter dat de verdachte ten tijde van de moord helemaal niet in de buurt was van het plaats delict. Het lijkt erop alsof hij op twee plaatsen tegelijk was?

Er zijn twee aspecten aan deze serie waarom ik dit hoogstaande televisie vind. Ik loop ze beide even langs. Allereerst de acteurs.

De twee daadwerkelijke hoofdpersonen van The Outsider (2020) zijn Detective Ralph Anderson (Ben Mendelsohn, Bloodline) en Privé Detective Holly Gibney (Cynthia Erivo, Genius). Beide verdienen een prijs voor hun prestaties in de serie. Waar Mendelsohn de doorgewinterde, ervaren cynicus speelt, is Erivo juist de bevlogen detective met OCD. Dat klinkt heel vreemd dat ik dat nu zo neerzet, maar het feit dat haar karakter OCD heeft, maakt haar juist des te meer bijzonder. Het realisme waarmee beiden hun personages neerzetten is uitstekend. Dat heeft alles te maken met het tweede aspect aan deze serie wat ik zo goed vond: het script.

Zelden heb ik zo’n onwaarschijnlijk goede, langzame maar ontzettend geloofwaardige opbouw gezien van een vriendschap tussen twee karakters. De opbloei van de vriendschap tussen de karakters van Mendelsohn en Erivo is van hoge klasse. Maar dat is niet het enige wat zo goed is aan het script. Er zitten zoveel thema’s in die op een waardige manier verwerkt zijn in de serie, zonder het er te dik bovenop te leggen. Het verlies van een kind, het vinden van liefde, het belang van familie en de brug tussen geloof en ongeloof. Stuk voor stuk zitten deze thema’s verwerkt in een meesterlijk script.

Kijk, je moet weten dat The Outsider (2020) een typisch mysterie is met een vleugje bovennatuurlijk. Maar de wereld waarin het zich afspeelt, samen met de karakters, worden zo realistisch neergezet dat ik oprecht twijfel of dit niet in het echt ook kan gebeuren. Geen bijzondere special effects, geen groteske monsters. Het enige wat je van het monster te weten komt is hoe hij klinkt. Dat is het, meer niet. En dat houdt de spanning er goed in.



Is dan alles lof aan deze serie? Nou niet alles, bijna alles. De mindere stukken, met name aflevering twee en zes, zijn minder omdat het tempo daar net te laag ligt. The Outsider (2020) is geen snelle verteller. Het is een mysterie wat zich langzaam ontplooit tot meer dan je van tevoren denkt. Maar dat kan soms zó langzaam gaan dat het even naar de saaie kant toe neigt. Dat is dan ook gelijk het enige minpunt aan deze serie.

Ik hou het verder kort, want ik denk dat je als échte serieliefhebber The Outsider (2020) gewoon gezien moet hebben. Natuurlijk, er zullen ook mensen zijn die er geen barst aan vinden. Maar als je je mee laat zuigen in het plot van The Outsider (2020), dan kán het bijna niet anders dan dat je voldaan je scherm uit doet en denkt: dit had ik niet willen missen.

Een 9,5!