The One - Seizoen 1

De serie moet het vooral van het originele concept hebben: dat iedereen een échte ware heeft. Verder heeft de serie helaas niet veel te bieden.

Het klinkt als muziek in de oren: door alleen maar een haartje op te sturen, kom je te weten wie je échte ware is. Deze mensen zijn écht voor elkaar gemaakt voor het leven. Dit kan zomaar in The One. De serie draait om Rebecca Webb (Hannah Ware, Betrayal), de CEO en oprichtster van het matchmaking bedrijf The One. Alles aan haar lijkt perfect: ze heeft een mooi huis, is rijk en heeft uiteraard zelf haar ware gevonden door haar eigen DNA-test. Maar niets is minder waar.

Al meteen in de eerste aflevering gebeurt er al zo veel dat je automatisch meteen verder wilt naar de volgende zonder dat je er erg in hebt. Dit is overigens niet alleen maar positief. Er gebeurt té veel. Er lopen te veel verhaallijnen door elkaar waardoor je snel je interesse verliest. Ook moet je vanaf het begin goed opletten omdat er dus veel verschillende personages geïntroduceerd worden. Is de politieagente nu dezelfde als die net zat te chatten met haar ware? Is die leuke vriend nou ook die ene journalist?

Aan het einde van de serie valt alles uiteraard op zijn plek maar daar moet je als kijker wel even geduld voor hebben. Een voorbeeld: aan het begin van de serie wordt er een lijk gevonden en deze moordzaak - die als rode draad door de serie heen loopt - is goed voor het verhaal maar het geeft te veel plotwendingen. Je zit als kijker als het ware te wachten tot er weer eentje komt, dit maakt het zelfs voorspelbaar en saai.



Het verhaal van The One is leuk verzonnen maar voorspelbaar, toch blijft de aandacht van de kijker hangen; je wilt toch weten hoe het eindigt. Het acteerwerk is prima, maar niet om over naar huis te schrijven. De meeste personages blijven vlak, op een enkeling na. Het is erg moeilijk om sympathie te ontwikkelen voor een bepaald personage aangezien iedereen iets heeft waardoor hij of zij niet meer geliefd zal zijn. Een geheim, afpersing, opdringerig, verrader, noem maar op.

De serie moet het vooral van het concept hebben: dat iedereen een échte ware heeft. Je gaat jezelf afvragen of je zelf ook je DNA zou inleveren en daarmee misschien je relatie op het spel zou zetten. Wie zou nou jouw eigen ware zijn? Het plot van The One is origineel en het kijkt makkelijk weg. Het is alleen absoluut geen hoogstandje. Prima voor wat het is maar laten we het bij deze acht afleveringen houden.