The Little Drummer Girl (2018) - Eerste aflevering

Spionage in 1979, het thema klinkt net zo nostalgisch als de beelden zelf. Alsof je zo een detective in stapt vertelt de nieuwe serie The Little Drummer Girl een verhaal dat enkelen waarschijnlijk al kennen. Na een boek en verfilming kon een miniserie niet achterblijven. De Britse BBC en Amerikaanse AMC hebben ditmaal de handen ineengeslagen om met een gezamenlijke productie van in totaal zes afleveringen te komen. Ik kende het verhaal zelf nog niet, al ging bij de titel wel een belletje rinkelen. Zonder al teveel verwachtingen begon ik aan de eerste aflevering en wat mij gelijk opviel was dat er meerdere bekende acteurs meedoen aan dit verhaal. Dit doet de kwaliteit zeker goed, al gaat het natuurlijk om meer dan dat alleen.

The Little Drummer Girl valt wat mij betreft onder een wat alternatief genre en ik weet eerlijk gezegd niet of dat genre wel echt bij mij past.

Het verhaal begint in twee landen waar twee totaal verschillende levens geleid worden. In Engeland zien we de jonge Charlie (Florence Pugh), een Britse actrice die met haar theatergroep een bijzonder aanbod krijgt om in Griekenland op te treden. Enthousiast als ze zijn zeggen ze meteen ja maar eenmaal daar beginnen aparte details op te vallen. Een mysterieuze man lijkt hen te achtervolgen en ook ene Rose (Kate Sumpter) die ze onderweg tegen kwamen lopen ze ineens weer tegen het lijf. Er wordt door de vriendengroep contact gezocht met de vreemdeling en al gauw lijkt Charlie geïntrigeerd door de man die zichzelf Peter noemt (Alexander Skarsgård). Zonder al teveel los te laten over zichzelf en zijn motieven weet hij Charlie naar zich toe te trekken. Wanneer hij haar vraagt mee te gaan naar Athene kan zij haar nieuwsgierigheid niet bedwingen. Iets wat haar uiteindelijk, zo blijkt later, naar het hol van de leeuw brengt.



De serie speelt zich af door heel Europa. Zo staat een aanslag in Duitsland centraal, zien we Charlie de reis maken van Engeland naar Griekenland en is er ook een speciaal team uit Israël actief in onder andere Turkije. Er is duidelijk gewerkt aan het creëren van een bepaalde sfeer, en dit is ook goed gelukt. Muziek, beelden, zelfs een tikkende klok gedurende de eerste paar minuten van de aflevering dragen allemaal bij aan dit gevoel. Het zorgt in combinatie met het acteerwerk voor een mooi geheel, hoewel in het acteerwerk ook gelijk een minpunt te bespeuren valt. Het accent van bepaalde acteurs is namelijk zo aanwezig dat zij soms moeilijk te verstaan zijn. Daarnaast worden er in het begin zoveel namen rondgestrooid dat je uiteindelijk nog maar moeilijk kunt volgen wie nou eigenlijk wie is. Gelukkig zijn de karakters qua uiterlijk wel aardig verschillend en kun je hierdoor toch nog alles wel een beetje begrijpen.

Ik ben nieuwsgierig naar het vervolg maar betrapte mijzelf er ook op een paar keer tijdens de aflevering te gapen.

In Duitsland wordt een aanslag gepleegd op een Joods gezin. Een speciaal ingevlogen team uit Israël, onder leiding van Martin Kurtz (Michael Shannon), heeft de leiding over het onderzoek en legt met een terrorisme unit al gauw de link met andere aanslagen. In Milaan en Zurich zouden soortgelijke incidenten hebben plaatsgevonden en de daders zouden een aantal Palestijnse broers zijn die het hebben gemunt op families door heel Europa. Zij maken hierbij gebruik van jonge, knappe dames die ze rekruteren voor deze taak zodat zij zelf buiten schot blijven. Kurtz lijkt een plan te hebben om de broers op te pakken en schakelt hiervoor een klein leger aan spionnen in om hem te helpen. De raadselachtige scènes worden af en toe afgewisseld met kleine geschiedenislessen over de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. Leuk bedacht, hoewel het de serie nu ook weer niet bijster interessant maakt. Het gaat allemaal wat traag voor mijn smaak en wordt hierdoor op den duur een tikkeltje saai.

Zo weinig spraakzaam als Skarsgård was in de film The Legend of Tarzan, zo weinig zegt hij eigenlijk ook in deze serie. Toch neemt dat niet weg dat hij een leuke verschijning is (wellicht interessant voor sommige kijkers, hint, hint) en bovendien ook ditmaal weer zonder al teveel woorden een fascinerend karakter weet neer te zetten. Echter is dit niet genoeg geweest om mij echt te blijven boeien. The Little Drummer Girl valt wat mij betreft onder een wat alternatief genre en ik weet eerlijk gezegd niet of dat genre wel echt bij mij past. Ik ben nieuwsgierig naar het vervolg maar betrapte mijzelf er ook op een paar keer tijdens de aflevering te gapen. Het was dan ook zeker niet zo dat ik op het puntje van mijn stoel zat. Een voldoende geef ik de serie daarentegen dan weer wel. Al is het alleen al vanwege het sterke acteerwerk en de mooie locaties waarvan gebruik is gemaakt. Echter is het nu ook weer niet een serie die ik veel van mijn vrienden zou aanbevelen.