The Cry - Eerste aflevering

Een samenwerkingsverband tussen Australië en Schotland levert ons kijkers de nieuwe BBC serie The Cry op. Dit vier afleveringen tellende verhaal is gebaseerd op het gelijknamige boek van Helen FitzGerald en betreft een drama met een vleugje mysterie. Na het zien van de trailer verwachtte ik een rustig verhaal met veel emotie dat wel wat extra’s nodig zou hebben om niet al te saai te worden. Gelukkig dachten de makers dit blijkbaar ook want de eerste aflevering geeft meer dan genoeg stof om de aandacht erbij te houden. Vragen zijn er ook voldoende na het zien van deze episode. Zoals hoofdpersoon Joanna aan het eind ook al zegt: “That was when the freakshow began”.

De emoties van met name Joanna zijn zo puur en geloofwaardig dat het niet moeilijk is om met haar mee te leven.

Lerares Joanna (Jenna Coleman, Victoria) ontmoet de charmante Alistair (Ewen Leslie, Top of the Lake) tijdens het werk en een romance bloeit op. Hun relatie is echter alles behalve sprookjesachtig als blijkt dat een (ex-)vrouw en tienerdochter ook nog deel uitmaken van het leven van Alistair. Uiteindelijk gaan zij er vandoor, terug naar Australië, tot groot verdriet van Alistair. In Schotland bouwen hij en Joanna een leven op dat uiteindelijk wordt bekroond met de geboorte van zoon Noah. Toch lijkt Alistair meer bezig met zijn werk en eigen gemoedstoestand dan die van Joanna en Noah. Dit blijkt wel als hij besluit met de hele familie naar Australië te reizen om de voogdij over zijn dochter terug te krijgen. Joanna steunt hem als trouwe partner, maar gaat intussen steeds meer gebukt onder het nieuwe moederschap. Met een huilbaby en nauwelijks hulp verliest ze de controle steeds meer wat leidt tot dat waar The Cry om draait.



De kwaliteit van de serie valt gelijk op. Zowel het acteerwerk als de sfeerbeelden en indeling van de scènes zijn echt erg goed gedaan. Kleine dingetjes zoals een druppel op het raam die tegelijkertijd lijkt op een traan uit het oog van Joanna maken de beeldvorming erg creatief. En de switch tussen verschillende tijden in de levens van de hoofdpersonen zorgt voor een speels verhaal. Door te starten in het heden en terug te blikken op het verleden start de serie gelijk met een aantal raadsels. Het is hierdoor wel noodzakelijk dat je de aandacht erbij houdt want op een gegeven moment springen we tussen vier verschillende tijdlijnen door het verhaal heen. Toch vind ik dit juist goed bedacht en irriteert het totaal niet. De emoties van met name Joanna zijn zo puur en geloofwaardig dat het niet moeilijk is om met haar mee te leven. Je kunt merken dat er veel aandacht is besteed aan details wat zorgt voor een mooi geheel.

De serie heeft mijn verwachtingen overtroffen en is er dan ook zeker eentje die ik zou aanraden.

In Australië leeft de nu veertienjarige dochter van Alistair genaamd Chloe (Markella Kavenagh) samen met haar moeder Alexandra (Asher Keddie, Offspring). Tussen de regels door is te merken dat er een hoop oud zeer is tussen Alexandra en Alistair en ook dochterlief ziet het niet bepaald zitten om met haar vader mee terug te gaan naar Schotland. Chloe is echter nogal een opstandige tiener wat de voogdijzaak van haar moeder geen goed doet. Terwijl Joanna, Alistair en Noah onderweg zijn naar Chloe maken ze een tussenstop bij een winkel voor wat boodschappen. Eenmaal terug bij de auto blijkt baby Noah te zijn verdwenen uit zijn autostoeltje. Wat is er met hem gebeurd? Heeft de overspannen moeder Joanna iets met zijn verdwijning te maken? Wat zeggen de beelden uit het heden over wat er destijds is gebeurd? En welke rol speelt Alistair’s ex, als ze überhaupt al een rol speelt in dit geheel?

Ik vond The Cry verrassend goed en vermakelijk. Naarmate de aflevering vorderde ging ik steeds meer rechtop zitten en werd ik alsmaar nieuwsgieriger naar wat er nog gaat gebeuren. De serie heeft mijn verwachtingen overtroffen en is er dan ook zeker eentje die ik zou aanraden. Een enkeling zal de tijdssprongen wellicht wat irritant vinden, dat is een beetje een persoonlijke voorkeur. Ook begint het verhaal nu eigenlijk pas en is deze eerste aflevering nog echt een introductie in de vermissingszaak die ook al een klein kijkje geeft in de toekomst. Persoonlijk vond ik de snelheid waarin alles verteld werd prima. Maar ik heb er bij mijn eindcijfer rekening mee gehouden dat er wel wat onderdelen wat korter aan bod hadden mogen komen. Misschien had er hierdoor nog net iets meer actie kunnen zitten in deze aflevering. Toch heeft dit mijn mening niet doen veranderen over hoe ik persoonlijk de serie ervoer. Ik zal de rest van dit seizoen in ieder geval zeker verder kijken en hoop dat de kwaliteit even goed blijft de komende drie afleveringen.