Stranger Things - Seizoen 2

Na het succes van het eerste seizoen is seizoen 2 in alles groter. De vraag is echter of het ook beter is. Het antwoord is geen ja en geen nee. Fans van het eerste seizoen zullen smullen van het vervolg. Anderen zullen kritischer zijn. Feit is dat er herhaling in het concept zit, maar feit is ook dat er meer dan voldoende leuke en spannende

De vraag is echter of het ook beter is.

elementen zijn. Grootste verschil is dat niet alles via één verhaallijn verteld wordt. Er zijn nu meer losse verhalen die pas op het einde samenkomen. Aan de andere kant lijkt de introductie van een nieuw karakter dat nauw verbonden is met Eleven (Millie Bobby Brown, Intruders) eerder ingegeven voor een vervolg in seizoen 3. Anders is deze introductie van dit nieuwe karakter nauwelijks een meerwaarde geweest. Het geeft wel meer inzicht in de achtergrond van Eleven. De timing waarop dit verteld wordt, is niet handig. Het is namelijk één van de spannendste cliffhangers van dit seizoen.



Stranger Things is vooral een tijdreis naar de jaren tachtig. Ondanks dat de hoofdrolspelers kinderen zijn, heeft de serie een volwassen toon. Dat komt niet alleen door het horror element, maar ook door de gekozen thema's. Dat ook puberliefde er een centraal thema in speelt doet daar niets aan af. Deze keer wordt Will Byers (Noah Schnapp) niet meegenomen naar The Upside Down, maar wordt hij overgenomen door het monster. Dat is groter, indrukwekkender en dreigender dan in het eerste seizoen. De Demogorgen uit het eerste seizoen blijkt slechts een instrument voor een nog groter gevaar. Dat gevaar sluimert al vanaf de eerste aflevering. Het is duidelijk dat The Upside Down geen introductie meer nodig heeft.

Stranger Things zit weer vol met verwijzingen naar klassiekers uit de jaren tachtig.

Natuurlijk gaan vrienden Mike, Dustin en Lucas, met behulp van moeder Joyce Byer (Winona Ryder, Show Me A Hero) en sheriff Jim Hopper (David Harbour, State Of Affairs) de strijd aan met het monster. Nancy (Natalia Dyer) raakt niet alleen verstrikt in die strijd, maar ze twijfelt ook over haar gevoelens tussen de 'populaire jongen' Steve Harrington (Joe Keery) en de rustige, teruggetrokken Jonathan Byers (Charlie Heaton). Dat onze jonge helden ook geraakt worden door het liefdevirus heeft te maken met de introductie van de ruige roodharige skater girl 'Mad' Max (Sadie Sink, American Odyssey). De onbeholpenheid van Dustin en Lucas om haar het hof te maken, zorgt voor een aantal humoristische momenten. Ook Joyce heeft dit seizoen een nieuwe liefde gevonden in Bob Newby. Mike is, zoals in seizoen 1 al zichtbaar werd, nog steeds verzot op Eleven. Vervelende kwal, en halfbroer van Max, Billy (Dacre Montgomery) hopt van de een naar de ander. Hij lonkt zelfs naar de moeder van Nancy en Mike als het hem uitkomt.



Stranger Things zit weer vol met verwijzingen naar klassiekers uit de jaren tachtig. Zo komen er bijvoorbeeld duidelijke verwijzingen voorbij naar Stephen King (verhuizen naar Maine waar veel verhalen van Stephen zich afspelen), Aliens, Ghostbusters (tijdens Halloween) en Gremlins (het lieve beestje dat monster wordt). Het verhaal rammelt soms aan alle kanten, maar eigenlijk hoort dat erbij. Dat is het voordeel als je inspiratiebron in de jaren tachtig ligt. Stranger Things blijft een van de leukste spannende series van de afgelopen jaren. Dat komt mede door de spontaniteit en het plezier die de jonge hoofdrolspelers uitstralen, maar ook door de inventieve aaneenschakeling van spannende herkenbare elementen.