Snowpiercer - Seizoen 2

Begin dit jaar verscheen het vervolg op het succesvolle eerste seizoen van Snowpiercer. In dit tweede seizoen kan de kijker zich wederom opmaken voor een spannend kat-en-muisspel tussen de passagiers van de eeuwige machine.

Deze versie van Snowpiercer is een reboot op de in 2013 verschenen film met dezelfde naam. En beiden zijn verfilmingen van de Franstalige striproman genaamd Le Transperceneige (eerst verschenen in 1982). In de serie volgen we passagiers aan boord van de trein Snowpiercer. Dit keer is de reis echter geen enkeltje naar Wenen, maar een in principe oneindige reis rondom de wereld. Als je dit zonder context zou lezen, kun je denken dat deze mensen knettergek zijn. Maar als je nagaat dat door menselijk falen de gehele planeet temperaturen heeft van rond de -100 graden, dan heb je door dat deze mensen proberen te overleven. Dit zijn de laatst overgebleven mensen op aarde; de rest heeft de trein gemist en is doodgevroren. Naast deze post-apocalyptische setting, die een overduidelijke kritiek op onze aanpak van de klimaatcrisis is, behandelt Snowpiercer ook andere thema’s, zoals klassenongelijkheid. Dit werd vooral in het eerste seizoen getoond door middel van grote verschillen tussen de mensen up-train en de mensen down-train.

Dit seizoen is in veel gevallen totaal anders dan het eerste. Aan het einde van het eerste seizoen hebben de mensen down-train, onder leiding van Andre Layton (Daveed Diggs, Black-ish), De trein overgenomen van de mensen up-train, onder leiding van Melanie Cavill (Jennifer Connelly, The $treet). En hoewel er intern nog wel wat conflicten zijn, zou je kunnen zeggen dat het verhaal ten einde is. Niets is minder waar. Aan het einde van het eerste seizoen blijkt de eigenaar en hoofdingenieur van de trein, Joseph Wilford (Sean Bean, Game of Thrones), nog te leven en de bestuurder van een tweede trein, genaamd Big Alice, te zijn. Het lukt hem ook om zijn trein met die van Snowpiercer te verbinden. Wat volgt is een heftig en intrigerend kat-en-muisspel tussen Mr. Wilford aan de ene kant en Andre Layton aan de andere kant. Het acteerwerk van bovengenoemde acteurs is fenomenaal, maar ook de andere leden van de cast bevallen goed. Ik heb vooral veel lof voor Sean Bean. Hij slaagt erin het complexe karakter van Mr. Wilford perfect uit te beelden. Want hoe lastig is het om een sympathieke sociopaat te spelen, zonder over de top te gaan naar óf kwaadaardig óf supersympathiek.

Dit zijn de laatst overgebleven mensen op aarde; de rest heeft de trein gemist en is doodgevroren.

Het beste van het tweede seizoen is het gevaarlijke schaakspel tussen Mr. Wilford en Layton. Beiden stellen elkaar flink op de proef om de controle te krijgen over de gehele trein. In het geval van Mr. Wilford weet je nooit echt wat hij zit te plotten, wat hem nog interessanter maakt. Daarnaast heeft Layton zijn handen ook vol aan het beteugelen van Wilford sympathisanten in zijn deel van de trein. Kortom , genoeg spanning dus.

Concluderend kan wel gezegd worden dat dit tweede seizoen zeker de moeite waard is. Met subliem acteerwerk en een spannend kat-en-muisspel heeft ook seizoen twee genoeg te bieden. Het succes van Snowpiercer heeft al gezorgd voor de aankondiging van een derde, en zelfs een vierde seizoen.