Devon maakt zich in Sirens (2025) grote zorgen over de werkrelatie die haar zus met de vrouw van een multimiljonair heeft. Ze vraagt zich af in hoeverre haar zus nog zichzelf is. Mijn aandacht werd meteen getrokken door de cast. En toen ik later hoorde dat het origineel een toneelstuk was, was ik verkocht. Want naast het bingewatchen van series, is het bijwonen van toneelstukken echt één van mijn grote liefdes. En ik moet zeggen dat de eerste aflevering zeker niet teleurstelde. Daarom geef ik ook een 8,5. Want ik was echt heel positief verrast.
Ik hou van series die een tikje absurd zijn. Waar je als kijker denkt: “Er klopt hier iets niet...”, maar het wordt zó gebracht dat je zelfs even aan je eigen gezonde verstand gaat twijfelen. Heerlijk, dat soort verwarring. Het tempo ligt laag, maar er gebeurt ondertussen van alles; genoeg om aandachtig te blijven kijken.
De eerste scène is bijna sprookjesachtig. Michaela Kell (Julianne Moore) dwaalt in een beeldschone jurk door een idyllisch stukje natuur. In haar hand een kooi met een kleine roofvogel. Ze laat het beestje vrij, kijkt hem tevreden na en dan over naar Devon DeWitt. Haar leven is allesbehalve sprookjesachtig. Devon (Meghann Fahy) is weer eens opgepakt omdat ze onder invloed heeft gereden. Net nadat ze het politiebureau verlaat, probeert ze haar zus Simone (Milly Alcock) te bereiken. Maar die negeert haar compleet. En dan ligt er een fruitmand voor de deur. Met een kaartje van Simone. Dat is de druppel. Devon pakt haar spullen en stapt op de veerboot naar het eiland Port Haven, waar Simone zich op dat moment bevindt.
Alles lijkt het perfecte plaatje
Op de veerboot zit ze ineens tussen de rich and fabulous, allemaal gehuld in snoepkleurige outfits. Alsof ze per ongeluk een Wes Anderson-film is binnengelopen. En vanaf daar? Verandert alles weer in een perfect plaatje. Of nou ja, bijna dan. Want Simone is niet blij met Devon’s plotselinge komst. Michaela, Simones baas, ontvangt haar daarentegen met open armen en biedt zelfs een logeerbed aan in het gastenverblijf.
De aflevering neemt zijn tijd en daardoor blijft nog veel onduidelijk. Zijn de zusjes nou echt in de clinch? Of speelt er iets anders? En waarom lijkt iedereen iets te willen verstoppen uit het verleden? Genoeg vragen waar ik in de volgende afleveringen antwoord op hoop te krijgen.
Wat willen ze verstoppen uit het verleden.
En dan de cast. Wat een feest. Meghann Fahy speelt Devon met overtuiging: rauw, boos, en met nul filter. Je gaat gewoon met haar mee, of je wil of niet. Julianne Moore? Die is zoals altijd sterk én mysterieus. Ze heeft die uitstraling die je doet denken: “Wat speelt zij hier voor spel?” En dan is daar nog Kevin Bacon, die Peter Kell speelt. Geen idee wat zijn rol precies inhoudt, maar het feit dat ik daar heel nieuwsgierig naar ben zegt eigenlijk al genoeg. Ik wil meer van hem zien. Tot slot Milly Alcock. Ze lijkt in haar zoet roze jurkje misschien een brave assistente van Michaela, maar al snel wordt duidelijk, ze is niet bij iedereen geliefd. En haar spel? Ook top.
Zoals ik al zei: deze eerste aflevering smaakt absoluut naar meer. Ik ben superbenieuwd hoe de personages zich verder ontwikkelen en wat er écht gaande is achter de façade die ze zo netjes hebben opgepoetst.
Over de auteur, Treesa
Treesa is een frevente kijker van series. Veel vindt zij leuk om te zien. Van reality tot fictie, horror of romans, het maakt haar niet uit. De komst van o.a. Netflix en Videoland waren voor haar een uitkomst om allerlei series te mogen bekijken. Het nadeel is wel dat, als zij eenmaal in een serie zit, zij het lastig vindt het los te laten en dan soms tot diep in de nacht de volgende aflevering zit te kijken. Maar even kunnen verdwijnen is een andere wereld, is heerlijk ontspannend.
