Silent Witness - Seizoen 25

Het jubileum van vijfentwintig seizoenen drukt zwaar op dit seizoen van Silent Witness.

Dat ondanks de inbreng van Sam Ryan (Amanda Burton). Haar terugkeer is natuurlijk een mooie geste aan de start en de eerste seizoenen van deze langlopende en succesvolle serie. Silent Witness is eigenlijk de Britse voorloper op Amerikaanse series als CSI: Crime Scene Investigation (en co). Het grote verschil is dat de techniek in de Britse serie ondergeschikt blijft aan het verhaal. De steeds verder ontwikkelde techniek in het forensisch onderzoek en het Lyell team helpen bij de oplossing van de meest gruwelijke moordzaken. Toch blijken de oplossingen en de interpretaties van de uitkomsten van het forensisch onderzoek mensenwerk. Dat is nu ook (weer) het geval.

Sam Ryan laat het Lyell team invliegen voor een moordaanslag op de minister van gezondheid. Wanneer Nikki, Jack en Simone steeds dieper verstrikt raken in de zaak blijkt er veel meer aan de hand. Het gedrag van Sam is niet alleen te verklaren door haar persoonlijke betrokkenheid, maar lijkt ingegeven door andere belangen. Ook dit seizoen komt bol te staan met verhalen over het privéleven van de betrokkenen. Zo wordt Nikki geconfronteerd met haar eigen liefdesverleden, krijgt Jack te maken met de ziekte van zijn vader en hoort Simone onverwacht nieuws over haar zus. Dat Nikki en Jack gevoelens voor elkaar hebben maakt het er niet altijd makkelijker op.

Silent Witness is eigenlijk het Britse antwoord op Amerikaanse series als CSI (en co)

Dit is de eerste keer dat er een trendbreuk gaande is in hoe de afleveringen verlopen. Normaal wordt een zaak in twee afleveringen opgelost of afgehandeld. Dit keer staan alle zes de afleveringen in het teken van één verhaal. Dat daarnaast nog uitstapjes gedaan worden in enkele andere moordzaken doet daar niets aan af. Het centrale thema is en blijft het verhaal dat zich rond Sam Ryan en het Lyell team afspeelt. Het zou een bepaalde mate van rust in het verhaal moeten opleveren. Er zijn immers zes afleveringen om het verhaal goed en grondig te vertellen. Helaas willen de schrijvers te veel verschillende zaken bij elkaar brengen. De persoonlijke verhaallijnen leiden te veel af. Dat wat normaal mooi in balans is slaat nu iets te ver door naar het privéleven. Dat elke medewerker van de Lyell daarin een keer een aflevering lang alle aandacht opeist zorgt ervoor dat het net iets te chaotisch wordt.

Ondanks de kritiek blijft ook dit seizoen de kwaliteit hoog. Het acteerwerk is, zoals altijd, uitstekend. De geschoten beelden zijn weer prima. De verhaallijnen zijn wat ver gezocht en zijn vaak iets te complex doorgevoerd. Het zorgt echter wel voor spannende situaties. Voor elke rechtgeaarde misdaadserie fan is dit gewoon weer genieten. Deze keer met slechts zes afleveringen. Dat is duidelijk korter dan anders. Het zal te maken hebben met het verhaal in één seizoen willen vertellen. Jammer dat de kans om meer diepgang in de verhaallijn te leggen niet gepakt wordt omdat men net iets te veel in te weinig tijd wil proppen.