6.5
Pascal Jans geeft "She-Hulk: Attorney at Law - Seizoen 1" een 6.5.
Geschreven door Pascal Jans op 23 Oktober 2022.
Leuk?
7
0
Bekijk stemmen
She-Hulk: Attorney at Law - Seizoen 1
Het is voor ons vanzelfsprekend om bij een geschil een advocaat in de arm te nemen. Maar wat doe je als je iemand met superkrachten bent? Marvel biedt de oplossing. Als je jezelf groen en geel aan iemand ergert: meld je bij She-Hulk: Attorney at Law.
In She-Hulk: Attorney at Law van Marvel Studios heeft Jennifer Walters (Tatiana Maslany, Orphan Black) een gecompliceerd leven. Ze is een alleenstaande, dertigjarige advocate die gespecialiseerd is in bovenmenselijke rechtszaken, maar ook een groene, twee meter lange en supersterke Hulk.
Jennifer Walters zit lekker in de auto bij te kletsen met haar neef Bruce –de Hulk– Banner (Mark Ruffalo, I Know This Much Is True). Als ze een ongeluk krijgen komt Jennifer in aanraking met het bloed van Bruce waardoor ze zijn superkrachten erft. Bruce weet als geen ander wat dit voor je persoonlijke leven kan betekenen. Hij besluit haar te helpen bij het onder controle krijgen van haar woede-uitbarstingen.
Jennifer pakt na enige tijd haar oude leventje als advocate weer op. Ze gaat ervanuit dat ze niet meer zal veranderen in haar alter ego She-Hulk. Totdat tijdens haar betoog in de rechtszaal Titania (Jameela Jamil, The Good Place) komt binnenvallen en Jennifer genoodzaakt is om voor het eerst in het openbaar in She-Hulk te veranderen. Ze beseft dat haar leven nooit meer hetzelfde zal zijn.
In plaats daarvan is het een combinatie van drama en komedie geworden. Ik vind dat dit totaal niet uit de verf komt. Als het je al lukt om de rode draad in de serie te ontdekken, dan nog blijft het een warrige aaneenschakeling van afleveringen.
De eerste aflevering kon mij nog prima vermaken, maar het plezier nam met elke aflevering af. Jennifer zegt op een gegeven moment gekscherend tegen de kijkers dat dit toch haar serie is? In de serie is het bedoelt als grap, maar je kunt er inderdaad vraagtekens bij plaatsen.
Ik kreeg af en toe het idee dat de serie een platform is geworden voor cameo’s van leuke of geliefde personages. Dit heeft als gevolg dat She-Hulk zelf een beetje ondergesneeuwd raakt in bepaalde afleveringen en dat daardoor de samenhang tussen afleveringen ontbreekt. Personages die Jennifer ondersteunen zijn het noemen niet waard en tot slot is er veel commentaar geweest op de CGI van She-Hulk. De kwaliteit had beter gekund, maar zelf vond ik dat niet storend.
Er zijn wel degelijk lichtpuntjes te benoemen. Zo vind ik dat de minpunten van de serie absoluut niet te wijten zijn aan de hoofdrolspeelster. Zij zet een puike acteerprestatie neer en is wat mij betreft prima gecast als Jennifer Walters. Ze heeft een goed gevoel voor humor en tijdens het doorbreken van de vierde wand (in de camera kijken en rechtstreeks met de kijker communiceren) krijg je als kijker alleen bij deze momenten een voorzichtige glimlach op je gezicht.
Daarnaast valt het Marvel te prijzen dat zij zichzelf op de hak durven te nemen en over voldoende zelfspot beschikken. Tot slot zijn er door de serie heen diverse cameo’s die voor leuke momenten zorgen en veelal het hoogtepunt van een aflevering zijn.
Ik werd zelf heel enthousiast van het personage dat richting het eind van de serie wordt geherintroduceerd. Het is voor mij een duivels dilemma om de naam niet te spoilen, maar de oplettende kijker heeft dit personage in de trailer al voorbij zien komen.
De recente Marvel-series presteren wat mij betreft ondermaats en She-Hulk is hierop geen uitzondering. Als Marvel deze trend voortzet dan beloofd dat niet veel goeds voor de toekomst. Ik vrees dan het ergste voor de ooit zo geprezen succesreeks. Desalniettemin behoud ik goede hoop voor het volgende nieuwe project van Marvel: Secret Invasion. Ik hoop voor zowel Marvel als voor ons dat deze serie niet zal gaan teleurstellen. Aan de cast zal het waarschijnlijk niet liggen.
In She-Hulk: Attorney at Law van Marvel Studios heeft Jennifer Walters (Tatiana Maslany, Orphan Black) een gecompliceerd leven. Ze is een alleenstaande, dertigjarige advocate die gespecialiseerd is in bovenmenselijke rechtszaken, maar ook een groene, twee meter lange en supersterke Hulk.
Jennifer Walters zit lekker in de auto bij te kletsen met haar neef Bruce –de Hulk– Banner (Mark Ruffalo, I Know This Much Is True). Als ze een ongeluk krijgen komt Jennifer in aanraking met het bloed van Bruce waardoor ze zijn superkrachten erft. Bruce weet als geen ander wat dit voor je persoonlijke leven kan betekenen. Hij besluit haar te helpen bij het onder controle krijgen van haar woede-uitbarstingen.
Jennifer pakt na enige tijd haar oude leventje als advocate weer op. Ze gaat ervanuit dat ze niet meer zal veranderen in haar alter ego She-Hulk. Totdat tijdens haar betoog in de rechtszaal Titania (Jameela Jamil, The Good Place) komt binnenvallen en Jennifer genoodzaakt is om voor het eerst in het openbaar in She-Hulk te veranderen. Ze beseft dat haar leven nooit meer hetzelfde zal zijn.
Ik had zo gehoopt dat Marvel met het personage She-Hulk een succesvolle serie had weten te maken, maar helaas is voor mij het tegendeel waar. Laat ik positief beginnen door Marvel te prijzen voor het op een originele wijze aanvliegen van de serie. Het was heel makkelijk geweest om met dit personage een actie-serie te maken waarin She-Hulk volledig los had kunnen gaan.De eerste aflevering kon mij nog prima vermaken, maar het plezier nam met elke aflevering af.
In plaats daarvan is het een combinatie van drama en komedie geworden. Ik vind dat dit totaal niet uit de verf komt. Als het je al lukt om de rode draad in de serie te ontdekken, dan nog blijft het een warrige aaneenschakeling van afleveringen.
De eerste aflevering kon mij nog prima vermaken, maar het plezier nam met elke aflevering af. Jennifer zegt op een gegeven moment gekscherend tegen de kijkers dat dit toch haar serie is? In de serie is het bedoelt als grap, maar je kunt er inderdaad vraagtekens bij plaatsen.
Ik kreeg af en toe het idee dat de serie een platform is geworden voor cameo’s van leuke of geliefde personages. Dit heeft als gevolg dat She-Hulk zelf een beetje ondergesneeuwd raakt in bepaalde afleveringen en dat daardoor de samenhang tussen afleveringen ontbreekt. Personages die Jennifer ondersteunen zijn het noemen niet waard en tot slot is er veel commentaar geweest op de CGI van She-Hulk. De kwaliteit had beter gekund, maar zelf vond ik dat niet storend.
© Disney+
Er zijn wel degelijk lichtpuntjes te benoemen. Zo vind ik dat de minpunten van de serie absoluut niet te wijten zijn aan de hoofdrolspeelster. Zij zet een puike acteerprestatie neer en is wat mij betreft prima gecast als Jennifer Walters. Ze heeft een goed gevoel voor humor en tijdens het doorbreken van de vierde wand (in de camera kijken en rechtstreeks met de kijker communiceren) krijg je als kijker alleen bij deze momenten een voorzichtige glimlach op je gezicht.
Daarnaast valt het Marvel te prijzen dat zij zichzelf op de hak durven te nemen en over voldoende zelfspot beschikken. Tot slot zijn er door de serie heen diverse cameo’s die voor leuke momenten zorgen en veelal het hoogtepunt van een aflevering zijn.
Ik werd zelf heel enthousiast van het personage dat richting het eind van de serie wordt geherintroduceerd. Het is voor mij een duivels dilemma om de naam niet te spoilen, maar de oplettende kijker heeft dit personage in de trailer al voorbij zien komen.
De recente Marvel-series presteren wat mij betreft ondermaats en She-Hulk is hierop geen uitzondering. Als Marvel deze trend voortzet dan beloofd dat niet veel goeds voor de toekomst. Ik vrees dan het ergste voor de ooit zo geprezen succesreeks. Desalniettemin behoud ik goede hoop voor het volgende nieuwe project van Marvel: Secret Invasion. Ik hoop voor zowel Marvel als voor ons dat deze serie niet zal gaan teleurstellen. Aan de cast zal het waarschijnlijk niet liggen.
Over de auteur, Pascal Jans
Pascal is in het dagelijks leven actief als ICT-er en assistent-accountant bij een accountantskantoor. Hij is al sinds 2015 lid van MijnSerie en schrijft sinds 2022 recensies voor MijnSerie. Pascal is opgegroeid met de klassieke jaren 80/90 actiefilms van onder andere Steven Seagal, Sylvester Stallone en Arnold Schwarzenegger. Het actiegenre is hem dan ook op het lijf geschreven al is hij van alle markten thuis. De interesse in series varieert van Peaky Blinders tot Modern Family en van Vikings tot Friends. Door deze uitgebreide smaak aan series vindt Pascal nogal veel series leuk en dat resulteert in een uitgebreide nog-te-kijken lijst. Desalniettemin kan hij een goede serietip altijd waarderen.
Meer recensies van Pascal Jans
Reacties (4)