Seven Seconds - Seizoen 1

“I’m sick of their eyes. Even when they’re dead, they’re looking at you. Wanting answers.” - KJ Harper

Met de misdaadserie Seven Seconds laat Netflix niet alleen zien dat ze spannende trailers kunnen maken, maar wordt er ook ingespeeld op de actualiteit rond het gevoelige Black Lives Matter-thema.

In New Jersey wordt de 15-jarige Afro-Amerikaanse jongen Brenton Butler (Daykwon Gaines) door een blanke politieagent Peter Jablonski (Beau Knapp, The Nice Guys) aangereden. Zijn dood wordt door de politie in de doofpot gestopt, maar daar gaat lang niet iedereen mee akkoord. Vooral de moeder van Brenton (Regina King, The Leftovers) wilt koste wat het kost weten wat er met haar zoon gebeurd is. De zaak komt terecht bij assistent-aanklager KJ Harper (Clare-Hope Ashitey, Doctor Foster) die samen met Joe ‘Fish’ Rinaldi (Michael Mosley, Scrubs) de waarheid boven tafel probeert te krijgen terwijl de spanningen hoog oplopen.

Seven Seconds deinst niet terug voor moeilijke thema’s. Er komen thema’s aan bod als corruptie, drankverslaving, maar ook liefde en natuurlijk racisme. Het leed dat bij het verlies van een kind loskomt wordt sterk in beeld gebracht en laat niet alleen zien wat het met iemand kan doen, als ouder zijnde, maar ook waartoe die pijn kan leiden in de harde realiteit.

De personages in Seven Seconds zijn allesbehalve perfect. Naast de rode draad die focust op Brenton Butler, zien we van veel personages hun eigen persoonlijke leed voorbij komen en vooral ook hun zwakke kanten. Laat dat nou juist zijn wat de personages geloofwaardig maakt, menselijker, nog realistischer. Wat mij misschien nog wel het meest beviel aan deze serie was het feit dat het verhaal geen voorgekauwde ‘happy ending’ had. Hoewel dat misschien bevredigend zou zijn geweest, past dit einde beter bij de sfeer van het verhaal.

Toch knaagt er iets. Niet alleen na het kijken van deze serie, maar ook al tijdens. Dat de serie traag op gang kwam is niet het probleem, daar heb ik geen moeite mee. Om een of andere reden werd ik niet echt geraakt door de personages en bleef er ondanks het realisme een emotionele afstand. Daarnaast leken de afleveringen lang te duren, haast te lang, waardoor het kijkplezier afnam. Heel jammer.

Seven Seconds leek op het eerste gezicht een boeiend verhaal, toch was het een worsteling om door de afleveringen te komen. Ik wil deze serie niet zomaar afschrijven als slecht of oninteressant en ik zal in de toekomst deze serie zeker nog een kans geven. Misschien was dit niet de juiste periode om Seven Seconds te kijken. Voor mij, dan, maar misschien, wie weet, wel voor jou.