Rocco Schiavone - Seizoen 1

Lumière staat vooral bekend om haar Scandinavische televisieseries. Ze brengen echter meer uit. Zo brengt men wereldcinema beschikbaar, maar men weet bijvoorbeeld ook heel goed dat er prima drama uit Italië komt. Zo staan bijvoorbeeld Gomorra en ZeroZeroZero ook op hun lijst. Een van de andere Italiaanse televisieseries die ook in dit lijstje prijkt is Rocco Schiavone.

Rocco Schiavone is gebaseerd op de gelijknamige boeken van Antonio Manzini. Er zijn inmiddels drie seizoenen verschenen. De eerste twee seizoenen zijn verkrijgbaar via Lumière. Digitaal en op DVD. Elke aflevering duurt ongeveer anderhalf uur. Het geeft de ruimte om tijdens elke aflevering een afgerond verhaal te brengen. Daarnaast loopt door het hele seizoen een rode draad. Daarom is het aan te raden om de volgorde in afleveringen en seizoenen aan te houden. Het eerste seizoen heeft zes afleveringen.

Rocco Schiavone is een heerlijk eigenzinnige televisieserie.

Rocco Schiavone (Marco Giallini, Romanzo Criminale) is een commissaris en geen inspecteur bij de politie zoals hij iedereen laat weten. Rocco is om disciplinaire redenen gedegradeerd naar het noorden van Italië. De achtergrond van deze televisieserie is, in tegenstelling wat je mogelijk normaal verwacht, geen zon, zee en strand, maar hoge bergtoppen, sneeuw en kou. Rocco zint dit om meerdere redenen niet. De commissaris is nors, rookt wiet en neemt het niet zo nauw met de regels. Hij stoort zich aan zijn provinciale collega's. Die hebben, net als Rocco, allemaal een eigen handleiding.

In de eerste aflevering is het even wennen aan de zwarte en eigenzinnige humor die door dit seizoen verweven zit. In de eerste twee afleveringen lijken de daden en de oplossing daarvan eerder achtergrondverhalen. Daarna wordt dit in de andere afleveringen echter steeds belangrijker. Bovendien wordt het verhaal achter de arrogante en eigenzinnige Rocco steeds duidelijker. Ook zijn houding richting vrouwen krijgt een plek. Rocco blijkt niet alleen nors, maar ook sociaal en betrokken. Dat blijkt onder andere in zijn relatie met Lupa, een hond die hij opvangt, en zijn loyale relatie met zijn criminele vrienden in Rome.

De balans tussen serieus en humor wordt naarmate de televisieserie vordert steeds beter.

De balans tussen serieus en humor wordt naarmate de televisieserie vordert steeds beter. De eigenzinnigheid van Rocco wordt aangevuld met twee dienders die niet zo slim zijn. De een nog iets dommer dan de ander. Daarnaast bezit zijn team een typische volger van de baas, ook als het gaat om zijn corruptie. Verder een oudere agent die niet al te snel, maar wel serieus is. Er is een vrouwelijke agente met veel potentie. Daarnaast nog een agent op de achtergrond die veel uitzoekwerk doet. Tot slot is de lijkschouwer, met vaak een schort aan vol met bloed, nogal apart. Wel sluit hij het beste aan bij Rocco.

Dit stel agenten moet de misdaad oplossen in Aosta. Verder wordt Rocco regelmatig geconfronteerd met zijn verleden in Rome. Zijn vrienden doen frequent een beroep op hem en hij op hen. Het levert een dramatisch slot van dit seizoen op. Veel meer wil ik er niet over kwijt, want het risico op spoilers is groot.

Rocco Schiavone is een heerlijk eigenzinnige televisieserie. Door de setting en de mix tussen zwarte humor en serieuze zaken scoort dit seizoen hoge ogen. Het is even wennen omdat de aanpak niet bepaald alledaags is. Niet voor een Italiaanse televisieserie, maar eigenlijk ook niet voor een detective uit welk land dan ook. In die zin is Rocco Schiavoni een prima aanvulling op wat er al is.