Ripper Street – Seizoen 2

Jammer, dat is het eerste wat in mij opkwam toen ik de televisie uitdeed na de laatste aflevering van het tweede seizoen van Ripper Street. BBC One had in december 2013 vlak voor de laatste paar afleveringen besloten Ripper Street niet te vernieuwen vanwege tegenvallende kijkcijfers. Het einde was prima, daar had ik wel vrede mee, maar toch vond ik het jammer dat ik me niet kon verheugen op een derde seizoen. Ripper Street, met maar acht aflevering van 60 minuten in één seizoen, keek lekker weg. Het verhaal was goed, de acteurs meer dan uitstekend, de muziek en de decors zijn een compliment waard. Je waande je af en toe echt in Whitechapel Londen eind 19de eeuw. Je kon bijna de stank en vuiligheid ruiken en proeven.

We beginnen het tweede seizoen meteen goed, Edmund Reid is gescheiden van tafel en bed, Bennet Drake is getrouwd met voormalig hoertje Bella (Gillian Saker, Misfits) en Homer Jackson woont nu officieel met zijn vrouw Long Susan in het bordeel. De mannen proeven nog steeds de bittere nasmaak van de dood van een jonge agent. Ze zijn dan ook niet zo blij met de nieuwe jonge agent Albert Flight (Damien Molony, Being Human) en vrezen dat ook hij fouten zal maken. Reid is dan ook terughoudend Flight op pad te sturen. Door gebrek aan mankracht moet hij Flight wel opdrachten geven. Helaas voor de mannen van H-Division gaat niet alles volgens plan. Als Joseph Merrick The Elephant Man, een prachtige rol van Joseph Drake (Doctors), beschermd moet worden door de jonge agent gaat het mis. Maar is Flight wel helemaal te vertrouwen? Of heeft Flight misschien een andere agenda?

Gaandeweg het verhaal merk je dat de hopeloosheid en het duister van Whitechapel ook zijn sporen nalaat bij de drie mannen. Het vuil van Londen gaat in hun poriën zitten en is niet makkelijk weg te wassen. Ze proberen rechtvaardig te blijven, maar als alles en iedereen om je heen dat niet is probeer dan maar eens je rug recht te houden. Jackson probeert met man en macht zijn huwelijk te redden ook als hij eigenlijk weet dat dat hopeloos is. Long Susan heeft ooit een contract getekend met de dubieuze kapper en zakenman Duggan (Frank Harper, Collision) en betaalt daar nu de prijs voor. Jackson doet wat hij kan maar helaas reiken zijn armen niet zo ver als die van Duggan. Drake die dacht gelukkig getrouwd te zijn blijkt een bedriegster in huis te hebben gehaald. Zijn enige vriendin Rose probeert hem te waarschuwen maar Drake wuift het weg als jaloezie.

Door het hele tweede seizoen heen zijn de dialogen werkelijk een feest voor het gehoor. Vooral Reid als die een nieuwe liefde vindt bij Jane Cobden (Leanne Best, Doctors), hij kan prachtig de woorden vertalen zoals de makers die op papier hebben gezet. Ook de zachtaardige en intelligente Merrick kan prachtig in deze serie het script voordragen. Voor Reid, Drake en Jackson was het dan ook een schok dat de serie ophield. Ze hadden het idee dat het nog niet klaar was. Voor mij als kijker was het einde mooi en passend bij de karakters en serie. Jebediah Shine en Duggan die eindelijk krijgen wat ze verdienen. Maar ook het einde tussen Reid en Drake waarbij Drake zijn waardigheid terug krijgt en Reid het volledig verliest is passend bij het beeld dat ik heb van Ripper Street.

Ik heb genoten van het tweede seizoen van Ripper Street. De sfeer, de vuiligheid, de armoede en de uitzichtloosheid is prachtig weergegeven in de decors en overzichten van Londen. De makers hebben goed nagedacht hoe ze het Londen van Jack de Ripper wilde laten overkomen. Het verhaal wordt dan ook niet in het hedendaagse tempo verteld en dat werkt goed bij deze serie. De taal, de dialogen, de kostuums en zelfs de acteurs lijken zo uit het oude Londen te zijn gestapt. Het was een feest voor oog en oor. Ze hebben in de serie ook gedacht aan de historie en het begin van de macht van de pers. Zelfs de corruptie en eigen belang bij de Barings bank komt voorbij. Ik hoop dat BBC One zich nog bedenkt en alsnog een derde seizoen gaat maken.

8 punten voor een prachtig Victoriaans tijdsbeeld.