Resurrection - Seizoen 1

Persoonlijk schaar ik mij niet onder de categorie sentimenteel maar van Resurrection werd ik dat wel op momenten. Soms kan ik mijn oma erg missen en tijdens Resurrection ontsnapte ik niet aan de gedachten wat ik zou doen als ze plotseling voor mij neus stond, levend en wel. Bij de familie van het achtjarige overleden jongetje Jacob (Landon Gimenez) gebeurt dat namelijk. Hij staat na 32 jaar weer op de stoep bij paps en mams die inmiddels 32 jaar ouder zijn. En dat sentimentele beeld krijg je dan vervolgens niet meer uit je hoofd. “Wat zou ik doen?”

Resurrection doet iets met de terugkeer van de doden wat ik nog niet eerder had gezien. Het zijn geen hersenloze mensenvleesetende zombies of ronddolende geesten. De terugkerende doden in Resurrection zijn ‘gewoon’ de personen die ze waren vlak voor hun dood. Tenminste, dat is wat ze ons doen geloven. Jacob, die trouwens heel erg goed speelt in zijn debuut, is overleden terwijl hij samen met zijn tante langs de rivier wandelde. De ware toedracht is niet meteen geheel duidelijk maar wat we wel weten is dat hij samen met zijn tante is verdronken. Zijn nichtje, die toen een baby was, Maggie Langston (Devin Kelley (Covert Affairs) is nu dokter.

J. Martin Bellamy (Omar Epps, House) is de immigratie- en douaneagent die Jacob weer thuis brengt. Hij wil uitzoeken hoe het kan dat Jacob weer op de stoep staat na 32 jaar. Bellamy heeft een enorm hoog empathisch vermogen en blijft in Arcadia om het allemaal tot op de bodem uit te zoeken. Meer dan dit ga ik niet vertellen over het verhaal maar dat er meer aan de hand is dan je op eerste gezicht ziet en denkt is duidelijk. Resurrection bouwt het verhaal en de spanning uitstekend op. Je leeft mee met de ouders van Jacob, waarbij ze enorm goed laten zien wat het verschil in verdriet en geloof kan zijn tussen vader Henry Langston (Kurtwood Smith, That 70’s Show) en moeder Lucille Langston (Frances Fisher, Eureka).

Ook laat het uitstekend zien hoe sommige mensen omgaan met iets wat ze niet begrijpen. Arcadia is verdeeld en dat wordt pijnlijk duidelijk op de speelplaats of in de kerk van pastoor Tom Hale(Mark Hildreth, V(2009). Omdat Resurrection maar acht afleveringen heeft blijf je het volledige seizoen geboeid kijken. Geen zijwegen of andere verhaallijntjes die je kunnen afleiden van waar het om gaat. Dat werkt in deze serie enorm goed. Je bent na elke aflevering benieuwd naar de volgende. Zoals eerder vermeld is de spanningsboog vanaf de eerste aflevering aanwezig. Tijdens de laatste paar afleveringen is de spanning in het verhaal op zijn hoogst en kun je niet wachten op het tweede seizoen.

Resurrection is weer eens wat anders. Tussen al het superheldengeweld en politieseries mag Resurrection zich absoluut een topper noemen. De dialogen zijn soms iets te langdradig of juist te kort maar door het verhaal en de geweldige acteerprestaties, vooral van Smith en Fisher, blijf je kijken. Geen moment heb ik mij verveeld. Geheel terecht hebben ze Resurrection dan ook vernieuwd met een tweede seizoen. En ik hoop dan weer bij elke aflevering een verrassende wending te krijgen en bij elke aflevering weer te denken: “Wat zou ik doen?”

8.5 punten omdat ik na één seizoen nog geen antwoord heb op mijn vraag.