Red Widow – Seizoen 1 (Eerste deel)

Een Nederlandse serie in een Amerikaans jasje. Dat is eigenlijk hoe je Red Widow het beste in één zin kunt omschrijven. Wanneer je deze serie naast de Nederlandse Penoza legt zal je veel gelijkenissen tegenkomen. Helemaal hetzelfde is het script echter niet, het is herschreven door Melissa Rosenberg (die ook meewerkt aan series als Dexter) om zo beter bij de Amerikaanse markt te passen. Penoza heb ik niet gezien waardoor ik helemaal blanco Red Widow in ging. Genoeg over de serie waarop Red Widow geïnspireerd is, want waar gaat deze Amerikaanse serie nu eigenlijk echt over?

Marta Walraven (Radha Mitchell) is de hoofdpersoon waar het allemaal om draait. Als dochter van een Russische gangster heeft ze in het verleden regelmatig te maken gehad met criminele praktijken maar inmiddels heeft ze dit leven achter zich gelaten. Deze moeder van 3 kinderen komt echter in grote problemen als haar man Evan (Anson Mount) wordt vermoord en zij zijn louche zaakjes vervolgens moet gaan opknappen. Wanneer blijkt dat zijn team, waar ook Marta’s broer Irwin (Wil Traval) en familievriend Mike (Lee Tergesen, bekend van Oz) deel van uitmaken, heeft gestolen van een grote maffiabaas wordt Marta hier verantwoordelijk voor gehouden. Zij moet de schuld zien af te lossen. Deze maffiabaas is Nicholae Schiller (Goran Visnjic, bekend van ER) en zet Marta onder druk om voor hem te komen werken. Om haar kinderen te beschermen komt zij zodoende terecht in het wereldje wat ze juist zo lang heeft geprobeerd te vermijden. Ondertussen doet de FBI ook onderzoek naar de hele zaak en zit agent James Ramos (Clfton Collins Jr., bekend van The Event) haar op de hielen.

Marta’s steun en toeverlaat tijdens dit alles is haar zus Kat Petrova (Jaime Ray Newman, bekend van Eastwick) die als enige alles weet over waar Marta in verzeild is geraakt. Vader Andrei Petrov (Rade Šerbedžija, bekend van Surface) probeert zijn dochter te beschermen en begeleiden tijdens dit alles maar is zelf wellicht ook niet helemaal te vertrouwen. Een belangrijke slogan voor Marta is dus ook “Vertrouw niemand behalve jezelf”… Iets wat haar man zei op de afscheidstape die hij voor haar had gemaakt indien er ooit iets met hem zou gebeuren.

Klinkt als een spannende serie, dacht ik meteen toen ik de promo’s voorbij zag komen! De serie gaat ook lekker snel, je valt er gelijk in en omdat Red Widow maar uit 8 afleveringen bestaat gebeurt er iedere aflevering veel. Een pluspunt over het algemeen. Maar toch… De serie weet mij niet zo te trekken als dat ik bij voorbaat dacht. De cast is oké, niet iedereen is even goed (met name de jongere acteurs kan ik me soms wat aan irriteren) maar er komen ook enkele bekende namen voorbij. Daar ligt het niet zozeer aan. De verhaallijn is spannend, er gebeurt continu wel iets. Maar toch houdt de serie je als kijker niet echt aan de buis gekluisterd. Iets wat ook wel aan de kijkcijfers te merken is want deze zijn helaas sinds het begin van Red Widow bijna gehalveerd.

Met nog twee afleveringen te gaan zijn we alweer bijna bij het eind van het eerste seizoen beland. Hoewel ik benieuwd ben naar de nog resterende afleveringen kan ik deze serie niet meer dan een zes geven, een zes en een half als ik halve cijfers kon uitdelen. Red Widow mist wat geloofwaardigheid en inlevingsvermogen. Het is allemaal zo over de top wat er gebeurt en omdat het ook nog eens zo snel gaat leer je de karakters niet goed genoeg kennen. Hierdoor zijn de beslissingen van Marta niet altijd even goed te begrijpen voor de kijker en leef je niet continu evenveel mee. Ook komt er soms erg veel op je af waardoor niet alles goed te begrijpen is. Al met al een aardige serie met echt wel wat hoogtepunten hier en daar, maar geen hoogstaande dramatische thriller helaas…