Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Rebecka Martinsson - Seizoen 1
Het verfilmen van goed verkopende boeken is nog steeds een beproefd recent voor menige productiemaatschappij. De lijst van verfilmde misdaadromans is inmiddels dan ook lang. Maar wat te doen als alle hitlijstthrillers inmiddels tot filmscenario’s zijn omgebouwd? Dan kies je voor boeken die, zeker internationaal, een minder groot publiek hebben aangesproken. Bijvoorbeeld die van Ǻsa Larsson. Daarmee wil ik niet zeggen dat Larsson een ‘minor author’ zou zijn; in tegendeel, haar debuutroman ‘Solstorm’ (‘Zonnestorm’) werd in Zweden meteen een bestseller en bezorgde haar de Martin Beck Award voor het beste Zweedse debuut, terwijl haar tweede boek, ‘Det blod som spillts’ (‘Midzomernacht’) ook in de prijzen viel. Maar haar protagonist Rebecka Martinsson kan qua populariteit toch (nog) niet tippen aan die van bijvoorbeeld Wallander, Martin Beck en Arne Dahl. Terwijl Larsson toch haar uiterste best gedaan heeft de jonge juriste tot een boeiend personage te boetseren.
Rebecka Martinsson (Ida Engvoll) is opgegroeid in Kiruna, een kleine gemeenschap in de verlatenheid van Noord-Zweden. Een gelukkige jeugd heeft zij niet bepaald gehad. Haar vader verongelukte toen zij nog maar een kind was en niet veel later pleegde haar moeder zelfmoord. Rebecka groeide op bij haar grootouders. Inmiddels heeft zij in Stockholm een prima reputatie opgebouwd als intelligent jurist en niets lijkt een glanzende carrière meer in de weg te staan. Tot een oude vriendin overlijdt. Rebecka besluit terug te gaan naar het land van haar jeugd en dat besluit zal ingrijpende gevolgen hebben.
Als er iets is wat mij is bijgebleven van de vier delen die deze serie telt, zijn het wel de spectaculaire openingen. In de derde aflevering bijvoorbeeld zien we eerst hoe een beer een hond verslindt, waarna de eigenaar de beer doodschiet. Als hij vervolgens de maag van het dier opensnijdt, vindt hij daarin onder meer een menselijke kaak. Toegegeven, dit is wel de meest bizarre opening, maar de overige delen zetten toch ongeveer ook zo in.
Ieder verhaal staat op zichzelf, al zijn er wel een paar rode draden. Het verhaal over Rebecka Martinsson bijvoorbeeld, die steeds meer tot het besef komt dat de wereld van ‘law and order’ in Stockholm niet haar wereld is. Zodra zij in Kiruna arriveert, voelt ze hoezeer zij nog met iedere vezel verbonden is met de streek waar zij geboren is. Tot verdriet van haar Stockholmse vriend, die alles doet om haar weer voor zich te winnen, tot het kopen van een prachtige villa toe, maar uiteindelijk moet vaststellen dat je Rebecka wel uit Kiruna kunt halen maar Kiruna niet uit Rebecka.
Een andere rode draad wordt gevormd door de gezinsperikelen van politie-inspecteur Anna Maria Mella (Eva Melander). Een baan bij de politie is geen negen-tot-vijf baan en dat kan haar man maar moeilijk verkroppen. Dat leidt er zelfs toe dat Anna Maria soms op de bank slaapt. Het verhaal is qua importantie ondergeschikt aan de Rebecka-geschiedenis, kleiner ook, maar ik vond haar minstens zo boeiend.
In alle vier de verhalen worden moorden gepleegd en in alle gevallen lijken die nauw verbonden met maatschappelijke problemen. De louche werkwijze van een Australisch bedrijf bijvoorbeeld of een geheim dat goed verborgen is in het wrak van een Duits vliegtuig op de bodem van een van de meren rond Kiruna. Maar uiteindelijk komt ieder verhaal weer uit op een familiedrama. Het verleden dringt zich op moorddadige wijze in het heden en zorgt daar voor de nodige onrust in het anders zo stille plaatsje.
Al schrijvend een serie opbouwen en op basis daarvan ook een verfilming is een commerciële keus; de bedoeling is dat lezers en kijkers zo’n hechte band opbouwen met de hoofdpersoon dat zij ieder volgend deel willen lezen of zien. Maar dan moet die hoofdpersoon wel boeien en dat is met Rebecka Martinsson niet helemaal het geval. Het is moeilijk te zeggen of dat komt door het acteertalent van Ingvoll of door het gebrek aan inhoud van het personage. Hoe dan ook, het enige dat mij al kijkend echt boeide was de vraag of zij uiteindelijk haar vriend in Stockholm aan de kant zet en kiest voor Krister Eriksson (Jakob Ohrman), de hondentrainer uit Kiruna die stiekum smoorverliefd op haar is.
Is de serie dan niet de moeite van het bekijken waard? Zeker wel, maar wie een aantal spannende verhalen in de traditie van ‘The Killing’ of ‘The Bridge’ verwacht, komt bedrogen uit. Rebecka Martinsson is onderhoudend, soms wat ongeloofwaardig ook, maar in ieder geval het bekijken waard vanwege het prachtige camerawerk. De natuur van Lapland, waar de vier verhalen spelen, is bijna een personage op zich geworden.
Volg Rebecka MartinssonRebecka Martinsson (Ida Engvoll) is opgegroeid in Kiruna, een kleine gemeenschap in de verlatenheid van Noord-Zweden. Een gelukkige jeugd heeft zij niet bepaald gehad. Haar vader verongelukte toen zij nog maar een kind was en niet veel later pleegde haar moeder zelfmoord. Rebecka groeide op bij haar grootouders. Inmiddels heeft zij in Stockholm een prima reputatie opgebouwd als intelligent jurist en niets lijkt een glanzende carrière meer in de weg te staan. Tot een oude vriendin overlijdt. Rebecka besluit terug te gaan naar het land van haar jeugd en dat besluit zal ingrijpende gevolgen hebben.
Als er iets is wat mij is bijgebleven van de vier delen die deze serie telt, zijn het wel de spectaculaire openingen. In de derde aflevering bijvoorbeeld zien we eerst hoe een beer een hond verslindt, waarna de eigenaar de beer doodschiet. Als hij vervolgens de maag van het dier opensnijdt, vindt hij daarin onder meer een menselijke kaak. Toegegeven, dit is wel de meest bizarre opening, maar de overige delen zetten toch ongeveer ook zo in.
Ieder verhaal staat op zichzelf, al zijn er wel een paar rode draden. Het verhaal over Rebecka Martinsson bijvoorbeeld, die steeds meer tot het besef komt dat de wereld van ‘law and order’ in Stockholm niet haar wereld is. Zodra zij in Kiruna arriveert, voelt ze hoezeer zij nog met iedere vezel verbonden is met de streek waar zij geboren is. Tot verdriet van haar Stockholmse vriend, die alles doet om haar weer voor zich te winnen, tot het kopen van een prachtige villa toe, maar uiteindelijk moet vaststellen dat je Rebecka wel uit Kiruna kunt halen maar Kiruna niet uit Rebecka.
Een andere rode draad wordt gevormd door de gezinsperikelen van politie-inspecteur Anna Maria Mella (Eva Melander). Een baan bij de politie is geen negen-tot-vijf baan en dat kan haar man maar moeilijk verkroppen. Dat leidt er zelfs toe dat Anna Maria soms op de bank slaapt. Het verhaal is qua importantie ondergeschikt aan de Rebecka-geschiedenis, kleiner ook, maar ik vond haar minstens zo boeiend.
In alle vier de verhalen worden moorden gepleegd en in alle gevallen lijken die nauw verbonden met maatschappelijke problemen. De louche werkwijze van een Australisch bedrijf bijvoorbeeld of een geheim dat goed verborgen is in het wrak van een Duits vliegtuig op de bodem van een van de meren rond Kiruna. Maar uiteindelijk komt ieder verhaal weer uit op een familiedrama. Het verleden dringt zich op moorddadige wijze in het heden en zorgt daar voor de nodige onrust in het anders zo stille plaatsje.
Al schrijvend een serie opbouwen en op basis daarvan ook een verfilming is een commerciële keus; de bedoeling is dat lezers en kijkers zo’n hechte band opbouwen met de hoofdpersoon dat zij ieder volgend deel willen lezen of zien. Maar dan moet die hoofdpersoon wel boeien en dat is met Rebecka Martinsson niet helemaal het geval. Het is moeilijk te zeggen of dat komt door het acteertalent van Ingvoll of door het gebrek aan inhoud van het personage. Hoe dan ook, het enige dat mij al kijkend echt boeide was de vraag of zij uiteindelijk haar vriend in Stockholm aan de kant zet en kiest voor Krister Eriksson (Jakob Ohrman), de hondentrainer uit Kiruna die stiekum smoorverliefd op haar is.
© TV4
Reacties (0)