Raised by Wolves (2020) - Eerste aflevering

Maybe there is something hiding in me too... – Campion

HBO MAX, Ridley Scott (The Terror) en sciencefiction. Drie dingen die op papier uitermate goed mixen. Sterker nog, dit is een combinatie waarvan het hart van mening sciencefiction-fan sneller gaat kloppen. Nou, ik heb de eerste aflevering gezien en ik moet zeggen, ik ben nog niet overtuigd…

Laat ik beginnen met de premisse van Raised by Wolves. In de korte, maar visueel aantrekkelijke, introductie wordt er vrij snel duidelijk dat er een enorme oorlog gewoed heeft tussen mensen en androids, een soort menselijk-lijkende robots. De robots hebben het onderspit gedolven. Toch worden er – waarom wordt nog niet helemaal duidelijk in de pilot – twee androids naar een mysterieuze planeet gestuurd door de androids, met zes menselijke emrbyo’s. Dat is het startpunt van de serie.

Raised by Wolves is écht ‘hardcore sci-fi’. Meer sciencefiction dan dit krijg je het niet snel. En dat is visueel ook goed doorgevoerd. Het ziet er…bijzonder uit. Het is grijs, grauw en stoffig. En hoewel ik snap dat dit een stijlkeuze is, want de cameravoering is prachtig, wordt het al gauw een enorme grijze massa. En een grijze massa begint na verloop van tijd te vervelen. Het werd daardoor zelfs een beetje saai. Dat is nou niet wat je wilt horen als je een eerste aflevering bekijkt.

Hoewel het plot extreem langzaam op gang komt, gebeurt er aan het einde van de aflevering zó veel, dat ik lichtelijk gedesoriënteerd naar de aftiteling zat te kijken. De balans in de aflevering was hiermee dus niet optimaal.



Maar de grootste afknapper van allemaal is het absolute gebrek aan sympathieke karakters. Dit komt niet door de excentrieke manier van acteren van Mother (Amanda Collin, Sjit Happens). Zij speelt het karakter op een uiterst bijzondere manier waardoor je gefascineerd naar haar blijft kijken. Maar je sympathiseert niet met haar. Of met een enkel ander karakter. Als kijker wil je toch iets voelen van een emotionele connectie (noem me ouderwets).

Ondanks de magere eerste indruk blijft er toch een gevoel achter van nieuwsgierigheid. Een drang om verder te kijken. Tja, dus ergens hebben ze toch iets wél goed gedaan.

Een 6,5!