Pretty Little Liars - Seizoen 5

Ergens in het midden van het derde seizoen raakte ik even het spoor kwijt van Pretty Little Liars. Telkens weer een andere die als schuldige werd aangewezen, vond ik op een bepaald punt te frustrerend worden. Op den duur wou ik gewoon weten wie nou die A is en het leek alsof ze me dat nooit gingen vertellen, dus gaf ik het op. Ondertussen zijn we alweer in seizoen vijf belandt en de meiden hebben bijna iedereen al verdacht als A. Is het een man, een vrouw, een hele groep of was A toch Alison? Een van die mooie, simpele gedachtes toen we nog in het eerste seizoen zaten.

I'm back, Bitches!

Echter is dit een serie die toch aan je blijft trekken, want hoe zal het nou allemaal zitten? Wat gaan ze er allemaal van maken? Wie is nou A? Veel vragen worden beantwoord in seizoen vijf, eindelijk rust, zou je zeggen. Toch krijgen ze het op of andere manier voor mekaar om nog genoeg stof over te houden voor seizoen zes. We willen namelijk de reden weten, de motivatie en de druppel waardoor er iemand opstond en dacht, ik ga eens lekker deze meisjes pesten. Dat is het namelijk wel, waar het in deze serie omdraait, een modern soort van pesten. Het werd wellicht begonnen door Alison, maar het werd afgemaakt door meerdere anderen.


In seizoen vijf krijgen de vriendjes een grotere rol, ze worden meer ingezet als hulp in plaats dat ze overal buiten worden gehouden. Sommige stellen groeien daardoor dichter naar elkaar toe, maar andere worden juist uit elkaar gedreven, tijdelijk of voor altijd? Alles kan in Pretty Little Liars, iedereen kan verdacht worden en iedereen is wel ergens schuldig aan. Ook geheugenverlies speelt een rol, want het is heel normaal om stukken uit je leven zomaar te vergeten, natuurlijk draagt een beetje alcohol en drugs gebruik hier wel aan bij. Het gemanipuleer krijgt in seizoen vijf wel een hoogtepunt, niemand houdt ervan, maar iedereen doet het.

Ik vind de karakterontwikkelingen van de meiden in dit seizoen wel erg goed neergezet. Hanna is stoerder dan ooit, Spencer wijkt af van haar constante slimheid en gaat vol in haar detective rol, Aria doet wat Aria het beste kan, rommelen in de liefde en Emily is in volle glorie met haar zorgelijke ogen. Het meest verwonderde vindt ik dat die meiden nog zo naïef blijven, wanneer ze iemand hebben uitgeschakeld of ontmaskerd denken te hebben, geloven ze alle vier meteen dat ze veilig zijn! Het grappige is dat ze werkelijk nooit veilig zijn in de serie, zelfs niet in de gevangenis!

Op de DVD heb ik ook nog wat verwijderde scenes kunnen bekijken, heel leuk om te zien, maar allemaal terecht niet geplaatst in de serie. De specials vond ik erg leuk, zoals het maken van het ijsbal, ze spreken uitgebreid over de jurken, die ik ook supermooi vond en goed per persoon gekozen. De leukste special vond ik; “We love you to death”. Hierin zie je de meiden bij elkaar zitten om de vragen van fans te beantwoorden, erg leuk om te zien hoe ze buiten de serie om praten en met elkaar omgaan. De overleden mensen komen terug om hun verhaal te doen en je ziet een inkijk bij de fans, hoe ze reageren op de serie, heel grappig!

Van seizoen zes verwacht of hoop ik eigenlijk nog op een verrassing, waardoor het niet zo simpel is als het in seizoen vijf uiteindelijk lijkt. Het kan ook bijna niet anders, want waarom zouden ze er nog een heel seizoen voor nodig hebben als er al zoveel is weggeven? Dat is ook een beetje het kenmerk geworden van de Pretty Little Liars, als het allemaal te simpel lijkt, dan klopt er iets niet. Na seizoen zes moet het wel genoeg geweest zijn, want bij alles hoort een eind en die is in zicht voor onze Pretty Little Liars, maar ik blijf kijken als er meer komt.