Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Parenthood - Seizoen 5
We zijn inmiddels beland bij mijn vijfde recensie van Parenthood. Dit keer is het vijfde seizoen aan de beurt. Het vorige seizoen heeft mij positief verrast en is voor mij het beste seizoen tot nu toe. Demarreert dit seizoen daarop en daarover? Nee, dat niet. Dat zeker niet. Toch is het weer vaak genieten geblazen met de familie Braverman. Een familie die inmiddels een klein beetje mijn familie is geworden. Ik zie mijzelf al bij hen aan tafel zitten. Een kopje thee drinken. Lachen, en praten over het leven. Series over het leven doen het altijd goed bij mij. En als het, grotendeels, zo degelijk wordt uitgevoerd zoals in Parenthood: dan kan ik iets met de volle overtuiging aan iemand aanraden. Ben je dus nog niet met Parenthood begonnen? Schaam je!
In dit vijfde seizoen is Kristina (Monica Potter, Trust Me) kankervrij. Zij besluit dat het leven te kort is om niet je dromen na te streven. In dit seizoen doet zij een gooi naar het burgemeesterschap van Berkeley. Zij en Adam (Peter Krause, Six Feet Under) hebben wederom veel te stellen met Max (Max Burkholder, The Purge). Prominent zijn de relaties, en de scheuren daarin, van Amber (Mae Whitman, The Perks of Being a Wallflower)) en Ryan (Matt Lauria, Friday Night Lights), en Joel (Sam Jaeger, Eli Stone) en Julia (Erika Christensen, Six Degrees). Maar Zeek (Craig T. Nelson, The District) en Camille (Bonnie Bedelia, The Division) krijgen ook veel te doen. Wij zien hoe zij hun oude dag proberen in te richten. Zij denken er tevens over na om hun huis te verkopen. Drew komt eveneens ruim aan bod. Drew woont nu op kamers en heeft een nieuwe jonge schone leren kennen. En natuurlijk zien wij hoe het de rest van de Bravermans vergaat.
Zoals het de meeste seizoenen van Parenthood betaamt, zijn er verhaallijnen die echt geweldig werken en verhaallijnen die minder uit de verf komen. Het geschommel tussen Amber en Ryan kon ik niet altijd waarderen. Naarmate de afleveringen vorderen begin je te zien waar de serie op afstuurt. Wat mij betreft doen de schrijvers dit te opzichtig. De afgelopen seizoenen heb ik steeds meer moeite met Sarah (Lauren Graham, Gilmore Girls). De serie probeert al seizoenen lang romantiek in haar leven te brengen, maar de uitvoering schort te vaak. Ik ben wel blij dat de serie tracht haar onafhankelijker en zelfstandiger te maken. Ik hoop voor het volgende seizoen dat Sarah eindelijk permanent aan de man raakt. De driehoeksverhoudingen, waar Parenthood met Sarah's personage steeds naar toe gaat, beginnen te vermoeien.
De beste verhaallijn dit seizoen is ongetwijfeld die van Joel en Julia. De moeilijkheden in een huwelijk (en hoe moeilijk het is om een huwelijk in stand te houden) worden treffend belicht. De kijker ziet twee mensen die langs elkaar heen leven. Twee mensen die het niet meer met elkaar eens lijken te kunnen worden. En twee mensen die de basis onder hun relatie zien weg vallen. Mooi spel van Christensen en Jaeger maakt hun scènes meer dan de moeite waard. Ik keek elke aflevering uit naar hoe de relatie zich verder zou ontwikkelen. Zij zijn dit seizoen de meeste waardevolle spelers. Ik ben zeer benieuwd waar hun relatie volgend jaar verder gaat.
Dit seizoen is wederom ontroerend. Het is hartverwarmend, en (de kracht van Parenthood) menselijk. Alle Bravermans maken fouten. Alle Bravermans hebben gebreken. Wellicht belangrijker: alle Bravermans worden belicht als echte mensen. Na vier seizoenen had ik niet anders verwacht, maar het blijft mooi hoe Parenthood hier steeds in slaagt. Daarom ben ik zo een fan van deze serie. Ik realiseer mij dat de serie verre van perfect is. Zoals gezegd kan het hier en daar zeker beter qua uitvoering. Ik ben zeker geen gedesillusioneerde fan, die vanuit het fan zijn niet kritisch kan kijken naar zijn/haar favoriete series. Echter, bij Parenthood raak je er wel écht bij betrokken. Het wel en wee van deze personages doet er toe. Als kijker sympathiseer je met deze mensen. Daardoor komt de serie dichtbij. Series die daarin slagen zijn wat mij betreft de beste series.
Het aankomende zesde seizoen gaat deze maand van start. Dat zal het laatste seizoen zijn van deze prachtige serie. Het zesde seizoen zal dertien afleveringen tellen. Dat zijn afleveringen die ik zal koesteren. Ik vind het zeker jammer dat de serie stopt. Hoewel, het moest er eens van komen. En je kunt beter met mooie herinneringen terug kijken op een serie, dan uit verplichting door blijven kijken. Dit is een geweldige serie. Ik ga met dubbele gevoelens op naar seizoen zes. Dit seizoen sluit ik af met de woorden van Bob Dylan, die een van de twee themanummers van Parenthood voor zijn rekening neemt. Tot de volgende recensie!
May God bless and keep you always
May your wishes all come true
May you always do for others
And let others do for you
May you build a ladder to the stars
And climb on every rung
May you stay forever young
Forever young, forever young
May you stay forever young.
May you grow up to be righteous
May you grow up to be true
May you always know the truth
And see the lights surrounding you
May you always be courageous
Stand upright and be strong
May you stay forever young
Forever young, forever young
May you stay forever young.
Volg ParenthoodIn dit vijfde seizoen is Kristina (Monica Potter, Trust Me) kankervrij. Zij besluit dat het leven te kort is om niet je dromen na te streven. In dit seizoen doet zij een gooi naar het burgemeesterschap van Berkeley. Zij en Adam (Peter Krause, Six Feet Under) hebben wederom veel te stellen met Max (Max Burkholder, The Purge). Prominent zijn de relaties, en de scheuren daarin, van Amber (Mae Whitman, The Perks of Being a Wallflower)) en Ryan (Matt Lauria, Friday Night Lights), en Joel (Sam Jaeger, Eli Stone) en Julia (Erika Christensen, Six Degrees). Maar Zeek (Craig T. Nelson, The District) en Camille (Bonnie Bedelia, The Division) krijgen ook veel te doen. Wij zien hoe zij hun oude dag proberen in te richten. Zij denken er tevens over na om hun huis te verkopen. Drew komt eveneens ruim aan bod. Drew woont nu op kamers en heeft een nieuwe jonge schone leren kennen. En natuurlijk zien wij hoe het de rest van de Bravermans vergaat.
Zoals het de meeste seizoenen van Parenthood betaamt, zijn er verhaallijnen die echt geweldig werken en verhaallijnen die minder uit de verf komen. Het geschommel tussen Amber en Ryan kon ik niet altijd waarderen. Naarmate de afleveringen vorderen begin je te zien waar de serie op afstuurt. Wat mij betreft doen de schrijvers dit te opzichtig. De afgelopen seizoenen heb ik steeds meer moeite met Sarah (Lauren Graham, Gilmore Girls). De serie probeert al seizoenen lang romantiek in haar leven te brengen, maar de uitvoering schort te vaak. Ik ben wel blij dat de serie tracht haar onafhankelijker en zelfstandiger te maken. Ik hoop voor het volgende seizoen dat Sarah eindelijk permanent aan de man raakt. De driehoeksverhoudingen, waar Parenthood met Sarah's personage steeds naar toe gaat, beginnen te vermoeien.
De beste verhaallijn dit seizoen is ongetwijfeld die van Joel en Julia. De moeilijkheden in een huwelijk (en hoe moeilijk het is om een huwelijk in stand te houden) worden treffend belicht. De kijker ziet twee mensen die langs elkaar heen leven. Twee mensen die het niet meer met elkaar eens lijken te kunnen worden. En twee mensen die de basis onder hun relatie zien weg vallen. Mooi spel van Christensen en Jaeger maakt hun scènes meer dan de moeite waard. Ik keek elke aflevering uit naar hoe de relatie zich verder zou ontwikkelen. Zij zijn dit seizoen de meeste waardevolle spelers. Ik ben zeer benieuwd waar hun relatie volgend jaar verder gaat.
Dit seizoen is wederom ontroerend. Het is hartverwarmend, en (de kracht van Parenthood) menselijk. Alle Bravermans maken fouten. Alle Bravermans hebben gebreken. Wellicht belangrijker: alle Bravermans worden belicht als echte mensen. Na vier seizoenen had ik niet anders verwacht, maar het blijft mooi hoe Parenthood hier steeds in slaagt. Daarom ben ik zo een fan van deze serie. Ik realiseer mij dat de serie verre van perfect is. Zoals gezegd kan het hier en daar zeker beter qua uitvoering. Ik ben zeker geen gedesillusioneerde fan, die vanuit het fan zijn niet kritisch kan kijken naar zijn/haar favoriete series. Echter, bij Parenthood raak je er wel écht bij betrokken. Het wel en wee van deze personages doet er toe. Als kijker sympathiseer je met deze mensen. Daardoor komt de serie dichtbij. Series die daarin slagen zijn wat mij betreft de beste series.
Het aankomende zesde seizoen gaat deze maand van start. Dat zal het laatste seizoen zijn van deze prachtige serie. Het zesde seizoen zal dertien afleveringen tellen. Dat zijn afleveringen die ik zal koesteren. Ik vind het zeker jammer dat de serie stopt. Hoewel, het moest er eens van komen. En je kunt beter met mooie herinneringen terug kijken op een serie, dan uit verplichting door blijven kijken. Dit is een geweldige serie. Ik ga met dubbele gevoelens op naar seizoen zes. Dit seizoen sluit ik af met de woorden van Bob Dylan, die een van de twee themanummers van Parenthood voor zijn rekening neemt. Tot de volgende recensie!
May God bless and keep you always
May your wishes all come true
May you always do for others
And let others do for you
May you build a ladder to the stars
And climb on every rung
May you stay forever young
Forever young, forever young
May you stay forever young.
May you grow up to be righteous
May you grow up to be true
May you always know the truth
And see the lights surrounding you
May you always be courageous
Stand upright and be strong
May you stay forever young
Forever young, forever young
May you stay forever young.
Reacties (3)