Parasyte -the maxim-

Parasyte -the maxim- is een anime gebaseerd op de gelijknamige manga, gemaakt door Madhouse. Het volgt het verhaal van de jonge Izumi Shinichi terwijl hij leert leven met een parasiet.

Are you really Izumi?

Ik hoorde voor het eerst over deze anime toen ik een jaar of vijftien was. Ik herinner me nog goed dat een klasgenoot dit zat te kijken in de hoek van de ICT-klas. Vage beelden van de grimmige en gruwelijke elementen van de anime bleven mij bij, maar ik was behoorlijk verrast door de lichtere tonen van de anime toen ik hem een paar weken geleden begon te kijken. Het grimmige en gruwelijke verhaal in combinatie met lichtere tonen was niet wat ik oorspronkelijk in gedachten had toen ik deze anime begon te kijken, maar was het een aangename verrassing of een rampzalig zootje?

In Parasyte -the maxim- volgen we het verhaal van de zeventienjarige Izumi Shinichi (Nobunaga Shimazaki, Sword Art Online). Een jonge scholier die met zijn ouders in een rustige buurt van Tokio woont. Op een nacht vallen wormachtige buitenaardse wezens, genaamd Parasytes, stilletjes uit de lucht. Langzaam en met precisie nemen ze de hersenen van mensen over door via hun oren of neuzen een weg te banen naar het brein. Zo’n zelfde parasiet probeert in Shinichi's oor te kruipen terwijl hij slaapt, maar faalt omdat Shinichi een koptelefoon draagt, en gaat zijn lichaam binnen door in zijn arm te graven.

Omdat Shinichi in staat was te voorkomen dat de parasiet verder naar zijn hersenen reisde, behouden beiden hun intellect en persoonlijkheid. Shinichi vernoemt de parasiet naar zijn rechterhand, Migi (Aya Hirano, Fairy Tail). Terwijl het duo andere parasieten ontmoet, profiteren ze van hun vreemde situatie en vormen ze geleidelijk een sterke band. Ze leren langzaam samen te leven en vragen zich af wat het werkelijk betekent om mens te zijn.



Laat ik beginnen met een negatief punt. De eerste paar afleveringen waren nogal traag, soms zelfs saai. Ik kon niet meer dan één aflevering per dag kijken. Ik had het gevoel dat er misschien een gemist potentieel was. Maar gelukkig ging ik door, omdat de anime in een hogere versnelling schoot zodra aflevering vijf eindigde. Het trage verhaal maakte plaats voor snelle actie en er werd een zekere drive gevonden die vanaf het begin ontbrak.

Hoewel het stem-acteren, de animatiestijl en het algehele gevoel van de anime is wat je verwacht, haast perfect, van een Madhouse-anime (ook bekend van Death Note of Hunter X Hunter), is er meer dan op het eerste gezicht lijkt. Deze anime is niet zoals Death Note of een andere anime die ik heb gezien. Het vat haast mijn redenering om van anime te houden samen. Het is een doorlopend verhaal, ononderbroken door seizoenen, dat een prachtig, bijna filosofisch verhaal vertelt vanuit het oogpunt van een enkel personage.

Filosofische ideeën over wat het betekent om mens te zijn spelen een grote rol in het verhaal

Het gecombineerde genre van actie, sciencefiction, gore, romantiek en psychologie draagt bij aan het verhaal, maar ook de filosofische ideeën over wat het betekent om mens te zijn spelen een grote rol in het verhaal. En het wordt allemaal gesuggereerd. Ze dringen het je niet op, ze strooien het over de horror en grimmige aard van de anime. Zelfs liefde speelt een vitale rol in het anders grimmige en met horror gevulde verhaal.

De anime combineert meerdere genres zonder problemen. Het verhaal is gevuld met horror, liefde, verdriet en drama. De filosofische ideeën vormen de anime tot iets dat ik nog niet eerder had gezien. Maar het ging schuil achter een paar langzame eerste afleveringen. Toen ik die grens eenmaal was gepasseerd, werd ik aangenaam verrast door Parasyte -the maxim- en raad ik het zeker aan. Zorg er alleen voor dat je blijft kijken en dat je een sterke maag hebt.