Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Orange Is the New Black - Seizoen 3
De Netflix original serie Orange is the New Black is voor mij een verrassing geweest. Ik ben de serie gaan kijken op aanraden van mensen in mijn omgeving. Normaal gesproken ben ik niet zo van de comedy-achtige series, vaak vind ik de humor maar irritant en het verhaal verder niet veelzeggend, maar Orange is the New Black heeft mij weten te boeien én overtuigen. De humor en de absurde situaties waarin de personages regelmatig terecht komen, vind ik echt ontzettend grappig en ik betrap mezelf erop dat ik hardop moet lachen. Daarnaast vind ik het een pluspunt dat er wel degelijk een verhaal in zit gemengd met lekker veel drama. Na twee seizoenen durf ik wel te zeggen dat ik de gevangenen in mijn hart heb gesloten.
Om het geheugen op te frissen: Orange is the New Black gaat over Piper Chapman (Taylor Schilling, The Lucky One). Zij woont in New York en wordt naar een vrouwengevangenis gestuurd, nadat zij betrapt wordt met een koffer vol drugsgeld. Het koffer is afkomstig van haar vriendin Alex Vause (Laura Prepon, That 70’s Show). In de vrouwengevangenis moet Piper haar straf zien te door komen en probeert zij als het ware om te overleven. Haar New Yorkse leventje wordt geruild voor een heel andere wereld, met veel oranje, die zij nooit heeft kunnen bedenken.
Tijdens het derde seizoen verdwijnt Piper meer naar de achtergrond. Eerst draait het vooral om haar maar in seizoen 3 wordt haar verhaallijn in de mix gegooid met de rest van de vrouwen en ook de werknemers in de gevangenis. Hierdoor krijgen zij als personages meer diepgang en wordt er meer diversiteit getoond. Dat is dan meteen ook wat ik zo sterk vind aan Orange is the New Black: het is goed geschreven en de verschillende persoonlijke verhalen worden mooi verteld.
De flashbackstructuur, die ieder seizoen weer terug komt, vind ik vlot en aangenaam om naar te kijken. Ik ben iemand die graag alles weet over een personage en houd van de achtergrondinformatie die de flashbacks vaak geven. Soms kan het je denkwijze over een bepaald personage enorm veranderen. Daarnaast leef ik erg mee met de personages, soms zo erg dat ik bepaalde momenten en scenes echt niet kan aanzien. Het verdriet van personages kan ik net zo goed voelen als plaatsvervangende schaamte. De flashbacks zijn voor mij duidelijk een pluspunt. Verder vind ik het acteerwerk van Suzanne ‘Crazy Eyes’ Warren (Uzo Aduba) echt top. Ik geniet er altijd van als zij in beeld komt. Haar acteerwerk is indrukwekkend en zorgt voor zowel ontroerende als hilarische scenes.
Wat ik minder goed vind is dat het verhaal op sommige stukken maar voortkabbelt en je er niet stil bij staat wat er allemaal gebeurt of waar je überhaupt naar kijkt. De focus is weg. Oké, toegegeven, seizoen 3 kijkt lekker weg maar toch vind ik het jammer dat sommige dingen langs mij heen lijken te gaan en niet meer mijn aandacht trekken zoals bij eerdere seizoenen. Of dit met de kleiner wordende verhaallijn van Piper, die vaak toch als leidraad wordt gezien, te maken heeft daar ben ik echter nog niet helemaal uit. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat en of de makers weer een manier vinden om duidelijk ergens de focus op te leggen en mij als kijker weer te vast te grijpen.
Seizoen 1 blijft er voor mij met kop en schouders bovenuit steken maar alsnog is seizoen 3, als liefhebber, zeker de moeite waard. Kortom: Orange is the New Black is een serie die gemakkelijk wegkijkt met hilarische, gevatte humor en de nodige dramatiek. Op naar het vierde seizoen.
Volg Orange Is the New BlackOm het geheugen op te frissen: Orange is the New Black gaat over Piper Chapman (Taylor Schilling, The Lucky One). Zij woont in New York en wordt naar een vrouwengevangenis gestuurd, nadat zij betrapt wordt met een koffer vol drugsgeld. Het koffer is afkomstig van haar vriendin Alex Vause (Laura Prepon, That 70’s Show). In de vrouwengevangenis moet Piper haar straf zien te door komen en probeert zij als het ware om te overleven. Haar New Yorkse leventje wordt geruild voor een heel andere wereld, met veel oranje, die zij nooit heeft kunnen bedenken.
© Netflix
Tijdens het derde seizoen verdwijnt Piper meer naar de achtergrond. Eerst draait het vooral om haar maar in seizoen 3 wordt haar verhaallijn in de mix gegooid met de rest van de vrouwen en ook de werknemers in de gevangenis. Hierdoor krijgen zij als personages meer diepgang en wordt er meer diversiteit getoond. Dat is dan meteen ook wat ik zo sterk vind aan Orange is the New Black: het is goed geschreven en de verschillende persoonlijke verhalen worden mooi verteld.
De flashbackstructuur, die ieder seizoen weer terug komt, vind ik vlot en aangenaam om naar te kijken. Ik ben iemand die graag alles weet over een personage en houd van de achtergrondinformatie die de flashbacks vaak geven. Soms kan het je denkwijze over een bepaald personage enorm veranderen. Daarnaast leef ik erg mee met de personages, soms zo erg dat ik bepaalde momenten en scenes echt niet kan aanzien. Het verdriet van personages kan ik net zo goed voelen als plaatsvervangende schaamte. De flashbacks zijn voor mij duidelijk een pluspunt. Verder vind ik het acteerwerk van Suzanne ‘Crazy Eyes’ Warren (Uzo Aduba) echt top. Ik geniet er altijd van als zij in beeld komt. Haar acteerwerk is indrukwekkend en zorgt voor zowel ontroerende als hilarische scenes.
Wat ik minder goed vind is dat het verhaal op sommige stukken maar voortkabbelt en je er niet stil bij staat wat er allemaal gebeurt of waar je überhaupt naar kijkt. De focus is weg. Oké, toegegeven, seizoen 3 kijkt lekker weg maar toch vind ik het jammer dat sommige dingen langs mij heen lijken te gaan en niet meer mijn aandacht trekken zoals bij eerdere seizoenen. Of dit met de kleiner wordende verhaallijn van Piper, die vaak toch als leidraad wordt gezien, te maken heeft daar ben ik echter nog niet helemaal uit. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat en of de makers weer een manier vinden om duidelijk ergens de focus op te leggen en mij als kijker weer te vast te grijpen.
Seizoen 1 blijft er voor mij met kop en schouders bovenuit steken maar alsnog is seizoen 3, als liefhebber, zeker de moeite waard. Kortom: Orange is the New Black is een serie die gemakkelijk wegkijkt met hilarische, gevatte humor en de nodige dramatiek. Op naar het vierde seizoen.
Reacties (0)