6.5
Wichita van Rijkom geeft "Once Upon a Time in Wonderland – Seizoen 1 (Eerste deel)" een 6.5.
Geschreven door Wichita van Rijkom op 5 februari 2014.
Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Once Upon a Time in Wonderland – Seizoen 1 (Eerste deel)
Na het succes van Once Upon a Time was het wachten op een spin-off. Inmiddels is deze er dan ook en wel met de naam Once Upon a Time in Wonderland. Het verhaal speelt zich, hoe kan het ook anders, voornamelijk af in het Wonderland dat we kennen uit het sprookje van Alice in Wonderland. Gelijkenissen met Once Upon a Time zien we ook al meteen tijdens een van de eerste scènes van de pilot aflevering, welke ons terugbrengt naar het welbekende Storybrook. Maar kan Once Upon a Time in Wonderland de kwaliteit van z’n voorganger evenaren?
De hoofdrol van Alice wordt vertolkt door Sophie Lowe, en het verhaal begint een aantal jaren na Alice haar eerste avontuur in Wonderland. Sindsdien is ze ook nog terug geweest en heeft ze veel vrienden maar helaas ook vijanden gemaakt. Nadat haar laatste bezoekje aan Wonderland dramatisch is afgelopen, is Alice terug in de gewone wereld in een gekkenhuis beland. Haar vriend The Knave (Michael Socha, Being Human) komt samen met The White Rabbit (John Lithgow, Dexter) haar redden met belangrijk nieuws. Alice moet gauw terug naar Wonderland om haar geliefde te redden die nog in leven blijkt te zijn, en zo begint een compleet nieuw sprookje…
Wie de eerste afleveringen van deze serie ziet zal weer duidelijk merken dat de special effects niet bepaald goed te noemen zijn. Hetzelfde was het geval bij het eerste seizoen van Once Upon a Time. En hoewel deze telkens bij het vernieuwen van een seizoen ook duidelijk een groter budget heeft gekregen voor dit soort zaken, is het ook daarbij nog niet wat het zou moeten zijn. Het is hier en daar wat storend, maar niet eens zozeer de grootste irritatiefactor. Zo komt het verhaal naar mijn mening erg traag op gang. Hoewel de promo’s veelbelovend leken gebeurt er uiteindelijk in de eerste aflevering maar weinig, en dit geldt ook voor de daarop volgende episodes. Pas tegen de tijd dat aflevering vier (ongeveer) werd uitgezonden begon het verhaal voor mij echt een beetje te lopen.
De geliefde van Alice is Cyrus (Peter Gadiot, hij is overigens half Nederlands), een geest die achterna wordt gezeten door Jafar (Naveen Andrews, Lost). Jawel, de bekende schurk uit Agrabah. Jafar wordt bijgestaan door The Red Queen (Emma Rigby) die zo haar eigen appeltje te schillen heeft met Alice en haar kompanen. Gaandeweg komen wij achter hun achtergrondverhalen. Wat maakt Jafar tot zo een slechterik, en wie heeft het hart van de koningin zo doen breken dat ze zo harteloos is geworden? Wat is er gebeurd met de vrouw van The White Rabbit (een gastrol ingesproken door Whoopi Goldberg), en wat doet The Knave of Hearts eigenlijk in Wonderland? Deze verhalen brengen zeker de serie beter tot leven, maar het duurt eigenlijk iets te lang voordat we ze in hun volledigheid te zien krijgen en dus ook echt goed gaan meeleven met de karakters.
Na al deze kritische punten wil ik ook graag de pluspunten van de serie benoemen. Want ook die zijn er zeker! Zo verbeteren de verhaallijnen absoluut halverwege het eerste deel van de serie en tegen de tijd dat het eerste deel van seizoen een ten einde komt staat de kijker een sterke cliffhanger te wachten. Het is jammer dat je even door die zure appel heen moet bijten. Een sterker begin van de serie had de show zeker meer goed gedaan, maar ondanks dat geef ik deze serie nog niet op. Als groot fan van Once Upon a Time was ik een beetje teleurgesteld in de start van Once Upon a Time in Wonderland, maar de laatste paar aflevering hebben dit zeker goed gemaakt. Hoewel er absoluut nog verbeterpunten zijn in zowel de verhaallijnen als special effects heeft de serie nu al een groei doorgemaakt tijdens deze korte run. Zo ben ik inmiddels echt van The Red Queen gaan houden terwijl ik haar in het begin eerlijk gezegd niet al te best vond acteren. Ook de spanning, actie en romantiek is zeker verbeterd tijdens de laatste paar afleveringen. In mijn ogen kan de serie echt nog meer groeien, al zullen de makers wel hun best moeten doen om het tweede deel beter neer te zetten. De toon is gezet met de laatste paar afleveringen, nu is het zaak dit vast te houden!
De hoofdrol van Alice wordt vertolkt door Sophie Lowe, en het verhaal begint een aantal jaren na Alice haar eerste avontuur in Wonderland. Sindsdien is ze ook nog terug geweest en heeft ze veel vrienden maar helaas ook vijanden gemaakt. Nadat haar laatste bezoekje aan Wonderland dramatisch is afgelopen, is Alice terug in de gewone wereld in een gekkenhuis beland. Haar vriend The Knave (Michael Socha, Being Human) komt samen met The White Rabbit (John Lithgow, Dexter) haar redden met belangrijk nieuws. Alice moet gauw terug naar Wonderland om haar geliefde te redden die nog in leven blijkt te zijn, en zo begint een compleet nieuw sprookje…
Wie de eerste afleveringen van deze serie ziet zal weer duidelijk merken dat de special effects niet bepaald goed te noemen zijn. Hetzelfde was het geval bij het eerste seizoen van Once Upon a Time. En hoewel deze telkens bij het vernieuwen van een seizoen ook duidelijk een groter budget heeft gekregen voor dit soort zaken, is het ook daarbij nog niet wat het zou moeten zijn. Het is hier en daar wat storend, maar niet eens zozeer de grootste irritatiefactor. Zo komt het verhaal naar mijn mening erg traag op gang. Hoewel de promo’s veelbelovend leken gebeurt er uiteindelijk in de eerste aflevering maar weinig, en dit geldt ook voor de daarop volgende episodes. Pas tegen de tijd dat aflevering vier (ongeveer) werd uitgezonden begon het verhaal voor mij echt een beetje te lopen.
De geliefde van Alice is Cyrus (Peter Gadiot, hij is overigens half Nederlands), een geest die achterna wordt gezeten door Jafar (Naveen Andrews, Lost). Jawel, de bekende schurk uit Agrabah. Jafar wordt bijgestaan door The Red Queen (Emma Rigby) die zo haar eigen appeltje te schillen heeft met Alice en haar kompanen. Gaandeweg komen wij achter hun achtergrondverhalen. Wat maakt Jafar tot zo een slechterik, en wie heeft het hart van de koningin zo doen breken dat ze zo harteloos is geworden? Wat is er gebeurd met de vrouw van The White Rabbit (een gastrol ingesproken door Whoopi Goldberg), en wat doet The Knave of Hearts eigenlijk in Wonderland? Deze verhalen brengen zeker de serie beter tot leven, maar het duurt eigenlijk iets te lang voordat we ze in hun volledigheid te zien krijgen en dus ook echt goed gaan meeleven met de karakters.
Na al deze kritische punten wil ik ook graag de pluspunten van de serie benoemen. Want ook die zijn er zeker! Zo verbeteren de verhaallijnen absoluut halverwege het eerste deel van de serie en tegen de tijd dat het eerste deel van seizoen een ten einde komt staat de kijker een sterke cliffhanger te wachten. Het is jammer dat je even door die zure appel heen moet bijten. Een sterker begin van de serie had de show zeker meer goed gedaan, maar ondanks dat geef ik deze serie nog niet op. Als groot fan van Once Upon a Time was ik een beetje teleurgesteld in de start van Once Upon a Time in Wonderland, maar de laatste paar aflevering hebben dit zeker goed gemaakt. Hoewel er absoluut nog verbeterpunten zijn in zowel de verhaallijnen als special effects heeft de serie nu al een groei doorgemaakt tijdens deze korte run. Zo ben ik inmiddels echt van The Red Queen gaan houden terwijl ik haar in het begin eerlijk gezegd niet al te best vond acteren. Ook de spanning, actie en romantiek is zeker verbeterd tijdens de laatste paar afleveringen. In mijn ogen kan de serie echt nog meer groeien, al zullen de makers wel hun best moeten doen om het tweede deel beter neer te zetten. De toon is gezet met de laatste paar afleveringen, nu is het zaak dit vast te houden!
Over de auteur, Wichita van Rijkom
Wichita, geboren in 1991, is een groot dierenliefhebber, die daarnaast ook erg houdt van schrijven en tv-series kijken. Ze is ondanks haar leeftijd helaas alweer ruim vijftien jaar arbeidsongeschikt en vindt daardoor veel afleiding en plezier in het kijken naar tv programma’s. Een perfecte combinatie als het aankomt op het recenseren voor MijnSerie. In het verleden heeft zij al eens meegeschreven aan een boek over een van haar ziektes en sinds begin 2013 schrijft zij recensies voor deze site. Door het vele reizen in haar jeugd en de internationale contacten die zij haar hele leven lang al heeft is Engels altijd als een tweede taal voor haar geweest. Om die reden schrijft zij af en toe niet alleen in het Nederlands maar ook in het Engels recensies voor MijnSerie.
Meer recensies van Wichita van Rijkom
Reacties (0)