Once Upon a Time - Seizoen 3

Once Upon a Time kende een sterk eerste seizoen, waarin een kleine jongen zijn omgeving ervan probeert te overtuigen dat zij allen sprookjesfiguren zijn. De vloek die hen dit heeft doen vergeten, wordt aan het einde van het seizoen opgeheven door zijn moeder, Emma Swan (Jennifer Morrison, House M.D.). Dat zorgt voor een matig tweede seizoen, omdat de serie sterk rustte op het collectieve geheugenverlies van de inwoners van Storybrooke. Het derde seizoen van Once Upon a Time was er voor mij een met diepe dalen, maar ook het seizoen dat het gevoel van het eerste weer wist op te wekken.

Het seizoen is gesplitst in twee delen. Het eerste speelt zich af in Neverland, waar de hoofdpersonen op zoek gaan naar Henry, die aan het einde van het tweede seizoen wordt ontvoerd. Dat houdt in dat ze voornamelijk tien afleveringen lang verdwaald en verdwaasd door de jungle rennen terwijl Peter Pan (Robbie Kay) spelletjes met hen speelt. Je begrijpt het al, dit was het diepe dal waar ik het eerder over had. Hoewel de trip naar Neverland op zich een welkome afwisseling is van de inmiddels welbekende decors van Storybrooke, duurde dit tripje me iets te lang zonder dat het deze specifieke verhaallijn ten goede kwam. Er werden te veel doekjes om de ware intenties en aard van Peter Pan gewonden. De tijd in Neverland gaf Regina (Lana Parilla) en Rumplestiltskin (Robert Carlyle) beiden wel de kans zich verder te ontpoppen als good guys en het was leuk hen aan dezelfde kant als de andere helden te zien strijden.

Aan het einde van het eerste deel worden de kaarten opnieuw geschud en staan de zaken er opeens heel anders voor. Een nieuwe ‘vloek’ stuurt de sprookjesfiguren terug naar het sprookjesbos, terwijl Emma en Henry, zonder herinneringen aan hun tijd in Storybrooke, in New York wonen. Een jaar is verstreken en ze hebben een prima leventje samen. Een goede keuze van de schrijvers, niet alleen in het voordeel van de daarna volgende verhaallijn, maar ook omdat kindacteurs nou eenmaal altijd veel sneller groeien dan de personages die zij vertolken. En dus groeide het personage Henry Mills iets beter in het lichaam van acteur Jared Gilmore (die ook prijkt op een lange lijst van vertolkers van het personage Bobby Draper in Mad Men). Goed, terug naar het appartement van Emma en Henry, waar op een dag Hook (Colin O’Donpghue) op de deur klopt. Klein probleempje dus, want eerstgenoemde herinnert zich helemaal niets van waar deze rare vent het over heeft. En daar wordt het verhaal opeens weer als vanouds, want hoe overtuig je iemand dat sprookjes echt bestaan?

Wanneer Emma dankzij Hook haar geheugen weer terug heeft, reist ze samen met Henry naar Storybrooke. Om hem te beschermen, liegt ze over het doel van de reis en kan Henry zich dus nog altijd niets herinneren. Maar, wederom een klein probleempje, heel Storybrooke blijkt opnieuw aan collectief geheugenverlies te lijden; ze herinneren zich niets van het afgelopen jaar. Aan de ene kant is dit dus het tegenovergestelde van het eerste seizoen, want ditmaal is Henry de enige die niet weet dat sprookjes echt bestaan. Maar de wijze waarop het verhaal daarna vorm krijgt doet sterk denken aan het eerste seizoen. Als kijker zie je wat er zich in het verleden heeft afgespeeld, en weet je eerder waarom de personages zich in een bepaalde situatie bevinden dan dat zij dat zelf weten. Dat werkt heel sterk bij deze serie.

Uiteindelijk wordt ook de vijand van de tweede helft van het derde seizoen, the Wicked Witch, verslagen. Dit echter niet zonder slag of stoot. Want is Neil nu echt dood? Wat gebeurt er met Regina’s hervonden goedheid nu Emma per ongeluk de dood gewaande vrouw van Robin Hood uit de sprookjeswereld heeft meegenomen? En is de Elsa van Once Upon a Time net zo’n leuke meid als die uit Frozen? We gaan het binnenkort zien.