Noord Zuid - Seizoen 1

Na een goede eerste aflevering is mijn hoop op een nieuwe kwaliteitsserie uit Nederland na tien afleveringen volledig de grond in geslagen. Noord Zuid begon zo veel belovend, zoals zoveel series. Helaas hebben ze de belofte niet waar kunnen of willen maken. Uiteindelijk hebben ze er een potje van gemaakt. Waar dat aan ligt zal ik nu samen proberen te vatten.

Noord Zuid speelt zich voor het grootste gedeelte af in Amsterdam Noord en Zuid, al laten ze ook andere delen van de stad zien. En aan die beelden ligt het niet, die zijn prima. De overzichten en de sfeerplaatjes zijn prima in orde. Het is het verhaal en de camerabewegingen inclusief kleur en het gebrek aan goede acteurs die Noord Zuid de das om doet. Volgens mijn man Roelof komt dat omdat er niet genoeg geld in zulke series wordt gestoken. Britse en Amerikaanse series kunnen vaak rekenen op grotere budgetten. Maar ik denk persoonlijk dat het aan een gebrek aan talent ligt.

Want als in de laatste paar afleveringen Dana van Randwyck (Ariane Schluter, De geheime dienst) alleen is met Marinus Wieringa (Gijs Scholten van Aschat, Oud Geld), kijk je naar een geloofwaardig en prima stukje acteerwerk. En denk je als kijker: “Het kan dus wel, geloofwaardige televisie maken.” Dana is rechercheur bij de politie en wordt samen met haar team op een moord/zelfmoord gezet van Elsie en haar vriend Goran. Maar al snel blijkt dat de zaak niet zo simpel is als hij wordt voorgesteld. Deze zaak is de zeer dunne rode draad in de serie.

Dana is gescheiden en loopt diverse vrijgezellen gelegenheden af om weer aan de man te geraken. Dit terwijl ze zich beter zou kunnen bezighouden met haar zestienjarige dochter Roos (Lobke de Boer, Spangas), die verzeild raakt in een relatie waar iedere ouder bang voor is. Ze zou zich ook wat meer bezig kunnen houden met de geestelijke gesteldheid van haar partner Steven (Juda Goslinga, Nieuwe Buren), die zich langzaam ontwikkeld tot een agressieve stalker. De rest van haar team hobbelt een beetje mee. Waarbij Dennis (Patrick Laureij, winnaar Camaretten), de Rotterdammer, die met dat haar, aanvoelt als een vreemde eend in de bijt.

In aflevering zeven gaat het verhaal werkelijk alle kanten op en is er van enige samenhang totaal geen sprake meer. Als de halfbroer van Dana Marco (Steye van Dam, S1ngle) opeens betrokken raakt bij duistere zaken, een VVD Minister verongelukt, Günay (Meral Polat, Lijn 32) opeens aan het kickboksen slaat en Nanouk (Katja Schuurman, Nieuwe Buren) zich plotseling gaat gedragen als een verantwoordelijke stiefmoeder is de chaos compleet. En dit alles in één aflevering. Je hebt het gevoel dat ze de zaak moeten afronden want er zijn maar tien afleveringen. Ze zijn dat alleen vergeten en dan moet alles in één aflevering zo gemaakt worden dat de laatste twee nog enig hout snijden.

Ariane is geen beginneling dus je verwacht echt beter van haar. Ze speelt Dana vlak en vrijwel emotieloos. Ze draagt de serie zeker niet en dat doet de serie en de andere acteurs geen goed. Persoonlijk denk ik dat dit niet aan Ariane zelf ligt, maar aan het vreselijke script en de regie van Paula van der Oest (Moeder, ik wil bij de revue). Noord Zuid is duidelijk te hoog gegrepen voor haar. Een musical is toch iets totaal anders dan een drama/politieserie. De claim dat het een Nederlandse The Killing zou zijn, mogen ze zo snel mogelijk laten varen, die kwaliteit halen ze bij lange na niet. Of er een tweede seizoen gaat komen is nog niet bekend, maar voor mij is het eerste ook meteen het laatste seizoen. Op naar Bureau Raampoort en maar hopen dat ze daar geen potje van maken.

4 punten waarvan er één is voor Amsterdam, één voor de pont en één voor de IJ-tunnel. Deze drie konden beter acteren dan alle acteurs bij elkaar.