Series en het gat dat sommige kunnen achterlaten

Veel series ben je na het kijken weer heel snel vergeten, maar er zijn ook hier altijd uitzonderingen op de regel. Er zijn een heleboel series die gemaakt worden om te vermaken, het heet niet voor niets entertainment. Maar er zijn series bij die je aan het denken zetten, of waar de discussie in de huiskamer losbarst zodra de laatste scène is geweest. Ook zijn er series die geen boodschap hebben maar gewoonweg zo enorm goed zijn dat je maar wilt dat het niet stopt, zelfs tegen beter weten in. Tijdens de schrijversborrel kwam ik er achter dat ik niet de enige ben die in de spreekwoordelijke diepe rouw is als een favoriet is afgelopen.

En die ‘diepe rouw’ is uiteraard niet te vergelijken met een echt verlies, maar toch ben ik geneigd om me te hullen in het zwart, alle spiegels in huis af te dekken en elke avond een kaarsje te branden. Overdreven gedoe… ik hoor het je denken. Maar toch, denk eens aan het moment dat jij voor het laatst je favoriete serie zag. Dus toen je wist dat je voor de laatste keer de televisie zou uitzetten na de serie. Het kwam niet meer terug, hoe vaak dacht je toen in de weken daarna: “was die en die serie er nog maar.” Je voelt een leegte die je niet zo snel meer op kunt vullen.

Je kunt wel de hele serie downloaden of aanschaffen op dvd maar het gevoel wordt nooit meer hetzelfde als de eerste keer. De verwachting die je had als je met een drankje en hapje op je favoriete zitmeubel ging zitten om te kijken naar jouw serie. Met die geweldige acteur, of die fantastische plotlijn. Er zijn veel meer redenen om een serie goed te vinden uiteraard, maar zo lang wil ik deze column niet maken, die je kun je prima zelf bedenken. Sommige series volg je en dan ben je blij dat het eindelijk is afgelopen.

Zo’n serie waarmee je eigenlijk moet stoppen maar waarvan je graag wilt weten hoe het gaat aflopen. Van dat soort series zijn er veel, maar veel schaarser zijn de series waarbij je jezelf in diepe rouw stort als het is afgelopen. Je vraagt je vertwijfeld af hoe de makers je dit hebben kunnen aandoen. Maar toch, als de rouwperiode voorbij is, je weer in de spiegel kunt kijken en je zwarte kleding in de kast blijft hangen en je geen kaarsjes meer hoeft te kopen. Dan bedenk je dat het maar goed is dat de serie is geëindigd. Niet oeverloos lang is uitgemolken net zo lang tot je er niets meer aan vond. Nu is jouw serie geëindigd op zijn hoogtepunt.

Wel vervelend is weer als dat hoogtepunt een heel vreemd of onbevredigend einde heeft. Dan duurt de rouwperiode ook langer en zal je met een minder blij gemoed terug denken aan die serie. Want ja, de serie zelf was geweldig maar dat einde… tja dat einde. Helaas zijn er maar weinig zeer goede series die ook een fantastisch bevredigend einde hebben gehad. Maar je hebt in ieder geval één troost; gelukkig worden er na die ene serie nog meer goede tot zeer goede series gemaakt. Welke serie heeft bij jou een periode van rouw bezorgd?

Met vriendelijke troostende groet,

Mandy