Na twee seizoenen werd Designated Survivor door ABC gecanceld. Netflix besloot dat de serie voldoende perspectief had en bestelde een derde seizoen. In plaats van de twintig plus afleveringen uit de eerste twee seizoenen bestond het derde seizoen uit tien afleveringen. Een mooi aantal dat met een avond of twee bingen te kijken is.
Online wordt al druk gediscussieerd over of Netflix gaat besluiten tot een vierde seizoen. Ik schat zo maar in dat de kijkcijfers van dit derde seizoen dit voor een groot deel bepalen. In één van de artikelen die ik las met als kop ‘Zeven grote vragen die het vierde seizoen van Designated Survivor moet gaan beantwoorden’ stond: ‘Is President Kirkman overgestapt naar de ‘dark side’?’. Dat laatste is natuurlijk een verwijzing naar Star Wars, maar na het kijken van het derde seizoen besloop mij dit zelfde gevoel.
'Macht corrumpeert en absolute macht corrumpeert absoluut.’ Geen uitspraak van mijzelf, maar een van de Britse schrijver en historicus Lord John Dalberg-Acton uit 1887. In mijn vorige column had ik het naar aanleiding van Game of Thrones over politiek. We hebben het hard nodig, maar het is tegelijkertijd dodelijk. Het spel is in sommige gevallen even belangrijk, zo niet belangrijker als het hebben en houden van idealen. En op macht komen nu eenmaal niet altijd de meest aantrekkelijke heerschappen af.
Wat President Kirkman aan het begin van de serie onderscheidt met de beroepspolitici om hem heen is dat het van hem niet perse hoeft. Hij is President tegen wil en dank, maar nu we wat verder komen, gaat het verhaal van Dalberg-Acton steeds meer op. Kirkman is geen Frank Underwood, maar er zijn maar weinig mensen die in meer of mindere mate bestand zijn tegen wat hebben van macht met een mens doet.
Ik zelf ben benieuwd of de zeven vragen uit het eerder genoemde artikel ook daadwerkelijk worden beantwoord. Dus mocht hij er komen dan begin ik vol goede moed aan het vierde seizoen.
