Wat je van series leren kunt?! Chesapeake Shores

Chesapeake Shores: 'Waarom een gewoon verhaal soms de beste televisie oplevert.' Voor diegenen die nog nooit Chesapeake Shores hebben gekeken: het is een serie over het wel en wee van een Amerikaanse familie uit Maryland die woont in een fictief stadje aan zee, genaamd Chesapeake Shores. De serie wordt uitgezonden door Hallmark (ja die van de kaarten).

Netflix is al lang niet meer de enige die content ontwikkelt. Elk genre heeft een eigen televisiekanaal en ook de grote merken zoals Amazon, Apple en Disney lanceren hun eigen streaming en video on demand kanalen. Dat is nog los van kwalitatieve series uit eigen land, ontwikkeld door onder andere NPO of Videoland. Wat mij opvalt is dat elk onderwerp blijkbaar voer is voor een serie. Van een drugslab en ruimtewezens in een slaperig stadje, de hel of de duivel die op aarde neerdaalt. Maar ook elke variant op relaties in de ruimte, een gevangenis of ergens in het jaar 2120. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de superhelden (in alle soorten en maten) die de wereld redden van de meest duistere complotten en vreemde wezens.

Na de gekte van bijvoorbeeld Game of Thrones, The Good Place en/of Marvel's Iron Fist is Chesapeake Shores een verademing. Op een goede manier saai. Gewone mensen met soms complexe, maar toch herkenbare familierelaties. In plaats van langlopende vetes is er de liefde tussen familieleden die overwint. Echte mensen in plaats van superhelden. Voor alles is een tijd en een plaats. Het is soms heerlijk om je te verliezen in avonturen in een ander universum. Om te zien hoe absolute macht, absoluut corrumpeert. Maar er zijn van die momenten dat ik het heerlijk vind. Samen met mijn lief. Wijntje en chipje erbij en kijken maar. Naar echte en herkenbare mensen en hun relaties. Naar het wel en wee van een Amerikaanse familie die woont aan een stadje aan de zee.