Uit het leven van een bingewatcher: wie niet waagt zal ook niet winnen

‘Je moet weleens wat gokken in je leven’. Een gevleugelde uitspraak waarmee wordt bedoeld dat buiten je comfortzone de mooiste bloemen groeien en zo. En van een klein gokje zo nu en dan is nog nooit iemand doodgegaan. Behalve in de serie The Player... Wie met beide benen altijd maar op de grond blijft staan, zal niet ver komen (bron: Loesje). Risico’s nemen dus, maar het gaat niet over létterlijk gokken. Toch is ook dat weleens fijn om te doen. Natuurlijk moet je heel ver weg blijven van het punt waarop het verslavend wordt. En dat wordt ons niet makkelijk gemaakt op deze aardkloot. We doen het al eeuwen, het zit vast in ons DNA. Wist je bijvoorbeeld dat in Las Vegas voor elke 8 inwoners 1 gokmachine aanwezig is? Dat het bestuur van Holland Casino wordt benoemd door de ministers van Economische Zaken en Justitie? Dat door het legaliseren van het online gokken in 2006 de winst van de echte casino’s soms wel tot 850 procent is gedaald? Dat de oude Grieken ook al kaartspellen speelden? Azen heetten toen 'dogs' (honden).

Maar met meedoen aan de loterij waar al je buren ook aan meedoen, is helemaal niks mis. Dat geldt ook voor een gezellig avondje naar het casino. En van af en toe een avondje pokeren waarbij je, als je het écht slecht doet, ongeveer tien euro verliest is – voor zover ik weet althans - nog nooit iemand dood gegaan.

Waar wél doden vallen, is bij de gokjes die men doet in de serie The Player. Invloedrijke en zeer bemiddelde mensen zetten in deze serie hoog in bij The House. The House heeft de middelen en apparatuur om misdaden te voorspellen, en koppelt er vervolgens weddenschappen aan. De weddenschappen draaien om de vraag of The Player, in de persoon van Alex Kane, de misdaad kan voorkomen of oplossen. Soms wordt er voor hem gewed en soms tegen hem. Alex heeft zo zijn eigen redenen om hieraan mee te doen, en die redenen zorgen voor een enorme motivatie… De gokkers uit deze serie zijn wereldleiders. CEO's. Policiti. People who run the world. Zoals men het in de serie uitlegt: we hebben liever dat ze zich afreageren door deze weddenschappen dan door iets anders, want dan gaat het pas echt fout.

Met Wesley Snipes als the Pitt Boss en Charity Wakefield als the Dealer (lees: de rechterhand van Alex) is de cast van deze serie al ijzersterk, maar door Philip Winchester als Alex kan het helemaal niet meer stuk. Het oog wil tenslotte ook wat! Wonderlijk is dat we Philip kennen als Peter Stone uit Chicago Justice. Daarin is hij zó’n totaal ander type dat ik hem daaruit nog niet eens had herkend. Toch een groot compliment voor een acteur!