Uit het leven van een bingewatcher: Later als je dood bent

Waarschijnlijk heeft iedereen er weleens over nagedacht wat je zult aantreffen in het hiernamaals. Is er helemaal niets? Is er een gezellige kroeg waar je met wijlen André Hazes aan de toog hangt? Kun je lampen laten knipperen in de huizen van je nog op aarde verblijvende vrienden en familie? Kom je je overleden oma en je voormalig huisdieren tegen? Zelf heb ik altijd een beeld in mijn hoofd dat iedereen zijn eigen wolkje heeft, waarmee je lekker rondzweeft en af en toe bij anderen aanlegt. Denk aan een soort botsautootjes, maar dan heel zacht en fluffy allemaal.

Maar ja… dan moet je dat wolkje nog wel verdiend hebben uiteraard. Want er zijn natuurlijk ook nog de fenomenen hemel en hel. Dat laatste is een schrikbeeld voor iedereen, hoe je het ook voor je ziet en wat je er ook onder verstaat. En het is natuurlijk ook spannend dat niemand de selectiecriteria weet. Wanneer ben je nou een goed mens geweest op aarde? Of een slecht mens? De meeste mensen doen zowel goede als slechte dingen in hun leven. Houdt iemand de score bij? Ben je aardig genoeg geweest voor je medemens? En hoeveel punten krijg je voor je vrijwilligerswerk? En hoeveel minpunten voor je benzine slurpende auto en het feit dat je plastic en papier niet scheidde? Heeft men daarboven gezien dat je als kind ooit een pakje kauwgum hebt gejat?

Vragen, heel erg veel vragen. En laten we eerlijk zijn: niemand kan er met zekerheid antwoord op geven. Toch heeft de serie The Good Place hier een dappere poging toe gedaan. Althans, dat denk je de eerste paar afleveringen. Want niets is wat het lijkt, in deze absoluut briljante en zeer komische serie. Welkom in een wereld waar onderscheid wordt gemaakt tussen Goede Plekken en Slechte Plekken. Waar architecten zich erin verdiepen hoe ze jouw leven als dode zo aangenaam mogelijk kunnen maken. Of zo vreselijk mogelijk. Dat hangt er vanaf hoeveel punten je hebt gescoord. Een ingenieus systeem heeft al jouw acties tijdens je leven, goed en slecht en groot en klein, omgezet in punten en daar komt dan een beoordeling uit rollen. Ted Danson is de acteur die een van de architecten speelt. Normaal gesproken heb ik veel moeite met meneer Danson als hij een serieuze rol probeert te vertolken, maar deze rol met absurdistische humor is hem werkelijk op het lijf geschreven. Het lijf wat hij overigens eigenlijk niet heeft, maar wat hij zich voor de gelegenheid heeft aangemeten…

Maar iedereen weet: computers maken soms fouten. Of diegene die de gegevens heeft ingevoerd, althans. Dus wat nou als je per ongeluk bent ingedeeld in The Good Place terwijl je eigenlijk hoogstpersoonlijk het egoïsme naar een hoger plan hebt getild? Of wel heel veel hebt gedaan voor goede doelen, maar dat dat vooral uit eigenbelang was? Of dat je gewoon letterlijk te dom was voor woorden? Of dat je helemaal geen goede dingen hebt kunnen doen in je leven, omdat je nooit ergens een besluit over kon nemen en eeuwig bleef twijfelen? Dit overkomt de personages in The Good Place. Gaat dat zien, want het is een unieke serie die beslist de moeite waard is en je hardop laat lachen: dat beloof ik!