Uit het leven van een bingewatcher: Age is just a number

Tegenover mij zit een vrouwelijke sollicitant. Ik vraag naar haar e-mailadres. 'Huppeldepup1969', antwoordt ze. Bijna in één adem volgt daar achteraan: ‘En ja, ik zeg het zelf maar voordat u het zegt: ik heb drie jaartjes van mijn leeftijd afgesnoept.’ Mijn mond viel nog net niet open van totale verbazing. Ik had er geen moment bij stil gestaan. Eigenlijk wilde ik graag zeggen dat dat me werkelijk niet kon schelen, maar dat heb ik maar wijselijk achterwege gelaten. Het kostte me grote moeite om professioneel te blijven en terug te keren naar het onderwerp: de sollicitatie. De nieuwsgierigheid in mij was maar moeilijk te bedwingen. Dolgraag had ik haar aan een diepte-interview onderworpen over dit fenomeen. Want seriously, liegen over je leeftijd in je mailadres? Waarom?!

Zelf heb ik totaal geen moeite met ouder worden. Ik zeg altijd maar: het alternatief van ouder worden is veel erger. Maar deze mevrouw was en is natuurlijk niet de enige die zich jonger wil voordoen dan ze is. We kennen ze allemaal wel: van die dames zich met behulp van allerlei chemische middelen, glittermake-up en andere nepperij en kitsch voordoen alsof ze het liefst nog twintig zouden willen zijn. En die niet zouden misstaan in een aflevering van de door Gordon gepresenteerde show Hotter than my daughter... Het lijkt een typische vrouwenkwaal, want mannen die zich jonger voordoen dan ze zijn zie je eigenlijk maar zelden. Afgezien dan van de types die op een zekere leeftijd een dure auto zonder dak in een primaire kleur aanschaffen. Het risico van denken dat 50 het nieuwe 18 is, is dat het nogal sneu kan overkomen. Is het misschien niet aantrekkelijker en eleganter om je leeftijd vol zelfvertrouwen, zonder gedoe en zonder kunstgrepen te aanvaarden?

Toch is er één situatie waarin ik me het liegen over de leeftijd wel kan voorstellen. De arbeidsmarkt. Want wat is het ontzettend fout dat in een land waarin we tot ons 67e jaar moeten werken, je na je vijftigste nog maar zeer moeizaam aan een nieuwe baan komt… In sommige branches ben je zelfs met vijfenveertig jaar al een dinosaurus met een rollator. Het is onbegrijpelijk en onacceptabel. Dus als je dolgraag een carrièreswitch wilt maken maar overal te bejaard wordt bevonden, snap ik dat een leugentje voor ieders bestwil kan zijn. In Nederland wordt het denk ik lastig met alle paspoortcontroles van dien, maar in Amerika kreeg Liza Miller het voor elkaar.

Wie? Liza, de hoofdpersoon uit de superleuke serie Younger. Younger is een soort The Devil wears Prada meets Seks and the City. Gescheiden op haar 40e wilde Liza een droombaan bij een uitgeverij, die blijkbaar alleen voor jongeren is weggelegd. Toen ze maar liefst vijftien jaar van haar leeftijd af loog, werd ze aangenomen en ze rockte de baan! En niet alleen de baan trouwens. Nieuwe vriendinnen, een bruisend uitgaansleven, een knappe baas en een niet te versmaden toyboy waren haar beloning voor haar dichterlijke vrijheid ten aanzien van haar geboortejaar. You go girl! En het is gelijk een mooie invalshoek voor de serie. Lukt het haar om haar oude en nieuwe leventje strikt gescheiden te houden? Blijft de leugen overeind? Eigenlijk is de serie een pleidooi voor het creatief omgaan met je leeftijd. Al komt ook naar voren dat het niet altijd makkelijk is… Was het maar niet nodig en werden mensen maar gewoon aangenomen om wat ze kunnen.

Het ding is: als die solliciterende mevrouw niets had gezegd over haar e-mailadres, had ik werkelijk en oprecht geen seconde nagedacht over haar leeftijd. Nu wél. En ondanks dat werd ze trouwens wel aangenomen! Laten we er dus met z’n allen over ophouden. Age is just a number en je bent zo oud als je je voelt en zo…