Familie Kruys
Het derde seizoen van de Familie Kruys is alweer in volle gang en na het zien van het eerste deel leek het me wel een goed moment om de Linda de Mol-serie te bespreken in Showtime. De Familie Kruys wordt omschreven als een komedie, maar na 21 afleveringen te hebben gezien is de echte komische noot er wel vanaf.
Toegegeven Ruxandra, een geweldige rol van Elise Schaap, is nog steeds leuk. Maar dat komt vooral door haar grappige, af en toe flauwe, woordverhaspelingen. Ook wordt het ook af en toe pijnlijk duidelijk dat Linda de Mol geen actrice is. Maar dat gebrek maakt haar televisiebroer Rop Verheijen als Kirk Kruys meer dan goed.
Hem Hakuna Matata zien doen in het prachtige grachtenpand waar hij samenwoont met partner Morten, gespeeld door een nuchtere Frederik Brom, was en is nog steeds briljant. Maar helaas maken al deze acteurs het gebrek van de serie, namelijk te weinig humor, niet goed. Ook het af en toe tenenkrommende slechte spel van de Mol maakt meer in de serie kapot dan je lief is.
Familie Kruys was leuk, maar ik denk dat ze het maar bij drie seizoenen moeten laten. Niet alleen vanwege het eerder bovengenoemde gebrek maar ook vanwege het feit dat het verhaal wel verteld is. Wat kun je nog meer vertellen over de Familie Kruys dat leuk, komisch en interessant kan zijn. Een serie moet meer inhoud hebben en meer verhaal om het vol te kunnen houden.
Het accent van Ruxandra en de onzekerheden van Kirk gaan je na zoveel afleveringen ook vervelen, hoe leuk ze misschien ook waren.
Dit was de radiocolumn, wat Peter en ik nog meer hebben besproken, onder andere Breaking News over Sun Records, tijdens Ochtend Oostrom hoor je hieronder.
Wil je graag alle muziek beluisteren die wij hebben en gaan draaien in Showtime? Klik hier voor de lijst die Peter elke week zal aanvullen.
Showtime heeft nu ook een eigen Facebook pagina; kijk op de pagina Showtime! Voor èn door TV serie fans
De plaat van de week is Elvis Presley – Blue Moon of Kentucky
Tot volgende week en met vriendelijke radiogroet
Mandy
Peter en Mandy
©Nimuë Gelling
