NCIS: Los Angeles - Seizoen 14

Na veertien jaar is het zover voor NCIS: Los Angeles: het Office of Special Projects sluit de deuren.

Meer dan 300 afleveringen halen is geen sinecure voor een spin-off van een spin-off. Na al die jaren zou je bijna vergeten dat NCIS: Los Angeles een spin-off is van het nog almaar voortdurende NCIS, zelf weer een spinoff van JAG. Maar ondertussen heeft het netwerk achter al deze series (CBS) besloten dit hoofdstuk af te sluiten en daarmee het boek voor het Office of Special Projects dicht te doen. En misschien is dat maar beter ook?

Het afgelopen seizoen was in veel opzichten een slap aftreksel van wat het ooit is geweest. De hoofdrolspelers zijn te duur geworden, dus de meeste afleveringen missen één of meerdere van de (soort van) originele cast, zijnde Callen, Hanna, Blye of Deeks, vaak op het scherm uitgelegd met een slap verhaal. Daarnaast was de actrice die Hetty speelde niet gezond genoeg om haar rol te hervatten, dus sommige verhalen zijn niet helemaal netjes afgesloten. De meeste verhaallijnen zijn al jaren zwak. De schrijvers produceerden steeds meer vergezochte redenen waarom het team betrokken raakt bij steeds gekkere zaken; de N staat voor Navy, maar er is weinig navy (=marine).



Aan de andere kant is het laatste seizoen niet per se ‘slecht’ of slechter dan de voorgaande seizoenen. Als je die leuk vond, zal je deze ook leuk vinden. De hoofdcast, wanneer ze verschijnen, geniet nog steeds van het spelen van hun rollen en dat plezier vertaalt zich naar het scherm. De relatief nieuwe gezichten die de afgelopen seizoenen zijn geïntroduceerd, zoals agenten Roundtree en Namazi en admiraal Killbride, zijn leuke toevoegingen. Veel personages (goede en slechte) van de voorgaande seizoenen maken hun opwachting. Daarnaast is er ruimte voor het persoonlijk leven van onze agenten; we leren de vader van Sam wat beter kennen en leren hoe Kensi en Deeks Rosa opvoeden. En natuurlijk is er nog meer mysterie rond Callen, want wat zou deze serie zijn zonder?

Een actiefilm in veertig minuten en dat doen ze nog goed

Ik heb NCIS: Los Angeles altijd gezien als een actiefilm in veertig minuten en dat doen ze nog goed, met een overvloed aan explosies, vuurgevechten en spionagecomplotten. Onthoud daarbij dat luchtdichte verhaallijnen nooit de sterke kant van de serie zijn geweest en dat is het nog steeds niet. Denk niet te lang na over waar je naar kijkt, want het zal vaak niet al te logisch zijn. Maar leuk is het wel.

Er zijn nog wat meer hoogtepunten dit seizoen: de cross-over met de twee andere NCIS-en (leuk om iedereen samen te zien), een aflevering over schat zoeken (grappig tussendoortje) en het zien van enkele bekende gezichten in de laatste aflevering (zelfs een aantal die we al wat langer niet meer gezien hebben). Als we het toch over de laatste aflevering hebben; die is duidelijk geschreven voor de fans. Omdat de schrijvers een paar afleveringen van tevoren op de hoogte waren van de canceling, hebben ze geprobeerd zoveel mogelijk losse eindjes aan elkaar te knopen. Soms is dit een beetje overhaast gedaan, maar over het algemeen is het fijn om iets van afsluiting te hebben. Aan het eind van die aflevering weten we dan wel diep van binnen: de agenten van het Office of Special Projects zullen nooit echt stoppen.