Leuk?
1
0
Bekijk stemmen
Nashville - Seizoen 2 (Eerste deel)
Seizoen één van Nashville eindigde met een knal, letterlijk en figuurlijk. In de eerste aflevering van seizoen twee is te zien dat Rayna (Connie Britton, Friday Night Lights) in een coma ligt en dat Deacon (Charles Esten, Swing Vote) misschien in de gevangenis belandt, terwijl hij onschuldig is.
Ook Rayna’s dochter, Maddie (Lennon Stella, Stella Sisters), heeft het moeilijk. Haar moeder ligt in een coma en ze is erachter gekomen dat Deacon haar biologische vader is. Ondertussen komt Juliette (Hayden Panettiere, I Love you Beth Cooper) bij Rayna langs in het ziekenhuis om te zien hoe het met haar is. Eigenlijk gaat ze alleen naar Rayna toe voor de goede publiciteit, maar wat er daarna gebeurt vind ik prachtig. Juliette gaat met Maddie praten en vertelt dat ze haar altijd kan bellen. Wat ik zo prachtig vind aan deze scène is dat alles wat Juliette zegt, oprecht is. Juliette heeft vaak een masker op, maar in deze scène meent ze elk woord dat ze zegt en zie je haar gevoelige kant. Wat mij betreft, zou ik die kant van haar wel vaker willen zien.
Omdat de serie Nashville om Juliette en Rayna draait was het te voorspellen dat Rayna weer uit haar coma zou ontwaken (gelukkig maar). Maar ze komt erachter dat ze haar stem niet kan gebruiken omdat ze geïntubeerd was. Toch komt het moment daar, dat ze weer moet gaan zingen. Wanneer ze in een volle zaal komt te staan om het nummer ‘The best songs come from the broken hearts’ te zingen, lukt het haar niet om alle coupletten voluit te zingen. Maar haar fans helpen haar en zingen mee, wat haar kracht geeft om verder te zingen. Toen ze weer verder begon te zingen, kreeg ik kippenvel over mijn hele lichaam. Het was geweldig om te zien wat voor effect de fans op haar hadden. Tijdens het kijken van die aflevering heb ik waarschijnlijk tien keer teruggespoeld naar het begin van het nummer.
Ondertussen staat de countrymuziekwereld niet stil. Juliette wil nummers gaan zingen met diepgang, Scarlett (Clare Bowen, 10 Days to Die) en Will (Chris Carmack, Love Wrecked) beginnen aan hun zangcarrière en als klapper op de vuurpijl krijgen we ook eindelijk meer te horen van Rayna’s talentvolle dochters Maddie en Daphne (Lennon en Maisy Stella, Stella Sisters). De twee meisjes staan in seizoen twee steeds vaker achter de microfoon en dat is maar goed ook. Het is geweldig om te horen dat de twee meisjes op zo’n jonge leeftijd al zo mooi kunnen zingen.
Ook is er een nieuw gezicht in de countrymuziekwereld, namelijk Layla (Aubrey Peeples, Sharknado), een jong meisje met talent op wie Juliette stiekem erg jaloers is. Voor Juliette is haar carrière het belangrijkste in haar leven en maakt het de jonge Layla daarom niet makkelijk om haar mannetje te staan in de countrywereld. Alhoewel ik de gevoelige kant van Juliette altijd fijn vind om te zien, kan ik haar stoere kant ook erg waarderen. Ze laat zien dat ze een onafhankelijke vrouw is en lost al haar problemen altijd zelf weer op. Hayden Panettiere maakt van Juliette de beste bitch die er kan zijn. Geen wonder dat ze voor haar rol in Nashville was genomineerd voor een Golden Globe. Helaas won ze die niet, maar als het aan mij had gelegen had ze die Golden Globe absoluut gewonnen.
Terwijl Scarlett eerst een van mijn favoriete personages was, begint ze mij nu steeds vaker te irriteren. Ze is niet meer dat lieve meisjes, maar begint steeds onzekerder te worden en te zeuren. Ze heeft zo’n unieke stem en ik was ervan overtuigd dat zij het zou maken in de muziekwereld. Maar ze vindt het volgens mij helemaal niet leuk om op tour te gaan en te zingen. Daarnaast komt ze erachter dat haar ex, Gunnar (Sam Palladio, Runner Runner), nu een relatie heeft met haar beste vriendin. Ik snap dat dat voor haar niet leuk is, maar ze kan het niet gewoon loslaten en blijft erover bitchen tegenover iedereen die wil horen.
Verder laat seizoen twee nog meer zien over nieuwe liefdes, nieuwe muziek carrières en nieuwe affaires. Nashville heeft een gecompliceerde verhaallijn, zonder ongeloofwaardig te worden. De laatste aflevering voor de winterstop, is wederom een knaller. Ik bekeek de laatste vijf minuten van de laatste aflevering vol verbazing en ongeloof. Het gaf me kippenvel en ik moest me daarna even herstellen om weer rustig te worden.
Volg NashvilleOok Rayna’s dochter, Maddie (Lennon Stella, Stella Sisters), heeft het moeilijk. Haar moeder ligt in een coma en ze is erachter gekomen dat Deacon haar biologische vader is. Ondertussen komt Juliette (Hayden Panettiere, I Love you Beth Cooper) bij Rayna langs in het ziekenhuis om te zien hoe het met haar is. Eigenlijk gaat ze alleen naar Rayna toe voor de goede publiciteit, maar wat er daarna gebeurt vind ik prachtig. Juliette gaat met Maddie praten en vertelt dat ze haar altijd kan bellen. Wat ik zo prachtig vind aan deze scène is dat alles wat Juliette zegt, oprecht is. Juliette heeft vaak een masker op, maar in deze scène meent ze elk woord dat ze zegt en zie je haar gevoelige kant. Wat mij betreft, zou ik die kant van haar wel vaker willen zien.
Omdat de serie Nashville om Juliette en Rayna draait was het te voorspellen dat Rayna weer uit haar coma zou ontwaken (gelukkig maar). Maar ze komt erachter dat ze haar stem niet kan gebruiken omdat ze geïntubeerd was. Toch komt het moment daar, dat ze weer moet gaan zingen. Wanneer ze in een volle zaal komt te staan om het nummer ‘The best songs come from the broken hearts’ te zingen, lukt het haar niet om alle coupletten voluit te zingen. Maar haar fans helpen haar en zingen mee, wat haar kracht geeft om verder te zingen. Toen ze weer verder begon te zingen, kreeg ik kippenvel over mijn hele lichaam. Het was geweldig om te zien wat voor effect de fans op haar hadden. Tijdens het kijken van die aflevering heb ik waarschijnlijk tien keer teruggespoeld naar het begin van het nummer.
Ondertussen staat de countrymuziekwereld niet stil. Juliette wil nummers gaan zingen met diepgang, Scarlett (Clare Bowen, 10 Days to Die) en Will (Chris Carmack, Love Wrecked) beginnen aan hun zangcarrière en als klapper op de vuurpijl krijgen we ook eindelijk meer te horen van Rayna’s talentvolle dochters Maddie en Daphne (Lennon en Maisy Stella, Stella Sisters). De twee meisjes staan in seizoen twee steeds vaker achter de microfoon en dat is maar goed ook. Het is geweldig om te horen dat de twee meisjes op zo’n jonge leeftijd al zo mooi kunnen zingen.
Ook is er een nieuw gezicht in de countrymuziekwereld, namelijk Layla (Aubrey Peeples, Sharknado), een jong meisje met talent op wie Juliette stiekem erg jaloers is. Voor Juliette is haar carrière het belangrijkste in haar leven en maakt het de jonge Layla daarom niet makkelijk om haar mannetje te staan in de countrywereld. Alhoewel ik de gevoelige kant van Juliette altijd fijn vind om te zien, kan ik haar stoere kant ook erg waarderen. Ze laat zien dat ze een onafhankelijke vrouw is en lost al haar problemen altijd zelf weer op. Hayden Panettiere maakt van Juliette de beste bitch die er kan zijn. Geen wonder dat ze voor haar rol in Nashville was genomineerd voor een Golden Globe. Helaas won ze die niet, maar als het aan mij had gelegen had ze die Golden Globe absoluut gewonnen.
Terwijl Scarlett eerst een van mijn favoriete personages was, begint ze mij nu steeds vaker te irriteren. Ze is niet meer dat lieve meisjes, maar begint steeds onzekerder te worden en te zeuren. Ze heeft zo’n unieke stem en ik was ervan overtuigd dat zij het zou maken in de muziekwereld. Maar ze vindt het volgens mij helemaal niet leuk om op tour te gaan en te zingen. Daarnaast komt ze erachter dat haar ex, Gunnar (Sam Palladio, Runner Runner), nu een relatie heeft met haar beste vriendin. Ik snap dat dat voor haar niet leuk is, maar ze kan het niet gewoon loslaten en blijft erover bitchen tegenover iedereen die wil horen.
Verder laat seizoen twee nog meer zien over nieuwe liefdes, nieuwe muziek carrières en nieuwe affaires. Nashville heeft een gecompliceerde verhaallijn, zonder ongeloofwaardig te worden. De laatste aflevering voor de winterstop, is wederom een knaller. Ik bekeek de laatste vijf minuten van de laatste aflevering vol verbazing en ongeloof. Het gaf me kippenvel en ik moest me daarna even herstellen om weer rustig te worden.
Reacties (4)