8
Mandy Gelling-Potharst geeft "Murder in the First – Seizoen 1" een 8.
Geschreven door Mandy Gelling-Potharst op 22 augustus 2014.
Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Murder in the First – Seizoen 1
"Volgens Steve Bochco, mede-maker, is Murder in the First zelfs beter dan Murder One." Dat schreef ik na de eerste aflevering van de tiendelige serie Murder in the First. Na de eerste aflevering twijfelde ik of het net zo goed of zelfs beter zou worden dan Murder One, de serie uit 1995. Nu ik alle afleveringen heb gezien kan ik concluderen dat Murder in the First een uitstekende serie is, maar absoluut niet beter dan Murder One.
Na er even over te hebben nagedacht denk ik dat dat vooral komt door een zeer zwakke advocaat voor de verdachte Eric Blunt (Tom Felton, Harry Potter reeks). Deze advocaat Warren Daniels (James Cromwell, Six Feet Under), die zichzelf voordoet als een dobberman, blijkt een hard blaffende bearded collie te zijn. Hij weet uitstekend de pers op één te drijven, maar in de rechtszaal is hij niet slechter of beter als Mario Siletti (Currie Graham, Raising the Bar) advocaat voor de staat.
Terry English (Taye Diggs, Private Practice), de mannelijke helft van het rechercheteam, is de tegenpool van de vrouwelijke helft Hildy Mulligan (Kathleen Robertson, Boss). Beide acteurs passen in het plaatje van Murder in the First. San Francisco maakt het plaatje compleet. De serie draait om één moord en één verdachte. Vanaf het begin van het onderzoek tot het eind volg je het verhaal van Eric Blunt. Acht afleveringen lang vraag je je af: is hij schuldig of toch niet?
Uiteraard ga ik niet vertellen of Blunt de dader is of niet. Maar het verhaal zit aardig in elkaar getimmerd en de acteurs en de stad doen hun best zich van hun beste kant te laten zien. Cromwell zit er niet helemaal in en dat is jammer. Je merkt dat hij toch een stempel drukt op het geheel. Felton overtuigt als succesvolle jonge multimiljonair en schudt de stempel van Draco Malfidus hierdoor van zich af.
Al met al is Murder in the First een uitstekende zomerserie die het verdient om een vervolg te krijgen. Dat vervolg is trouwens voor dit verhaal niet nodig, het wordt prachtig afgerond in de tiende aflevering. Maar ik zou het heel leuk vinden om volgend jaar zomer nog een keer naar Diggs en Robertson te mogen kijken. Die twee zijn een uitstekend team en San Francisco past in dat team. Duimen dus.
8 punten omdat ik mij tien afleveringen lang uitstekend heb vermaakt.
Na er even over te hebben nagedacht denk ik dat dat vooral komt door een zeer zwakke advocaat voor de verdachte Eric Blunt (Tom Felton, Harry Potter reeks). Deze advocaat Warren Daniels (James Cromwell, Six Feet Under), die zichzelf voordoet als een dobberman, blijkt een hard blaffende bearded collie te zijn. Hij weet uitstekend de pers op één te drijven, maar in de rechtszaal is hij niet slechter of beter als Mario Siletti (Currie Graham, Raising the Bar) advocaat voor de staat.
Terry English (Taye Diggs, Private Practice), de mannelijke helft van het rechercheteam, is de tegenpool van de vrouwelijke helft Hildy Mulligan (Kathleen Robertson, Boss). Beide acteurs passen in het plaatje van Murder in the First. San Francisco maakt het plaatje compleet. De serie draait om één moord en één verdachte. Vanaf het begin van het onderzoek tot het eind volg je het verhaal van Eric Blunt. Acht afleveringen lang vraag je je af: is hij schuldig of toch niet?
Uiteraard ga ik niet vertellen of Blunt de dader is of niet. Maar het verhaal zit aardig in elkaar getimmerd en de acteurs en de stad doen hun best zich van hun beste kant te laten zien. Cromwell zit er niet helemaal in en dat is jammer. Je merkt dat hij toch een stempel drukt op het geheel. Felton overtuigt als succesvolle jonge multimiljonair en schudt de stempel van Draco Malfidus hierdoor van zich af.
Al met al is Murder in the First een uitstekende zomerserie die het verdient om een vervolg te krijgen. Dat vervolg is trouwens voor dit verhaal niet nodig, het wordt prachtig afgerond in de tiende aflevering. Maar ik zou het heel leuk vinden om volgend jaar zomer nog een keer naar Diggs en Robertson te mogen kijken. Die twee zijn een uitstekend team en San Francisco past in dat team. Duimen dus.
8 punten omdat ik mij tien afleveringen lang uitstekend heb vermaakt.
Over de auteur, Mandy Gelling-Potharst
Mandy (1966) schrijft vanaf 2013 recensies, nieuwsberichten en columns. Inmiddels is het schrijven en meedenken voor MijnSerie een grote hobby geworden waar ze voorlopig nog niet mee wil stoppen. Ook maakte ze tussen 2016 en 2018 elke week een radiocolumn op Roulette FM voor het programma Ochtend Oostrom met Peter Oostrom. Vanaf januari 2019 gingen de twee weer samenwerken door éénmaal per maand een MijnSerie Podcast te maken. En sinds september 2018 is ze content manager. Vanaf 1 maart 2020 is ze hoofdredacteur van MijnSerie. Het genre series waar ze naar kijkt is nu ook zo uitgebreid dat ze niet kan zeggen welk genre, naast horror/thriller en alles over Sherlock Holmes, ze nu het beste vindt. Alle genres hebben wel iets wat haar aanspreekt. Ze staat altijd open voor goede tips over series die ze nog niet op haar kijk- of wensenlijstje heeft staan
Meer recensies van Mandy Gelling-Potharst
Reacties (0)