Mindhunter - Seizoen 1

“How do we get ahead of crazy, if we don’t know how crazy thinks?” - Special Agent Bill Tench

De vraag uit de quote hier links vat goed de essentie van Mindhunter samen. Het gaat over een nieuw team binnen de FBI - the Behavioral Science Unit - dat antwoord wil op deze vraag. De eerste hoofdpersoon uit deze unit is Special Agent Holden Ford (Jonathan Groff, Looking). Holden is een hostage negotiator voor de FBI die zich ervan bewust wordt dat oude opspoormethodes niet van toepassing zijn om seriemoordenaars op te pakken. Daarom gaat hij op pad om een nieuwe methode te ontwikkelen.

De tweede hoofdpersoon van deze unit is Special Agent Bill Tench (Holt McCallany, Law & Order). Bill heeft de Behavioral Science Unit opgericht en gebruikt het om lokale politiediensten door heel Amerika te trainen in hoe ze de nieuwe inzichten kunnen inzetten voor opsporing. Ten slotte maakt Dr. Wendy Carr (Anna Torv, Fringe) deel uit van het team. Dr. Carr is een professor in de psychologie aan de Universiteit van Boston. Haar rol is het team academisch ondersteunen. Het acteerwerk dat we zien is uitstekend, wat er toe leidt dat de dynamiek tussen onze hoofdpersonen ook geloofwaardig voelt. Holden, Bill, en Dr. Carr zijn alle drie sterke persoonlijkheden en het is leuk om ze met elkaar te zien samenwerken en botsen.



Om erachter te komen “how crazy thinks” gaat het team interviews houden met een aantal bekende seriemoordenaars, waaronder Edmund Kemper en Jerry Brudos. De scenes met deze seriemoordenaars, die echt hebben bestaan, is onderdeel van de kracht van Mindhunter. De interviews zitten vol met spanning, shock, en zelfs met een beetje humor. Vervolgens is het belangrijk dat de inzichten niet in een ivoren toren blijven hangen, maar in de praktijk worden toegepast. Daarom worden deze inzichten gebruikt om lokale politiediensten te ondersteunen bij lopende moordzaken. Deze zaken dienen als een soort van mini-mysteries die vaak binnen een paar episodes worden opgelost. Ze voelen dan ook niet als filler, maar als case studies waarin onze hoofdpersonen hun onderzoek proberen te legitimeren door deze zaken op te lossen.

Een andere kracht van Mindhunter is dat het uitstekend de tijdsperiode weergeeft. Tussen 1977 en 1980 stond de criminele psychologie nog echt in de kinderschoenen, en de nieuwe inzichten waar het team mee aan komt zetten, worden vaak niet serieus genomen of als te complex beschouwd. Meermaals komt het terug dat het “simpelweg gewoon gekken zijn,” in plaats van het gevoel van noodzaak om te begrijpen hoe deze moordenaars denken zodat je weet hoe je toekomstige moorden op kan lossen of zelfs kan voorkomen. De moeite van onze hoofdpersonen om verandering te bewerkstelligen, maakt hen kwetsbaar en het komt geregeld voor dat hun doel niet wordt gehaald. Dit idee van de botsing tussen de oude en de nieuwe orde is naar mijn mening het centrale thema van Mindhunter, en ook het meest intrigerend om te volgen. Daarnaast heeft het werken met seriemoordenaars duidelijk effect op onze hoofdpersonen en dit sijpelt ook door naar hun individuele privélevens. Bijvoorbeeld het effect dat het werk heeft op hun relaties. Deze factor wordt in de serie goed ingezet om de ontwikkeling van de personages realistisch weer te geven.



Het verhaal dat in Mindhunter wordt verteld, is ontzettend interessant, zeker als je van thriller- en misdaadseries houdt, of gewoon gefascineerd bent door bekende seriemoordenaars. De personages zijn interessant en geloofwaardig. Je krijgt het gevoel dat je interviews met de echte seriemoordenaars aan het kijken bent. Daarnaast is de serie prachtig geschoten. Geen enkele keer heb ik me geïrriteerd aan de cinematografie. Aan het einde van het seizoen weet je al dat er een tweede seizoen komt omdat het team nog niet alle antwoorden op hun vragen heeft. Zonder enige twijfel gaan we meer interessante interviews met bekende seriemoordenaars zien. Kijken dus!