Mind Games - Eerste aflevering

Ik begrijp het nooit als mensen na één aflevering van een tv-serie al afhaken, omdat ik vind dat je altijd naar het grotere geheel moet kijken. Het mooiste is natuurlijk als een serie je meteen vanaf de eerste minuut pakt. Toch kan het voorkomen dat je gewoon meer tijd nodig hebt om erin te komen. Ik ben dan ook niet iemand die snel afhaakt bij tv-series. Ik geef ze een kans en zie wel wat eruit komt. Ook zal ik nooit stoppen met een serie, ook al is het niveau dramatisch naar beneden gegaan, juist omdat ik wil weten hoe het uiteindelijk eindigt. Ik kan dus veel hebben als het om tegenvallende momenten in tv-series of tegenvallende tv-series in het geheel gaat.

Nu was toch echt het moment daar. Ik startte Mind Games en binnen één minuut wilde ik mijn laptop door het raam gooien, terwijl ik zou grijpen naar een doosje aspirines. De serie begon chaotisch, waardoor ik niet de tijd had om in het verhaal te duiken. Met als gevolg dat ik voordat de intro was geweest al helemaal uitgeput was en nog geen idee had waar de serie over ging. Dat chaotische tempo werd alleen maar erger en begon pas af te zwakken na ongeveer 25 minuten. Het is dat ik mijn laptop simpelweg gewoon nodig heb, maar het scheelde weinig of hij had de aflevering niet overleefd. Toch wil ik het niet direct voor iedereen verpesten. Zeker niet als je de intentie nog had om Mind Games te gaan kijken.

Mind Games is dus de nieuwste drama serie van de Amerikaanse zender ABC, waarin twee broers centraal staan. Dit zijn de briljante, maar bipolaire psycholoog Clark Edwards (overtuigend gespeeld door Steve Zahn, Treme) en zijn ex-gedetineerde broer Ross Edwards (Christian Slater, Breaking In), die in de gevangenis zat voor fraude. Samen hebben zij een bedrijfje opgericht, die oplossingen biedt gebaseerd op psychologische manipulatie. Wanneer mensen hen inhuren, gaan zij de geesten en gedachten van bepaalde mensen manipuleren. Door de gedachten en geesten van mensen te manipuleren, proberen ze ervoor te zorgen dat hun klanten de "juiste" antwoorden van deze mensen krijgen. Dit kan dus om van alles gaan.

Ik vond het thema daarom erg interessant. Ik wilde wel eens zien wat voor manipulaties ze kunnen bedenken. Toch wordt het thema volledig overschaduwd door de iets te enthousiaste Steve Zahn, die zijn rol als bipolaire psycholoog wel heel serieus neemt. Hij schreeuwt constant, gilt aan één stuk door, gooit met dingen en huilt om zijn ex-vriendin. Juist door dit constante gegil, geschreeuw en andere zaken die voor nare geluiden zorgen, werd ik helemaal gek. Daarnaast hebben Steve Zahn en Christian Slater totaal geen chemie, terwijl dat bij twee broers toch echt wel noodzakelijk is. De andere karakters in de serie, wat vooral de werknemers in het bedrijfje zijn, zijn nog niet echt aanwezig geweest en hebben daarom totaal geen indruk op mij achter gelaten. De chemie tussen hen ontbreekt nog volledig. Het is dan ook allemaal een gevalletje van "net niet".

Deze serie zorgt dus inderdaad voor wat "mind games", maar in dit geval niet de goede. De serie kan dan wel gaan over hoe je mensen kan beïnvloeden zodat ze anders gaan denken, mij hebben ze in ieder geval niet overtuigd met deze eerste aflevering. Toch vind ik dat heel zonde, omdat het onderwerp echt wel een interessant thema is voor een tv-serie. Zonder chemie of sterke verhaallijnen kom je echter nergens. Mind Games heeft dus wel potentie, maar pas als ze de hele aanpak op de schop gooien. Voor nu echt maar een drie waard en een halve punt voor het interessante thema.