Leuk?
2
0
Bekijk stemmen
Master of None - Seizoen 2
Master of None speelt slim met het gegeven van diversiteit en is niet bang om wat subtiele steken onder water uit te delen. Het geeft de serie een welkome diepere laag mee. Een van de grote voordelen van nieuwe diensten als Netflix en Amazon, is dat makers vaak enorm veel creatieve vrijheid krijgen om een film of serie te ontwikkelen. Hoewel dit niet altijd goed hoeft te gaan, laten bijvoorbeeld Dear White People (Netflix) en Transparent (Amazon) zien dat series niet langer altijd binnen de lijntjes hoeven te zijn. Een serie die bij uitstek gedijt bij creatieve vrijheid is Master of None. Het eerste seizoen van de Netflix-serie bood al een bijzondere inkijk in het leven van jonge dertigers in hedendaags New York. Het tweede seizoen van Master of None doet hier nog een schepje bovenop, met zeer gevarieerde afleveringen, controversiële thema’s en heerlijk spel van de acteurs.
In Master of None volgen we de jonge acteur Dev (Aziz Ansari (Parks and Recreation), die de serie tevens bedacht en deels schrijft en regisseert). Dev worstelt in het tweede seizoen met zijn leven, na het vertrek van zijn vriendin Rachel (Noel Wells, Saturday Night Live). Hij besluit voor een tijdje naar Italië te vertrekken om daar pastadeeg te leren maken. Hier leert hij de beeldschone, charismatische Fransesca (Alessandra Mastronardi, Romanzo Criminale) kennen. Hoewel er duidelijk chemie is tussen de twee, staat Fransesca op het punt om te trouwen en doen de twee niets met hun gevoelens. Dev keert vervolgens terug naar New York, waar hij zijn gewone leven weer probeert op te pakken en in talrijke bizarre situaties belandt met zijn ouders (gespeeld door de echte ouders van Ansari) en zijn beste vrienden Arnold (Eric Wareheim, Dr. Wareheim) en Denise (Lena Waithe, Transparent). In de tweede helft van het seizoen bezoekt Fransesca New York en beseft Dev dat hij waarschijnlijk de ware heeft gevonden, al beseft hij tegelijkertijd dat zij voor hem zeer waarschijnlijk veel te mooi en dus onhaalbaar is.
Het tweede seizoen van Master of None laat zich in eerste instantie dus lezen als een soort romantische komedie, maar is veel meer dan dat. Zoals gezegd biedt Master of None een bij vlagen tragisch en hilarisch inkijkje in het leven van jonge dertigers in New York. Wat Master of None onderscheidend maakt is de sterke diversiteit die de serie te bieden heeft. Zo is Dev zelf een zoon van Indiase immigranten, waardoor Dev als beginnend acteur vrijwel altijd gecast wordt voor stereotyperende rollen als taxichauffeur of terrorist. Zijn beste vriend Arnold is een wat lompe nerd die meestal precies het verkeerde weet te zeggen op het verkeerde moment. Beste vriendin Denise is een Afro-Amerikaanse lesbienne, en in een briljante aflevering zien we hoe dit gegeven vanaf kinds af aan langzaam maar zeker geaccepteerd moet worden door haar met emoties worstelende moeder. Master of None speelt slim met het gegeven van diversiteit en is niet bang om wat subtiele steken onder water uit te delen. Het geeft de serie een welkome diepere laag mee.
De afleveringen staan soms wat meer op zichzelf dan in het eerste seizoen, met de verhaallijn tussen Dev en Fransesca als rode draad. Deze verhaallijn komt het mooist tot uiting in de negende aflevering van het tweede seizoen, die veel langer duurt dan de rest van de afleveringen, en een prachtige ode vormt aan de vreugde en pijn die voortkomen uit liefde. De variëteit in afleveringen maakt de serie een feest om naar te kijken. Zo is de eerste aflevering (die zich afspeelt in Italië) volledig in zwart-wit opgenomen, met fijne referenties naar filmklassieker Bicycle Thieves (1948). In een volgende aflevering spelen de hoofdrolspelers slechts een kleine bijrol, maar zien we een soort mozaïekvertelling die enkele onbekende New Yorkers met elkaar verbindt.
De vaak nog onbekende acteurs zijn in Master of None ontwapenend en verfrissend, met de Italiaanse Alessandra Mastronardi als stralend hoogtepunt. Mastronardi heeft zoveel charisma dat het onmogelijk is om niet ook een klein beetje verliefd op haar te worden. Ansari speelt met Dev een soort uitvergrote versie van zichzelf en slaagt hier met verve in. Hij brengt in zijn rol zijn van nature aanwezige humor samen met een diepere laag van onzekerheid en doet dit zo overtuigend dat hij voor zijn rol al een Emmy-nominatie in de wacht wist te slepen. Master of None is een serie die ontzettend veel te bieden heeft en nooit gaat vervelen. Het is nog onzeker of er een vervolg komt, omdat Ansari niet weet of hij nog genoeg materiaal heeft voor een derde seizoen, maar wat hij de kijker tot nu toe heeft gegeven is al genoeg om een verbluffende indruk achter te laten. De afwisseling in beeld, muziek en verhaal maakt dan ook dat het tweede seizoen van Master of None één van de fijnste series van de afgelopen tijd is.
Volg Master of NoneIn Master of None volgen we de jonge acteur Dev (Aziz Ansari (Parks and Recreation), die de serie tevens bedacht en deels schrijft en regisseert). Dev worstelt in het tweede seizoen met zijn leven, na het vertrek van zijn vriendin Rachel (Noel Wells, Saturday Night Live). Hij besluit voor een tijdje naar Italië te vertrekken om daar pastadeeg te leren maken. Hier leert hij de beeldschone, charismatische Fransesca (Alessandra Mastronardi, Romanzo Criminale) kennen. Hoewel er duidelijk chemie is tussen de twee, staat Fransesca op het punt om te trouwen en doen de twee niets met hun gevoelens. Dev keert vervolgens terug naar New York, waar hij zijn gewone leven weer probeert op te pakken en in talrijke bizarre situaties belandt met zijn ouders (gespeeld door de echte ouders van Ansari) en zijn beste vrienden Arnold (Eric Wareheim, Dr. Wareheim) en Denise (Lena Waithe, Transparent). In de tweede helft van het seizoen bezoekt Fransesca New York en beseft Dev dat hij waarschijnlijk de ware heeft gevonden, al beseft hij tegelijkertijd dat zij voor hem zeer waarschijnlijk veel te mooi en dus onhaalbaar is.
Het tweede seizoen van Master of None laat zich in eerste instantie dus lezen als een soort romantische komedie, maar is veel meer dan dat. Zoals gezegd biedt Master of None een bij vlagen tragisch en hilarisch inkijkje in het leven van jonge dertigers in New York. Wat Master of None onderscheidend maakt is de sterke diversiteit die de serie te bieden heeft. Zo is Dev zelf een zoon van Indiase immigranten, waardoor Dev als beginnend acteur vrijwel altijd gecast wordt voor stereotyperende rollen als taxichauffeur of terrorist. Zijn beste vriend Arnold is een wat lompe nerd die meestal precies het verkeerde weet te zeggen op het verkeerde moment. Beste vriendin Denise is een Afro-Amerikaanse lesbienne, en in een briljante aflevering zien we hoe dit gegeven vanaf kinds af aan langzaam maar zeker geaccepteerd moet worden door haar met emoties worstelende moeder. Master of None speelt slim met het gegeven van diversiteit en is niet bang om wat subtiele steken onder water uit te delen. Het geeft de serie een welkome diepere laag mee.
De afleveringen staan soms wat meer op zichzelf dan in het eerste seizoen, met de verhaallijn tussen Dev en Fransesca als rode draad. Deze verhaallijn komt het mooist tot uiting in de negende aflevering van het tweede seizoen, die veel langer duurt dan de rest van de afleveringen, en een prachtige ode vormt aan de vreugde en pijn die voortkomen uit liefde. De variëteit in afleveringen maakt de serie een feest om naar te kijken. Zo is de eerste aflevering (die zich afspeelt in Italië) volledig in zwart-wit opgenomen, met fijne referenties naar filmklassieker Bicycle Thieves (1948). In een volgende aflevering spelen de hoofdrolspelers slechts een kleine bijrol, maar zien we een soort mozaïekvertelling die enkele onbekende New Yorkers met elkaar verbindt.
De vaak nog onbekende acteurs zijn in Master of None ontwapenend en verfrissend, met de Italiaanse Alessandra Mastronardi als stralend hoogtepunt. Mastronardi heeft zoveel charisma dat het onmogelijk is om niet ook een klein beetje verliefd op haar te worden. Ansari speelt met Dev een soort uitvergrote versie van zichzelf en slaagt hier met verve in. Hij brengt in zijn rol zijn van nature aanwezige humor samen met een diepere laag van onzekerheid en doet dit zo overtuigend dat hij voor zijn rol al een Emmy-nominatie in de wacht wist te slepen. Master of None is een serie die ontzettend veel te bieden heeft en nooit gaat vervelen. Het is nog onzeker of er een vervolg komt, omdat Ansari niet weet of hij nog genoeg materiaal heeft voor een derde seizoen, maar wat hij de kijker tot nu toe heeft gegeven is al genoeg om een verbluffende indruk achter te laten. De afwisseling in beeld, muziek en verhaal maakt dan ook dat het tweede seizoen van Master of None één van de fijnste series van de afgelopen tijd is.
Reacties (1)