Agents of S.H.I.E.L.D. - Seizoen 6

Één van de dingen die Agents of S.H.I.E.L.D. door alle seizoenen heen goed heeft weten te doen is constant vernieuwing brengen aan de serie. Of de karakters zich nou in de ruimte, op aarde of in een simulatie weten te vinden, er wordt elk seizoen wel een nieuw element toegevoegd aan de ingewikkelde wereld die is gecreëerd. Helaas is het zesde seizoen hierop een uitzondering gebleken, en heeft ook het niet spectaculaire schrijfwerk bijgedragen aan een zwakker seizoen.

De uiteindelijke grote kwaad heeft veel te weinig karakterontwikkeling.

Het afgelopen seizoen eindigde op een grotendeels afrondende manier, vanwege het feit dat het verwacht werd de laatste te zijn. May en Coulson kunnen eindelijk hun vakantie naar Tahiti waarmaken, terwijl de meerderheid van het team veilig heeft kunnen terugkeren naar het heden. Echter was er alsnog een opening vrijgelaten: Simmons ging namelijk hard aan het werk om een manier te vinden om de hedendaagse Fitz terug uit de ruimte te kunnen brengen. Dit is een groot onderdeel van dit seizoen, waarnaast ook de komst van een persoon die op Coulson lijkt en van een schurk die een gebeurtenis op apocalyps-niveau met zich meebrengt.

Dit is het eerste seizoen waar het totaal aantal afleveringen omlaag is gebracht naar dertien, en het is de vraag of dit mogelijk heeft bijgedragen aan de zwakkere verhaallijn. Het seizoen voelt erg oneven, alsof het in tweeën is gesplitst. De focus neem een drastische draai in de tweede helft, waar niet genoeg ontwikkeling aan vooraf is gekomen om het foutloos te laten verlopen. Het uiteindelijke grote kwaad heeft veel te weinig karakterontwikkeling door het seizoen heen om daadwerkelijk intimiderend te zijn, en komt daardoor erg slapjes over. Mogelijk hadden meer afleveringen hiermee kunnen helpen, maar de schrijvers hadden daarentegen ook beter moeten weten.

Het team is ook voor een groot deel uit elkaar, vanwege de opstelling van het verhaal, wat het tempo ook geen gunsten doet. Er wordt te lang naar bepaalde gebeurtenissen toegewerkt, wat tijd verspild dat beter verdeeld had kunnen zijn. Ook voelt de ruimte als een locatie naarmate het seizoen doorgaat steeds meer uitgeput. Er wordt niet veel nieuws toegevoegd en de rode draden die spelen blijken niet innemend genoeg om dat te vergeven. De nieuwe karakters die worden geïntroduceerd zijn ook niet van het hoogste niveau, dus is het moeilijk met hun een echte band te verwekken.



Ondanks dit allemaal is de introductie van een mysterieuze Coulson wel één van de hoogtepunten van het seizoen, aangezien zijn ontwikkeling door het seizoen erg goed is behandeld. Er werd niet makkelijk ingespeeld op de verwachte clichés en er werd op een goed tempo nieuwe informatie naar de kijker gebracht. Tevens zijn de bekende karakters hun goede oude zelf. Vooral agent May krijgt dit seizoen genoeg te doen, Ming-Na Wen maakt daar dan ook tot het uiterste gebruik van. Fitz en Simmons waren ook, zoals verwacht, nog steeds één van de hoogtepunten van de serie, wat erg duidelijk werd uit één van de afleveringen.

De serie heeft er nooit mooier uitgezien.

Agents of S.H.I.E.L.D. heeft normaal gesproken altijd wel één aflevering per seizoen die hoog boven de rest staat. In seizoen drie was dit 4,722 Hours, in seizoen vier Self Control en in seizoen vijf The Devil Complex. Één ding dat al deze afleveringen gemeen hebben is dat Fitz en Simmons centraal staan. De geschiedenis herhaalt zich zeker, want ook hier zorgen zij voor de beste aflevering van het seizoen. De aflevering had alles wat dit seizoen grotendeels mistte: innovatie, een interessant opstel en fantastisch schrijfwerk. Ondanks dat het seizoen teleurstellend is, is dit precies de soort aflevering waardoor fans zullen blijven kijken.

Er is wel één groot pluspunt aan het verminderde aantal afleveringen, dat is dat er duidelijk meer budget beschikbaar was per aflevering. De serie heeft er nooit mooier uitgezien. De CGI en cinematografie waren mijlen beter dan wat er vooral het afgelopen seizoen te zien was. Er was meer geld uit te geven aan locaties, aan het schieten van scènes, dat is zonder twijfel te zien in het eindresultaat. Hopelijk is dit een permanente upgrade en iets wat ook volgend seizoen van toepassing zal zijn.

Zelfs in een zwakker seizoen zoals deze, is het toch onmogelijk om niet te genieten van de serie. Het blijft een erg plezierige rit vanwege de karakters en de acteurs, die deze zo perfect op het beeld weten te brengen. De humor zit er nog altijd in en de relaties binnen het team blijven mooi om te zien. Het einde van dit seizoen zet wel weer een frisse richting voor de serie in motie, en doet dit mede door een geweldige cliffhanger. Als het productieteam de lessen, die ze van dit seizoen geleerd moeten hebben, meenemen en deze toepassen in de creatie van de volgende, weet ik zeker dat de serie met het zevende seizoen op een hoge noot zal kunnen eindigen.