8.5
Sam Blaauboer geeft "Love, Death & Robots - Seizoen 1" een 8.5.
Geschreven door Sam Blaauboer op 25 Mei 2019.
Leuk?
2
0
Bekijk stemmen
Love, Death & Robots - Seizoen 1
Love, Death & Robots: “een mengelmoes van anime, Amerikaanse animatie, live-action en nog wat genres.” Deze serie met nogal duistere thema’s sprak mij aan nadat ik erover had gelezen. Precies waar kan ik me niet meer herinneren, maar wel dat ik duidelijk deze serie even snel moest gaan bekijken. Even snel kon zeker, want de afleveringen duren max zo’n 20 minuten. Oftewel, ik heb hem lekker zitten binchen.
Het is een anthologieserie, wat betekent dat de afleveringen van deze Netflix Original allemaal een eigen verhaallijn hebben. Precies, alle 18 afleveringen hebben een eigen verhaallijn met een eigen animatiestijl. De een ietwat realistischer dan de ander. Zo zijn er afleveringen met een popart- en stripachtige stijl, zoals The Witness (#3) en Zima Blue (#14), maar ook afleveringen die gebruik maken van CGI (Computer-generated imagery), denk dan aan Shape-Shifters (#10).
[image-120443]
Naast de afleveringen die je misschien iets serieuzer zou nemen, waren er ook afleveringen waarbij je na het kijken dacht: wat heb ik nu zitten kijken? Neem bijvoorbeeld When the Yogurt Took Over (#6) of Alternate Histories (#17). Deze afleveringen waren gewoon gemaakt voor shits and giggles. Het verhaal was puur entertainment en niets anders. En ik vind dit juist geweldig! Naast je serieuze en mooie verhalen als Zima Blue ook even genieten van iets… anders.
Het idee om verschillende studio’s een aflevering te laten maken is een van de vele pluspunten van deze serie. Netflix heeft op dat gebied geen steken laten vallen. Maar dan moet ook worden gezegd dat wanneer je geen fan bent van animatie of 18+-content deze serie waarschijnlijk niet voor jou is. In mijn ogen is het een fantastische aanwinst voor de lijst van Netflix Originals en zal ik hem nog vaak opnieuw bekijken.
Het is een anthologieserie, wat betekent dat de afleveringen van deze Netflix Original allemaal een eigen verhaallijn hebben. Precies, alle 18 afleveringen hebben een eigen verhaallijn met een eigen animatiestijl. De een ietwat realistischer dan de ander. Zo zijn er afleveringen met een popart- en stripachtige stijl, zoals The Witness (#3) en Zima Blue (#14), maar ook afleveringen die gebruik maken van CGI (Computer-generated imagery), denk dan aan Shape-Shifters (#10).
[image-120443]
Het eerste seizoen van Love, Death & Robots begon in mijn ogen prachtig. Sonnie’s Edge (#1) was sterk, goed geschreven en een supergoede start van het seizoen. Het zorgde ervoor dat de hype voor het seizoen alleen nog maar groter werd. Sonnie’s Edge werd gevolgd door wellicht wel mijn favoriete aflevering, Three Robots (#2). De chemie tussen de drie hoofdpersonen is naar mijn menig fenomenaal en het maakt je gewoon aan het lachen. Hoewel deze twee afleveringen absoluut niet met elkaar te vergelijken vallen werd mijn interesse alsnog erg getrokken. Zoals Thomas ten Veldhuis ook zei in zijn recensie van LDR en iets waar ik mij 100% bij aansluit: “Het [Sonnie’s Edge] was mysterieus, zette goed een sfeer neer en zat vol met indrukwekkende actiescènes.” Terwijl Three Robots in mijn ogen juist de humoristische kant van de serie wist te vangen.Het eerste seizoen van Love, Death & Robots begon in mijn ogen prachtig.
Naast de afleveringen die je misschien iets serieuzer zou nemen, waren er ook afleveringen waarbij je na het kijken dacht: wat heb ik nu zitten kijken? Neem bijvoorbeeld When the Yogurt Took Over (#6) of Alternate Histories (#17). Deze afleveringen waren gewoon gemaakt voor shits and giggles. Het verhaal was puur entertainment en niets anders. En ik vind dit juist geweldig! Naast je serieuze en mooie verhalen als Zima Blue ook even genieten van iets… anders.
Wat voor mij deze serie juist een van de beste (ja, ik zei het) maakt is het feit dat de afleveringen allemaal kort, maar oh zo krachtig zijn. Weg met die trage opbouw of lange afbouw. Het zijn afleveringen met een kneitergoed verhaal en dat geperst in grofweg 15 á 20 minuten. Maar het blijft niet alleen bij het verhaal, nee. Ook de verschillende animatiestijlen zorgen voor dat beetje extra enthousiasme. Natuurlijk is het niet voor iedereen weggelegd. De serie, het genre (wat ook per aflevering kan veranderen) en de vorm (in dit geval dan animatie) moet je ook wel liggen, anders kom je er in mijn ogen moeilijk doorheen.Het zijn afleveringen met een kneiter goed verhaal en dat geperst in grofweg 15 á 20 minuten.
© Netflix
Het idee om verschillende studio’s een aflevering te laten maken is een van de vele pluspunten van deze serie. Netflix heeft op dat gebied geen steken laten vallen. Maar dan moet ook worden gezegd dat wanneer je geen fan bent van animatie of 18+-content deze serie waarschijnlijk niet voor jou is. In mijn ogen is het een fantastische aanwinst voor de lijst van Netflix Originals en zal ik hem nog vaak opnieuw bekijken.
Over de auteur, Sam Blaauboer
Sam Blaauboer (1998) is iemand die graag de balans zoekt tussen het kijken van series en het schrijven hierover. Vanaf eind 2016 schrijft Sam korte(re) recensies waar hij zijn enthousiaste mening geeft over de meest uiteenlopende series. Zijn interesses liggen bij vele genres. Van de donkere komedie Rick and Morty tot de documentaire Story of God with Morgan Freeman en van de misdaad Sherlock Holmes tot de sciencefiction Star Trek: Discovery. Hij staat altijd open voor nieuwe suggesties. Naast series is hij ook fervent fan van films, games en strips, maar hier zal je alleen zijn serierecensies treffen.
Meer recensies van Sam Blaauboer
Reacties (0)