Lost - Seizoen 6

"I was broken and thought the island could fix me." - Jack Shepard

Vijf seizoenen lang keek een diehard fanbase uit naar het allerlaatste seizoen van de hitserie Lost. Of het nu meer sciencefiction, drama, actie of avontuur was, dat maakte voor de fans niet uit. Het was retespannend en de schrijvers hadden beloofd eindelijk met alle belangrijke en minder belangrijke antwoorden te komen. Hamvraag: kun je in één seizoen iedereen daarmee tevreden stellen. Ondanks dat het een meer dan degelijk seizoen is, moet er toch een voorzichtige 'nee' worden genoteerd.

In het laatste seizoen moet allereerst worden opgemerkt dat de creativiteit er nog zeker in zit. Met de introductie van 'flash-sideways', waarin een alternatieve werkelijkheid wordt gepresenteerd, weet men meteen twee story-arcs neer te zetten waarin alles rustig op gang kan komen. Hier zit meteen ook het grootste mankement van de serie. Alles moet weer op gang komen. In het begin worden er nog altijd meer vragen gesteld dan antwoorden gegeven. Zo vermoedden de meeste fans wel wat de tweede verhaallijn zou zijn, het moest altijd ook nog blijken zo te zijn.

Wat dit seizoen van Lost het duidelijkste uit wil dragen is dat een serie niet eenduidig hoeft te eindigen. Kijkers kunnen met hun eigen interpretatie betekenis geven aan het einde van de serie. Mocht je de serie oppervlakkig hebben gekeken, dan komt al snel de conclusie dat het allemaal wat makkelijk is gevonden en dat het einde echt niet zo geweldig was. Kijk je wat verder, en dan vooral op het gebied van de ontwikkeling van de karakters, dan wordt geconcludeerd dat vele karakters een bepaalde rol hebben in het geheel en een bepaalde rol moeten vervullen in dit seizoen. De karakterontwikkeling die in de eerste vijf seizoenen zo nadrukkelijk aanwezig is geweest - het verschil tussen de 'man of science and man of faith' komt niet alleen met enkele standaardzinnetjes in dit seizoen regelmatig terug. Het is tekstueel vaak een herkenning van typische zinnen uit eerdere seizoenen. In sommige gevallen komt dit tot het irritante aan toe voor. De ontwikkeling en keuzes die de karakters maken zijn echter veel subtieler maar vallen evengoed binnen het beeld van science/geloof.

Hoofdrolspelers in dit grote spel, zij het niet al te duidelijk, zijn Jacob (Marc Pellegrino, NYPD Blue) en de mysterieuze Man in Black (Titus Welliver, Sons Of Anarchy). Er is heel wat eigen interpretatievermogen voor nodig om alle beweegredenen van deze twee obscure eilandgangers te doorgronden. Dat lukt dan ook niet altijd en daardoor heeft het slot van de serie wellicht ook voor zoveel discussie gezorgd. En hoewel de karakaters Jacob en Man in Black wellicht het lot van het eiland hebben bepaald, zijn het karakters als Jack (Matthew Fox, Party Of Five), Kate (Evangeline Lilly, The Hobbit), Hurley (Jorge Garcia, Alcatraz), Locke (Terry O'Quinn, The West Wing) en Sawyer (Josh Holloway, Mission Impossible - Ghost Protocol) die het seizoen draaiende houden. Er is met de flash-sideways eveneens meer dan voldoende ruimte om karakters die eerder uit de serie zijn verdwenen voor bepaalde tijd terug te laten keren. Toch mogen ook hier enige haken en ogen bij worden geplaatst, daar enkele karakters, die zelfs op de dvd-boxomslag staan, niet in het zesde seizoen terugkeren (nb: Mr. Eko, Adewale- Akinnuoye Agbaje, Oz).

Kijkers van Lost hoeven zich desondanks niet al te veel zorgen te maken. Zelfs wanneer je het einde vindt tegenvallen, biedt het zesde seizoen enkele pareltjes van afleveringen, ziet het er cameratechnisch en qua decor allemaal weer schitterend uit en zit er meer dan genoeg mysterie en spanning in dit laatste seizoen. Een verhaal over een eiland dat zeker niet als een nachtkaars uit zal gaan. Genoeg reden om, mits leuk bevonden, eens dieper in te duiken en van voor af aan bij seizoen één te beginnen.