London Spy - Seizoen 1

Ben Whishaw (The Hour, Criminal Justice) in een rol die hem op het lijf geschreven is. Alles wat Ben Whishaw, die Danny speelt in London Spy, doet is raak in deze vreemde, traag vertelde maar uitstekende thriller. Natuurlijk had de miniserie makkelijk twee afleveringen minder kunnen zijn om het verhaal te vertellen, dat gegeven heeft me echter nergens geïrriteerd. Het prachtige verhaal over echte liefde, onschuld, hechte vriendschap, leugens, bedrog, afscheid en het ultieme offer wordt schitterend verwoord en verbeeld door de meer dan uitstekende cast.

London Spy is een oase van rust waarinen het verhaal van Danny zonder sensatie wordt verteld

De serie vertelt het verhaal over Danny, een jonge man die verloren is in deze wereld maar zich staande weet te houden door die verlorenheid diep te verbergen en feest te vieren. Danny heeft een ‘toevallige’ ontmoeting met de beeldschone Alex. Alex is mysterieus en dat werkt als een magneet op Danny. Hij gaat op zoek naar Alex en daar komt een prachtige, echte liefde uit voort. Alex, gespeeld door Edward Holcroft (Wolf Hall), is nieuw en onervaren terwijl Danny liefdevol en warm voor Alex is. Hij ontdooit dan ook in de handen van Danny.

Acht maanden lang zijn ze samen en de liefde die de twee mannen met elkaar delen is echt en tastbaar. Tot zover lijkt er geen vuiltje aan de lucht. En dan verdwijnt Alex spoorloos. Dat is voor de radeloze Danny het startsein om een zoektocht te beginnen naar het nog steeds mysterieuze leven van Alex. Hij krijgt hierbij hulp van zijn beste vriend Scottie (Jim Broadbent, Exile). Heel langzaam ontrafelt Danny de waarheid over de hyperintelligente Alex, die de ultieme prijs voor zijn gave lijkt te hebben betaald.


Charlotte Rampling (Dexter, Broadchurch, Restless) speelt ook hier weer een prachtige rol als Frances en stelt geen moment teleur. Als deze prachtige actrice een rol speelt, levert ze geen half werk. London Spy zal niet bij iedereen in de smaak vallen. Tussen al het geweld van supersnelle series met de nodige actie en sensatie is London Spy een oase van rust en wordt het verhaal van Danny zonder sensatie verteld, zonder haast en met een ogenschijnlijk gemak van een goed toneelstuk. De achtergrondmuziek is de (bijna) grote afwezige en de camerabewegingen geven een sterk gevoel van rust en doen vaak arthouse-achtig aan.

Op het moment dat Danny alleen is met zijn verdriet en pijn wil je bijna de televisie uit zetten omdat je het idee hebt dat je een voyeur bent.

De vijf afleveringen van elk één uur hebben me geen moment verveeld. Het is en blijft een feest om acteurs zo prachtig te zien spelen en het script naar zo’n hoogte te kunnen tillen. Het verhaal is geloofwaardig en het plot is meer dan verrassend. Whishaw’s Danny is zo geloofwaardig dat je van de jonge man gaat houden. Je voelt zijn verdriet en vreugde, en zijn pijn is reëel. Op het moment dat Danny alleen is met zijn verdriet en pijn is deze scène zo intiem dat je bijna de televisie uit wil zetten omdat je het idee hebt dat je een voyeur bent.

Houd je van snelle actieseries, schreeuwende achtergrondmuziek, oppervlakkige conversaties en is arthouse en toneel niets voor jou? In dat geval zou ik London Spy links laten liggen. Is een prachtig verhaal, met liefde, vriendschap, raadsels en verloren onschuld wel iets wat je zoekt, dan is London Spy echt wat voor jou. 8,5 punt voor een miniserie van formaat.